Nýtt kirkjublað - 13.10.1906, Side 14

230
NÝTT KlRKÍtJBLAfe.
Á ákveðnum tíma kom margt manna samkvæmt boði sr
Götzsche, og er kveðjum var lokið, fengu allir sæti, fyltu ])ó
þrjár stofur. Nú skyldi ætlað, að rætt hefði verið „um veg-
inn og daginn“ — nei, sr. Götzsche kom með bibliuna, og
þá tóku margir hana upp hjá sér, og las upp 1. Þess. 5,
16—21. Hófust svo umræður út af þessum greinum, eink-
um um gleðina í guði. Oskaði ég i huga, að ýmsir landar
mínir væri komnir, sem ég hefi heyrt finna kristindóminum
það til, að hann meini eðlilega nautn gleðinnar. Það var
unun að sjá og heyra, hve mikla athygli fólkið lagði við um-
ræðurnar og var vel heima i bihlíunni að vitna i hana máli
sinu til sönnunar. Kl. 10 var öllum borið kaífi, en að því
loknu hnigu samræðurnar eins og ósjálfrátt að hinu sama,
unz þeim var slitið kl. nær 11, kvatt og haldið heim.
Næsta dag kl. 2 voru nokkrir prestar komnir saman hjá
sr. Götzsche er ætluðu að taka þátt i samsætinu um kveldið;
það átti að byrja kl. Þegar drukkið hafði verið katfi
var enn tekin nokkur stund til að lesa katla úr bibliunni
(1. Tím. 1, 12 —) og hafa samræður urn hana. Svo var
borðaður miðdegisverður og farið til samsætisins. Sr. Götzsche
stýrði því, en aðalræðuna fyrir gestunum (trúboðunum) flutti
biskup Koch. Sameinaði hann vel lífsgleði og gaman í end-
urminningum frá skólaárunum og innilegan kærleik og alvöru
þar sem starf þeirra nú var. Trúboðarnir og ýmsir fleiri
tóku til máls meðan drukkið var súkkulaði og kaffi, og eftir
það var lengi haldið áfram með ræðum og söng til skiftis.
Aðaleinkenni þess alls var hið sama: kærleikurinn í Jesú
Kristi og lifandi áhugi á málefni gleðiboðskaparins öllu mann-
kyninu til blessunar. Þar var og Islands minnst með einkar
hlýjum bróðurorðum. Gerði það mér óhjákvæmilegt að reyna
að þakka með örfáum orðum. Því var svarað aftur með að
festa bróðernisminninguna og biðja, að Ijós kristindómsins
mætti sem bezt verma eyjuna út i hafi. — Kl. að ganga 10
var samkomunni slitið og kvaðzt með ástúð.
Næsta morgun 7. ág. fór eg aptur með póstinum vestur
til Videbæk. Þar var sr. M. til staðar að aka með mig aft-
ur heim til sin. Var ég svo hjá honum ti) sunnudagskvelds
12. ág. og naut bezta yndis. Fylgdi hann mér í ýmsar áttir
um bygðina til að sjá landið, býli og háttu manna. Var þá