Nýtt kirkjublað - 01.07.1908, Page 2

146
NÝÍT KIRKJÚBLA©
Verstu menn á voðatíðum
völdu skjól við krossins fót,
gengu prýddir pálma fríðum
pislarmerki Drottins mót.
Heiðin storð með styrjarljóma
sturluð bað um vœgð og grið,
blóði drukkin borgin Róma
beygði kné og samdi frið. —
Rómaborg í brjósti mínu
biður nú við dauðans ós:
Oef mér Ijós af Ijósi þínu,
líknarmilda þyrnirós!
Vilji eg hœkka, státa, stœkka,
stolt mitt beygi krossins skjól;
vilji eg lœkka, tjósin fcekka,
lyfti mér þín andlitssól!
91t. 3.
:ömul og ng guðfrœði.
IV. Niðurl.
En svo mikil villa sem það er, að gjöra trúna á ein-
hverja sögulega staðhöfn eða einhverja fi'ásögu, hvort heldur
er í garnla eða nýja testamentinu — trúna sem samsinning
þess, sem þar er um að ræða, — að sáluhjálparskilyrði, jiá
verður þó hitt enn meiri villa að gjöra trúna á útlistun kirkj-
unnar á Jiessum trúarstaðhöfnum, trúarlærdómana, hina kirkju-
lega kenningu að sáluhjálparskilyrði. Og þó hefir þetta verið
gjört um fjölda alda bæði af hinni katólsku kirkju og innan
kirkju mótmælenda og er gjört þar enn í dag af mörgum.
Atakaulegasta dæmið þess, hversu hugtökunum trú og
kenning hefir verið ruglað saman í kirkjunni, er þriðja höf-
uðjátning kirkjunnar, þeirra sem sameiginlegar teljast, játning-