Nýtt kirkjublað - 01.01.1909, Blaðsíða 8

4
NÝTT KIRKJTTBLAÉ)
presti og þýzkri kenslukonu. Með þeirri aðferð hefi ég getað
vakið interesse [eftirtekt og áhuga] hjá börnunuin, en reynsl-
an er svo ónóg, að ég get ekki sagt, hve mikið má leggja
upp úr því.
Munnleg frásaga er það úr biblíunni, en frásögurnar eru,
eins og þær koma fyrir í ritningunni, mjög lagaðar í hendi,
og reynt að setja þær fram í því formi, sem er við hæfi barn-
anna. En þá er vandinn að misbjóða ekki hinum gefna texta,
skilja andann, þekkja kringumstæðurnar — þekkja og skilja
trúarbragða hugmyndir Gyðinga, eins og þær koma i ljós á
hinum ýmsu tímum, sem frásögur og bækur ritningarinnar
fjalla um. — En er það ekki ofællun fyrir prestana? — Eg
finn bezt sjálfur til þess, hve afarmikill vandi þftð er, og hve
mikil ábyrgð hvílir þar á prestunum, eða kristindómsfræðar-
anum, að segja rétt frá, og láta það koma skýrast í ljós í
frásögninni, sem snertir trúarlíf barnanna, svo að frásagan
verði þeim ekki einungis minnisstæð, heldur líka til kristilegr-
ar uppbyggingar.
I skólunum þar sem lengra er komið, t. d. i mentaskólan-
um, ætti i stað biblíusagna, held ég, að koma ágrip af sögu
Gyðinga, auðvitað með sérstöku tilliti til trúarbragðanna. —
Sú saga gæti h'ka verið mikill stuðningur við kristindóms-
kenslu barna. Eg hefi ekki rnikla trú á biblíusögukenslunni
eins og hún hefir verið hingað til, öllu grautað saman, skyldu
og óskyldu, og alt framsett gagnrýnislaust. Þviendaslept sem
rnesta þýðingu hefir i Gamla testamentinu að fá einhverja
hugmynd um, en það eru spámennirnir og starfsemi þeirra.
— Stærstu og þýðingarmestu hreyfingarnar, eins og t. d.
apokalýptíkina*, hafa menn aldrei heyrt nefndar á nafn, auk
heldur að rnenn viti, hverja Jiýðingu sú hreyíing hefir haft
fyrir kristindóminn.
Minna af dogmatík, [trúfræði] meira af sógu! Það finst
mér vera framtíðarkrafan ....
* Opinberanir, vitranir, gulluldar-draumar.