Nýtt kirkjublað - 01.10.1911, Blaðsíða 4

220
NÝTT KIRKJUBLAÐ
unaður að heyra. Um „rétUrúna8“ talaði liann aldrei, enda
sagði hann einu sinni við félaga sinn, Norðmanninn: „Þú
ræður, bróðir, þfnum skilningi, en það er margt í þessari
hlessuðu bók (o: Nýja testani.), sem eg fæ ekki skilið.“ Klost-
er var nýgjörfingur í Kvekaratrúnni og hins mótsetning. Hann
var ungur og hraustlegur, en bar utan á sér, að hann var
varla einhama sakir hálfsturlunar og sjúkrar ofsatrúan Sá eg
skjótt, að heldur fátt var í milli þeirra félaga, undir niðri, en
ofan á virtist alt með feldu.
í fyrstu var eg sjálfur feiminn við þessa menn og hug-
sjúkur um hvernig mér mundi takast svo nýtt og vandasamt
embælti, sem eg vissi mig meira en óverðugan að gegna.
Og þegar við áðum fyrst — það var í Seljadal upp af Mos-
fellssveit, — og þeir lásu í Nýja testam: „og hluturinn féll
yfir (postulann) Matthías“, þótti mér nóg um og setti dreyr-
rauðan. En brátt minkaði feimnin, þótt vandinn héldist, og
einkum að túlka Kloster, því hann var tölugur vel og oftast
svo ákafur, að fáum var hent að muna alla romsuna, sem
komin var þegar hann gaf mér tómstund til að túlka. Mr.
Sharpe gaf mér einslega það ráð að leggja augun aftur en
eyrun við, láta hugann sem allra minst dreifast, heldur ákalla
andann i hljóði. „Þá skilur þú mig vel,“ sagði hann, „því
gáfum og mælsku áttu nóg af“. En af viðskiftum okkar Klost-
ers er það að segja, að þegar leið að ferðalokum okkar, þver-
neitaði eg að túlka ræður hans framar, og efndi það vel.
Hann varð afar-beiskur við, og bað mig að hafa allar sínar
ófrelsuðu sálir á samviskunni á efsta degi. Englendingurinn
lét sem hann lieyrði hvorki né skildi hvað okkur fór á milli,
og gekk út. Þetta var í kirkjunni í Skálholti. Datt mér þá
ósjálfrátt í hug hvernig fara mundi, ef einhver hinna mörgu
preláta, sem þar hvíla sín bein, t. d. sjálfur meistari Jón,
skyldi birtast mér í dranmi og leggja á mig reiði sína — eins
og þessi ógnandi Kloster. Nei! eg svaf eins og sakleysingi
næstu nótt, og aldrei, því miður, birtust mér þeir miklu guðs-
menn, Þorlákur helgi eða Jón Vidalín né nokkur hinna -----
ekki einusinni Jón Gerriksson upp úr pokanum í Brúará.
Næsta dag komum við félagar að litlu koti; var þar eng-
in sál heima, nema konan, og lá hún sjúk á fátæklegu fleti.
Það var sorgleg sjón. Sharpe talaði nokkur huggunarorð yfir