Ljósberinn - 01.05.1957, Page 11

r ^ Á ÆVINTÝRAFERÐ í EÞÍÓPlU
ddramliafdiia^a e^tir ;!;
Íden^t id/jarLiund X
— Þú færð það sjálfsagt ekki, svaraði
Steinn. Skólinn er fyrir löngu byrjaður og er
fullskipaður og getur ekki tekið fleiri nem-
endur. En ég skal fá pabba bréfið. Komdu
inn til hans með mér.
Ókunni dregurinn fór með Steini inn til
föður hans. Hann sat við skrifborðið og leit
ekki upp.
— Legðu bókina þarna, sagði hann án
þess að ]íta upp.
— Ég er ekki búinn að sækja bókina. Hér
er kominn ókunnur drengur. Hann vill komast
í skólann. Hann bjargaði mér frá bráðum
bana.
Pabbi Steins leit upp. Hann horfði fyrst
á Stein og siðan á ókunna drenginn.
— Hefur hann bjargað lífi þínu?
Steinn skýrði frá því af mikilli ákefð, að
drengurinn hefði varað hann við orminum
og síðan hvernig hann hafði farið að því að
drepa orminn.
— Jæja, umlaði pabbi hans og braut sund-
ur bréfmiðann, sem Steinn fékk honum.
Skrifað var á bréfið, á lélegri amharísku,
auðmjúk beiðni um, að drengurinn fengi að
byrja i skóla kristniboðsins í Ersó. Það var
undirritað af Ahmed Hassan.
— Hvaðan kemur þú, drengur minn? spurði
kristniboðinn.
— Ég kem frá Gesha. Við eru nýflutt þang-
ið sér verða bilt við. Hann hafði farið út
með beinagrindina og selt hana fyrir 5 doll-
ara og keypt sér fyrir þá allt þetta sælgæti.
Við fórum til lyfsalans með tárin í augun-
um og urðum að segja honum upp alla sög-
una. Við urðum að vinna kófsveittir eftir-
vinnu í langan tíma, þangað til við vorum
búnir að vinna okkur inn 50 dollara til að
geta borgað lyfsalanum beinagrindina.
LJÓSBERINN
að. Fyrir tveimur árum var ég í skóla í
Harrar.
— Vegna hvers hættir þú þar?
— Frændfólk mitt vildi það. Nú er mamma
dáin. Og bróðir minn á svo mörg börn, að
hann vill ekki gefa mér að borða. Mig langar
til að ganga í skólann hérna.
— Er það til þess að fá mat, að þú kemur?
Drengurinn rétti úr sér þóttafullur.
— Nei, sagði hann. Mig langar til að læra
meira, og ég vil, að ég sé skírður. Feðgarnir
horfðu undrandi á hann.
— Viltu taka skírn? spurði kristniboðinn.
Ert þú ekki Múhameðstrúar?
— Ég lærði mikið um Krist í skólanum.
Ég vil vera kristinn. En fyrst verð ég að
læra að lesa og skrifa amharísku.
— Vilja foreldrar þínir, að þú verðir krist-
inn?
— Pabbi er dáinn. Og í fyrra drápu sjak-
alar mömmu mína.
— Hvað ertu gamall?
— Ég veit það ekki. Líklega ellefu ára.
—- Veit hann ekki hvað hann er gamall?
spurði Steinn.
— Það er ekkert óvenjulegt, svaraði pabbi
hans. Hér er það ekki fært í neinar bækur
hvenær börn fæðast.
— I hvaða bekk gekkst þú í skólanum í
Harrar?
— í annan bekk.
— Hefur þú einkunnabók?
— Nei, frændfólk mitt tók mig úr skólan-
um. Kennararnir vita ekkert hvað er orðið um
mig.
Kristniboðinn hugsaði sig um góða stund.
— Ég veit ekki hvað við getum gert fyrir
þig. Við tökum ekki upp nemendur á miðju
skólaári. En bíddu við —
59