Nýtt kirkjublað - 01.10.1914, Blaðsíða 9
NÝTT KIRKJUBLAÐ
225
sínu aS eins til eldra fólksins eftir einhverjum löngu viðtekn-
um „teóríum“. Þá er hætt við að kenningin verði ekki eins
lífræn og hún þarf að vera.
I þessu efni, eins og öllum öðrum, þarf því prédikarinn að
hafa dæmi meistara síns fyrir augum, sem sagði „Leyfið börn-
unum að korna til mín“.
Um þetta efni mætti langt erindi ílytja, en eg læt hér þó
staðar numið.
Eg hefi þá minst á tvær hliðar prédikunarstarfsins, en
þó er ein eftir, sern hefir ákaflega mikla þýðingu, en hún er
kenningin utan kirkju i dagfarslegri breytni.
Okkur er innrætt það að við eigurn að haga líferni okkar
eftir kenningu Krists og dœmi, og allir munum við óska
að geta það sem best. En þá megurn við eigi játa einu i
orði kveðnu en aðhyllast svo alt annað. Þá verður lífið að
hálfleik en kenningin látalæti, og þarf þá ekki að ávöxtunum
að spyrja.
„Sýn mér trú þína af verkum þínum.“ Þessi setning er
hin óþrotlega krafa lífsins. Með öðrurn orðuni: Það er eftir-
dceniið sem er ónússandi texti í prédikun orðsins, í hvaða
grein sem er. Eftirdæmið er auðskildast og vanalega áhrifa-
ríkast. Dags daglega sjáum við ótal votta um þetta í lífinu
kring um okkur, og gildi eftirdæmisins rná eigi síst heimfæra
til kenningarinnar og andlegra málefna.
Margir ykkar muna eílaust eftir því frá skóladögunum
að kenslan þar var ekki niótuð af samúð, var ólífræn, þulu-
kend og ekki ólík hljóði úr forfeðranna gröfum. Þið rnunið
eftir því, að þá var svo mikið djúp staðfest milli kennara og
lærisveina að yfir það varð of sjaldan konúst, Og þessu er
viða viðlikt háttað enn á okkar kalda landi. Við finnum sárt
til þess, að þetta á ekki svona að vera. En þá megum við
ekki sjálfir leiða þetta inn i okkar eigin verkahring. Síst af
öllu rná prédikarinn gera það. Eftirdæmi hans má aldrei vera
gagnstætt kenningunni. Hann má ekki láta sér neitt af því
óviðkomandi, sem hefir almenn áhrif á söfnuðinn. Þar þarf
hann að fylgjast með, eios og góður hirðir, hlása auknu lííi í
þá neistana sem göfgað geta og aukið lífsfarsældina, en reyna