Ljósberinn - 01.07.1941, Blaðsíða 8

104
LJÓSBERINN
SYSTIR DÓRA
»Systir Dóra«,, eo'a Dordthy Pattisoin, er
hún liét, var fædd í janúar 1832 í York-
shire á Englandi, þar sem faðir hennar
var prestur. 1 bernsku var hún veikburða
og fékk fyrst reglubundna kennslu. mörg-
um árum síðar en venja er til. En þar sem
hún var gáfud og hafði merkilega hæfi-
leika til að draga eigin ályktanir út frá
öllum hlutum, sem síðar í lífinu varð henni
að ómetanlegu gagni, náði hún fljótt því
sem á vantaði. Hún lék sér með eldri bræðr-
um sínum uppi á hinum víðáttumiklu heiða-
sléttum, sem lágu umhverfis bernskustöðv-
arnar, og tengdist þannig sérstaklega
tryggum vinarböndum bæði við dýrin Oig
blómin. Ávallt gat hún fundið bjarta hlið
á sérhverju máli„ svo að faðir hennar átti
það oft tii að kalla hana »Sól.skin«; kannske
var það þessi hæfileiki ásamt kærleiksríku
hjarta og fallegri söngrödd, sem gáfu henni
vini hvarvetna. Hinn stóri barnahópur var
alinn upp við mestu nægjusemí, afdrátt-
arlausa hlýðni og hagnýta góðgerðasemi.
Kærleiksrík, eins og Dóra litla var, varð
hún al.lt af h,rærð í huga, þegar hún heyrði
um einhverja, sem voru veikir, og hugsaði
sér að hjúkra og hjálpa; þetta var í sam-
ræmi við innilegustu csk föðurins; en hann
áleit,, að það væri bezt fyrir barnið að fá
ekki af matarforðanum í búrinu, heldur
gefa af| sínum eigin skammti; og pft sást
litj,a stúlkan með fötu í hendinni ganga um
sóknina til sjúklinga með sinn eigin mið-
degisverð.
Árin liðu í friðsællj kyrð á hinu ágæta
heimili, og hún var orðin 29 ára gömul, án
þess að hafa séðl nema örlítið brot af um-
heiminum. Þó grennsfaðist hún stöðugt eft-
ir starfi úti í heiminum, og fregnirnar um
góðverk Florence Nightingale í Krím-
stríðinu virtust vekja alla spfandi krafta
til Ijfsins með henni, og hún baðl föðurinn
innilega um að mega bjóða aðlstoð sína. Á
þessum tímum höfðu samt aoteins fáar ung-
ar konur frá efnaheimilum starfað utan
heimilanna, og faðirinn neitaði bón henn-
ar; það var fyrst við dauða móðurinnar,
árið 1861, að henni þótti brautin út í lífið
vera hindru.narl.aus, og hún sótti um og
fékk stöðu sem kennslukiona í lítilli borg
í Buckinghamshire. Ungu stúlkunni með
dökku, skæru augun og l,iðaða hárið fannst
hún eiga heima meðal barnanna; hún var
sjálf barnsleg í eðli sínu með dásamlegan
fylgir þessum l,ínum. Þao er eins og að
hvert einasta andlit ljómi þarna, í sam-
keppni við sjálfa sólina.
Ég óska þeim af heilum hug til ham-
ingju, sem komist geta í Vatnaskóg í sum-
arleyfinu!
Guð blessi starfið þar, drengina, sem
þar dvelja og fioringjana,, sem fyrir starf-
inu standa!
En nú verða eflaust einhverjir, — þvi
miour, — sem ekki komast. í sveit til dval-
ar. Flestir hafa þó frí um helgar og þeim
er hæg‘t að benda á góðan stað, þar sem
skemmtilegt er að vera, og þangað er ódýrt
að komast, — en það er sumarbústaóur
K. F. U. M. í Hafnarfirði, Kaldársel. Þang-
að er hægt að kpmast á reiðhjóli og þar
eru drengir oft um helgar og K. F. U. M.
foringjar, bæði úr Hafnarfirði og Reykja-
vík, — og myndi verða auðsótt að fá að
fljóta með þeim.,
Sá, sem þetta ritar, var þar á Hvita-
sunnu-hátíðinni síðustu. Þar voru þá á ann-
ai hundrað manns, og af þeim hóp um 90
drengir. Og þar var sannarlega ánægju-
legt að vera, svo ánægjulegt, að ég hefi
ekki í mörg ár átt jafn, gleðilega hátio.
Th. Á.