Nýtt kirkjublað - 01.04.1910, Page 3

NÝTT KIUK.TUBLÁÐ
75
Það sem fyrst er áriðandi að gera sér ljóst er það: að
Jahve er eiginnafn eða sérnafn (nomen proprium), en ekki
samnafn (nomen appellativum). Fyrir því á alls ekki að
þýða það, heldur láta það haldast óbi'eytt. Það er ekki meiri
ástæða til að þýða það heldar en Abraham eða Isak eða
Jakob eða Davið. Upphaflega hefir verið einhver ákveðin
merking i því nafni, eins og öllum sérnöfnum. Svo er og
um hin nöfnin. Jakob merkir t. d. hælhaldari, eftir því sem
ritningin skýrir sjálf frá. Merking orðsins Jahve vita menn
nú þvi miður ekki hver hefir verið. Hún er gleymd. Helzt
halda menn að það þýði: hinn verandi (sbr. 2 Mós. 3, 14).
En aldrei hefir það átt að þýða drottinn, eins og þeir virð-
ast sumir halda, er um þetta mál hafa ritað í Frækorn og
Bjarma.
Ég skal tilfæra hér nokkur orð úr Frækornum, til þess
að sýna misskilninginn. Blaðinu farast svo orð:
„Annars er það að segja um nýju biblíuna, að hún alls
ekki er samkvæm sjálfri sjer. í gamla testamentinu eru tvö
orð, sem tákna guð: Annað er orðið Elóliím, sem þýtt heíir
verið guð, en hitt Jahve, sem þýtt hefir verið: drottinn. —
Ef nú orðið drottinn ekki dugar á íslenzku fyrir hebreska
orðið Jahve, þá ætti orðið guð heldur ekki að duga fyrir hebr-
eska orðið Elóhím“.
Hér stafar allur inisskilningurinn af því, að ritstjóri Fræ-
korna hefir ekki vitað að hebreska orðið elóhim er ekki sér-
nafn, og þýðir beinlínis guð. Fyrir því er svo oft þannig að
orði komist í g. t.: Jahve, guð Israels (Jahve, elóhím ísraels).
Astæðan til þess, að drottinn komst inn í stað Jahve-
nafnsins, er alt önnur en sú, sem ritstjóri Frækorna heldur.
Hann ímyndar sér, að drottinn sé þýðing á Jahve. En svo
er eigi. Þótt alment hafi verið um margar aldir að nota
orðið drottinn í stað Jahve i flestum biblíuþýðingum, þá
hefir biblíuþýðendunum ekki til hugar komið að Jahve þýddi
drottinn.
Upphaflega rituðu Hebrear aðeins samhljóðendurna i rit-
máli sinu, en höfðu enga stafi til að tákna raddhljóðin. Þá
var heiti guðs þeirra ritað svo: Jhvh. Samhljóðenda-skrift-
in hélzt þangað til um 600 e. Kr. Þá tóku ritfræðingar með-
al Gyðinga, þeir er höfðu það hlutverk með höndum að varð-