Nýtt kirkjublað - 01.10.1911, Blaðsíða 12

228
NÝTT KIRKJUBLAÐ
vikið að ferðum Eggerts hringiun í kring urn land, til að efla fé-
lagsskapinn. Um þær mnndir var fyrir norðan kveðið til Eggerts
Gunnarssonar, og liefir gamninu fylgt nokkur alvara:
Eljúgðu eins og fugl á rauðum frelsisgandi,
glæddu hjörtun glóðarbrandi,
gjörðu logann óstillandi!
Hvar þú fer um fjöll og nes á frera landi,
hræðist skegg þitt hver einn fjandi,
hvergi Sören fyrir standi!
Jafnt sem aldin jörð er sveipin jörmungandi,
verði’ um Snæland bundið bandi,
bandið só þinn jötunandi.
„Ef eg stend á eyri vaðs“.
Allir kunna vísur þeirra Sigurðar Breiðfjörðs og Bólu-Hjálmars
er þeir kvöddust í Hrútafirði: Kvæði og kviðlingar Bólu-Hjálmars
bls. 153. Bæta má þar við frásöguna að Hjálmar gengur með
Sigurði niður að ánni, og stendur eftir á eyrinni, lítur þá Sigurð-
ur um öxl í miðri ánni, og kveður:
„Sú er bónin eftir ein“ o. s. frv.
„Þá vildi mér það til að eg gat svarað strax“. Eitthvað á þá
leið komst Hjálmar að orði i Ijóðasyrpu er hann reit sjálfur, og
Jóhannes Guðmundsson á Gunnsteinsstöðura átti síðan. Þetta þarf
að vera með sögunni til að skilja, hvað vísan er snjöll:
„Ef eg stend á eyri vaðs“ o. s. frv.
— Bent á, eftir að þetta var sett, að sama sagan er i 8. ári
„Sunnanfara11. —
Andlegu yfirráðin.
Jón Sigurðsson heflr fundið til þess, að einn innlimunarstimp-
illinn var það, að þurfa að sækja héðan biskupsvigslu til Danmerk-
ur. Hann ritar sumarið 1866, er Pétur hafði sótt vigslu til
Martensens:
„Þar voru tveir Englendingar við vígsluna, en notabene fram
i kirkju, svo þar var mikið djúp staðfest á milli, en Marteinn var
eins og skjákrummi, og svo ánægður með sitt andlega suprematí
yfir íslandi, að hann lók allur á hjólum“.
Þetta um Englendingana mun lúta að þvi, að þeirri flugu
hafði frá Englandi verið komið í munn Pétri, að fá vígslu hjá
biskupakirkjunni ensku i þvi skyni að ná í erfðabiskupsdóminn
allar götur ofan frá nafna hans i Róm. Mun kalt hafa verið á
það blásið frá Höfn. Að því er J. S. eitthvað að sveigja.