Nýtt kirkjublað - 20.12.1907, Qupperneq 7

NÝTT KERKJTJBLAÐ.
279
um aldraða beiningamanni. Það gat ekki dulist, ab hún tal-
aði af fölskvalausum, umhyggjusömum kærleika; en það var
eins og orð hennar kæmu ekki við gamla manninn þar sem
hann sat á bekknum þögull og eins og hugsandi um alt
annað.
Honum var síðan vísað til sængur í herbergi einu uppi
yfir starfsherbergi Rutherfords. Lengi sat hann á rúmstokkn-
um og hleraði, því að hann girntist að heyra guðsmanninn
biðjast fyrir í einrúmi. Þegar prestur svo loks hafði lokið
eintali sinu við guð — það var komið langt fram yfir mið-
nætti, — og alt var hljótt orðið, kranp Usher sjálfur á kné
og tók að biðjast fyrir. Rutherford, sem enn var að vinna að
prédikun sinni, varð mjög forviða af að heyra mannamál uppi
yfir sér, læddist því á tánum út og upp loftstigann og nam
staðar fyrir utan dyrnar á loftherberginu, þar sem Usher hafði
verið ætlaður náttstaður. Og Rutherford heyrði, að þar var
beðist fyrir með hita, já eldi trúaðrar sálar. Þar var beðið
fyrir konungi og yfirvöldum, fyrir öllum biskupum og prest-
um, fyrir ekkjum og föðurleysingjum, öllum bágstöddum og
sorgmæddum og villuráfandi, fyrir sjúkum og deyjandi — í
fám orðum, Rutherford heyrði, að þar var sálnahirðir sem
úthelti hjarta sínu fyrir guð.
Þegar Usher hafði lokið bæn sinni, drap Rutherford á
dyr hjá honum og gekk inn í herbergið. Gesturinn hafði
auðsjáanlega ekki átt von á honum og starði undrandi á hann.
En Rutherford mælti: „Kæri bróðir! þér eruð ekki fátækur
beiningamaður eins og konan mín hefir sagt mér. Hvert er
nafn yðar?“
Gesturinn beiddist þess að mega dylja nafn sitt, en þeg-
ar Rutherford lagði fast að honum og sýndi honum fram á,
að hann ætti sem húsráðandi heimtingu á að vita nafn þess
sem hann hýsti, svaraði gesturinn:
„Nafn mitt er Usher“.
Þá rétti Rutherford honum sýnilega hrærður hönd sína
svo mælandi: „Blessaður sé sá dagur sem leiddi yður til hí-
býla minna; en nú verðið þér að fylgjast með mér til þeirra
herbergja sem eg á veglegust og slíkum gesti samboðnust41.
„Leyfið mér að dvelja hér“, mælti erkihiskupinn, „og lát-
ið það vera maklega refsingu á mig fyrir það hvernig eg hefi
þrengt mér hér inn.“