Nýtt kirkjublað - 20.12.1907, Side 8

280
NÝTT^KIRKJUBLAÐ _____________
Eftir nokkra umhugsun mælti Rutherford: „Aðrar bætur
hefi eg ætlað yður af hendi að inna fyrir það tiltæki yðar. Þér
eigið að fara í stólinn fyrir mig á morgun og prédika fyrir
söfnuði mínum. Eg skal færa yður svörtu fötin mín, og kon-
unni minni segi ég, að beiningamaðurinn gamli hafi horfið
burt í nótt, en í stað hans sé kominn kær embættisbróður,
sem ætli að prédika fyrir mig?
Sunnudagurinn rann upp, og er klukkur kölluðu til tíða
gekk Rutherford ásamt hinum ókunna embættishróður inn í
skrúðhúsið. Prestkonan sat í perstkonustólnum ásamt börn-
um sínum og hjúum — andspænis prédikunarstólnum.
Aðkomupresturinn steig í stól og flutti trúheita bæn.
Síðan byrjaði hann prédikun sína og talaði í inngangi henn-
ar um lögmálið og boðorðin tiu. En í lok inngangsins segir
hann: „En vér kristnir menn, börn hins nýja sáttmála, þekkj-
um enn þá eitt boðorð, hið ellefta, og um það vil eg með
guðs hjálp tala við yður í dag. Tók hann þá ritninguna og
las upphátt fyrir tilheyrendum sinum „ellefta boðorðið“, eins og
það er orðið í 13. kapítula Jóhannesar guðspjalls, 34. versi:
„Nýtt boðorð gef eg yður, að þér elskið hver annan, eins og
eg hefi elskað yður“. Og síðan prédikaði hann með krafti
og myndúgleika um kærleika Krists til vor, og um kærleika
vorn til bræðranna. En prestkonan starði forviða á prédik-
unarstólinn og prédikarann, og gat ekki varist þess að finn-
ast presturinn alveg merkilega svipaður beiningamanninum
frá deginum áður.
Að lokinni guðsþjónustu gekk Usher til prestskonunnar,
rétti henni hönd sína og mælti: „Kæra systir í drotni! Þér
hafið í gær í verkinu sýnt mér ellefta boðorðið og breytt eftir
því gagnvart mér, og svo mikil hressingsem mér var aðhinum
tímanlega viðurgjörningi, hefir þó hin andlega fæða, sem
þér veittuð mér — kærleikurinn, sem þér sýnduð mér með
umönnun yðar fyrir sálu minni, hrest mig ennþá betur. Pré-
dikunin, sem þér hélduð yfir mér í gær, skal mér vissulega
aldrei úr minni líða“. — — —
„Sagan um ellefta boðorðið er lagleg saga“, segir From-
mel að síðustu, „ánægjuleg og lærdómsrík hugvekja fyrir
alla biskupa og alla presta, lika til heiðurs fyrir guðhræddar
prestskonur sem hafa gott orð að mæla á réttum stað, og