Nýtt kirkjublað - 01.05.1909, Qupperneq 3

fcrÝTT EIRK.TUBLAÐ
undan var, fyrir riálægum sfnámunum, og fylgdu ]>ví fastara
fram, ]>ví sem ]>eim þótti sannast og réttast, sem fleiri stóðu
í móti. En aldrei brugðust þeir ]>jóð sinni á tíma neyðarinn-
ar, heldnr geugu berskjaldaðir fram í forvígi ]>egar kallið kom.
Þeir voru fyrirmyridir þess flokks, sem orðinn er svo ómiss-
andi á vorum dögum: Menn sem ekki láta dagleg umsvif
drekkja sér né fara í felur, heldur sjá tímanna teikn eins og
ofan úr varðturni, sjá hvað lil þjóðar sinnar friðar heyrir, segja
henni til í tíma, og leggja róðin á að bæta úr brestunum.
Endurfundur fornu spámannanna er ein höfuðnýmæli í
kristninni. Hvar sem maður með spámannsanda eða andagift
kemur fram, tekur kennimenskan sinnaskifti. Hirðirinn verður
ekki lengur prestur til að fremja tíðir og halda uppi ákveðinni
rétttfúan, heldur verður hann nýr siðameistari og nýr bfgjafi,
sá er kveikir nýtt innra líf, kennari nýrrar félagsbreytni, skör-
ungur til framkvæmda og þó sæltir manna. Hvergi á jörð-
iririi finnur veröldin betra ráð til að gera kristnina dýrðlega
en það, ef hún gæti steypt presta og kennimenn í móti eða
formi hinna fornu spámanna!
En svo vér snúum oss að binu sérstaka, sem einkendi
spámennina og starf þeirra, skal taka fram andróður þeirra
gegn trú manna, að friðþægja mætti fyrir syndir með blótum
eða fórnum, svo og þeirri skoðun, að guðdómurinn hefði sér-
staka velþóknun á tíðaþjónuslu og helgisiðum.
Flettum upp bókunum eftir þá Amos, Jesaja, Mífea og
Jeremía. Athugum áður messufóru rómversku kirkjunnar!
Hlustum á ræðursumra „rétttrúaðra" mótmælenda um friðþæg-
inguna! Förum úr kirkju í kirkju, og þá mun oss verða að
hrópa upp yfir oss og segja (ef vér hugsum til spámannanna):
„En hvað þessir spómenn hafa rétt að mæla enn í dag:
Hlýðni er betri en fórn, gaumgæfni betri en feiti lirút-
anna. (1. Sam. 15, 22.)
Ég liata, eg fyrirlít hátíðir yðar, og hefi enga unun
af hátíðasamkomum yðar. Þótt þér fœrið mér brenni-
fórnir, þá hefi ég enga velþóknun á fórnargjöfum yðar,
eg lít ekki við heillafórnum af alikálfum yðar. Lát held-
ur réttinn vella fram sem vatn, og réttlœtið sem sírenn-
andi lœk. (Amos 5, 21—22 og 24).
Á miskunnsemi hefi ég þóknun, en ekki á sláturfórn