Nýtt kirkjublað - 01.05.1909, Blaðsíða 4

ÍSTÝTT ElRKJUBLAé
ÍÖÓ
og á guðsþekking fremur en á brennifórnum. (Hósea6,6).
Iívað heimtar Jahve annað af þér, en að gera rétt,
ástunda kœrleika og fram ganga i lítillœti fyrir guði
þínum? (Míka 6,8).
Hvað skulu mér yðar mörgu sláturfórnir ? segir Jahve.
Berið eigi lengur fram fánýtar matfórnir; þœr eru mér
andstyggilegur fórnarreykur. Þvoið yður, hreinsið yður,
takið ilskubreytni yðar i burt frá augum mínum, látið
af að gjöra ilt. Lærið gott að gjöra, leitið þess sem rétt
er; hjálpið þeim sem fyrir ofriki verður, rekið réttar
hins munaðarlausa og verjið málefni ekkjunnar. (Jes-
aja í, 11 og 13 og 16—17).
Eg hefi ekkert talað til feðra yðar né boðið þeim nokk-
uð, þá er ég Ieiddi þá burt af Egiptalandi, um brennifórnir
og sláturfórnir, en þetta hefi ég boðið þeim; Hlýðið minni
raustu, þá skal ég vera yðar guð og þér skuluð vera mín
þjóð. (Jeremía 7, 22—23).
Þú liefir ekki þóknun á sláturfórnum — annars mundi
ég láta þœr i té —
og að brennifórnum er þér ekkert yndi.
Guði þekkar fórnir eru sundurmarinn andi,
sundurmarið og sundurkramið hjarta, munt þú, ó
guð, eigi fyrirlíta. (Sálm. 51, 18—19).
Þessi og þvílík vers setja oss á þá sjónarhæð, þaðan sem
allar deilur um tíðaþjónustu og friðþægingarlærdóma eða messu-
fórn sýnast hégómi. Þeir menn, sem deila um slíka hluti,
fylgja í rauninni enn þá eldri hugsunarhætti, en hinna fornu
spámanna, er uppi voru fyrir 2500 árum eða meir. (Niðurl.)
M. J.
m alþýðumentun.
Þó ég setji fram nokkur orð um alþýðumentun hjá oss
verður það lítið annað en ítrekun þess, sem ég hefi áður
sagt um það mál. En ítrekun þarf ekki að vera einskis
virði.