Vikan


Vikan - 01.03.1951, Qupperneq 4

Vikan - 01.03.1951, Qupperneq 4
4 VIKAN, nr. 9, 1951 > AFBRVÐISEMI «dd smasaga AÐ var Þorláksdagur. Bent var kalt á fótunúm. Það var krap á götunum og vond færð. Hann stappaði fótunum í gang- stéttina, þar sem hann hafði staðið urn stund. Bent var að svipast eftir Birte og hon- um var orðið kalt, einkum á fótunum. Bent hafði séð Birte fara inn í stórverzlunina á horninu. Nú voru liðnar tuttugu mínút- ur frá því það gerðist. Ef til vill hafði Birte farið út um dyr, sem voru á hinni hlið hússins og vissu út að annarri götu. Fjöldi fólks var á götunum og allir höfðu böggla meðferðis. Einhver var að leika jólasálma á lagkassa eða strætis- organ. Bent hafði engan tíma til þess að gefa neinu gaum af því sem fram fór umhverf- is hann. Hann hafði allan hugann við Birte. Bent gekk nær stórverzlun þeirri er Birte hafði farið inn í. Heppnin var með honum. Þarna kom Birte út um sömu dymar. Bent öslaði krapið«og hélt til móts við ungu stúlkuna. Er hann kom í nánd við hana kallaði hann: ,,Nei. Ert það þú, Birte. Þetta var skemmtileg tilviljun að við skyldum hittast.“ ,,Bent!“ Birte brosti og roðnaði ofurlít- ið. „Hvaðan kemur þú? Þú ert blár í fram- an af kulda. Hefirðu staðið og beðið?“ „Nei, ég kom hingað af tilviljun,“ sagði Bent og brá hendinni upp að andlitinu. Honum var kalt, nefið var dofið. „Já, það var tilviljun," sagði hann aft- ur. „Ég ætlaði að komast yfir Strikið, en tókst það ekki. Það er svo margt manna þar á ferð. Ég skal bera böggulinn.“ „Nei, nei.“ Hún þrýsti bögglinum að sér. „Ég get borið hann.“ Bent tók böggulinn þrátt fyrir mótmæli hennar. Bent hafði aldrei verið kjarkmikill, og allra sízt er hann var með Birte. En nú brá svo við að hann greip undir handlegg hennar og hugðist leiða hana eftir næstu þvergötu. Lítill grár, bíll rendi upp að gangstétt- inni spölkorn fram undan þeim Bent og Birte. Það var tilviljun að Bent veitti bifreið- inni athygli, og einnig tilviljun að hann sá hver ók henni. En það var ekki tilviljun að Bent breytti um stefnu og gekk í áttina til Striksins. „Hvað er þetta?“ sagði Birte. „Ég er á heimleið. Það er krókur að fara þessa leið.“ „Já, en ekki mikill,“ mælti Bent. „Þú átt ekki svo annríkt að það komi að sök að fara þennan krók. Það er svo gaman að ganga eftir Strikinu rétt fyrir jólin. Marg- ir gluggar eru skreyttir og margt fallegt að sjá, fólkið er í jólaskapi. Ef menn vilja komast í jólaskap er ágætt að ganga eftir Strikinu. Ég er hrifinn af þesari götu dagana fyr- ir jólin.“ Þau voru komin á götuhomið. Bent ýtti Birte inn í mannþröngina á götunni, og leit um öxl. Hann bölvaði í huganum, er hann sá að grái bíllinn veitti þeim eftirför. Jú, Albert ók bílnum. En sú óheppni að Albert skyldi skjóta upp á þessum stað og tíma. Albert hafði um margra mánaða skeið reynt að koma sér í mjúkinn hjá Birte. Hann hafði oft boðið henni út. Hann stóð vel að vígi, þar sem hann hafði bíl til umráða. Albert átti ekki þennan bíl, heldur firmað, sem hann vann hjá. Skyldi forstjórinn vita að Albert notaði bílinn í eigin þarfir? Það hafði þó ekki verið til þess ætlast. En heiður sé lögreglunni fyrir þá ráð- stöfun að banna bílakstur á Strikinu dagana fyrir jólin. Birte mælti: „Mér skildist áðan að þú álitir ekki gaman að fara nú um Strikið vegna mannfjölda." Bent þóttizt sjá að Birte virtist þetta skrítin hringlandaháttur. Hann varð ringlaður og mælti: „Já, menn segja svo margt þegar jól- in standa fyrir dyrum. Ég á mjög ann- ríkt, og taugarnar eru spenntar.“ Birte sagði: „Þú hefur þá, ef til vill, ekki tíma til þess að koma heim til okk- ar og borða hádegisverð á jóladaginn ?“ „Auðvitað hef ég tíma til þess. Ég mundi slá öllu öðru á frest til þess* að geta þegið það boð.“ Bent hafði þegar I VEIZTU -? | 1. I Brazilíu eru meztu frumskógar í | heimi, en þó er þar flutt inn mikið | af trjávið. Hversvegna? | 2. Hver á Islandsmetið í stakkasundi, og = hvenær var það sett? I 3. Hvenær dó norska skáldið Kielland og j hvað var hann þá gamall? = 4. Hvenær var tónskáldið Giovanni Pier- : luigi da Palestrina uppi og hverrar | = þjóðar var hann? | 5. Hvað þýðir orðið afbendishnútur ? 1 6. Hvaða frægu málverki var stolið i | listasafninu í Louvre 1911? 1 7. Hver gerði Maximilian keisara í ! Mexikó og hvenær var Maximilian ! ! drepinn ? | 8. Hver er þekktasti fjörður Skotlands? ! I 9. Hvenær var málarinn Giotto uppi? | io. Hvenær ruddust Kimbrar inn í Róma- i veldi ? Sjá svör á bls. 14. ! *'•'< MMIMIIIIIIIHIIIIIltlUlltlliMMHIIIMfllllllllllllll gert það. Hann sagði gömlu föðursyst- ur sinni að hann gæti ekki komið til henn- ar á jóladaginn vegna þess að forstjór- inn hefði boðið sér heim. Heimboði bróð- ur síns, sem bjó utan við borgina, neit- aði Bent einnig. „Ég hlakka til að koma til ykkar,“ sagði Bent og leit um öxl. „Hversvegna ertu alltaf að líta um öxl“ spurði Birte. „Það virðist svo, sem þú eig- ir von á að okkur sé veitt eftirför. Þú vilt, ef til vill, ekki að menn sjái okkur saman?“ „Eftirför?“ sagði Bent kjánalegur á svip. „Hver ætti að hafa áhuga á því? Að ég vilji ekki láta fólk sjá okkur sam- an? Jú. Ég vildi gjarnan vera með þér, sem oftast, helzt alltaf.“ Það kom babb í bátinn. Bent tróð skó- hlíf niður af manni, sem gekk á undan honum. Þröngin á Strikinu var svo mikil. Maðurinn reiddist all mikið. Bent bað af- sökunar mjög innilega. Á meðan þessu fór fram barst Birte áfram í átt til Kongens Nytorv. Bent varð að olnboga sig áfram til þess að ná Birte. Hann varð afar glaður er hann sá að hún beið eftir honum. í sama bili og Bent tók undir arm Birte var sem hann fengi rafstraum í sig, eða raflos öðru nafni. Hann sá að grái bíllinn hans Alberts kom á móti þeim. Bent tók til fótanna og veifaði til leigu- bíls. Bíllinn kom þegar. „Hvað er nú?“ spurði Birte forviða og Bent sá ekki betur en hún horfði í átt- ina til Alberts eigi óvingjarnlega. „Við tökum leigubíl. Það er ómögu- legt að ganga á götunum í þessari mann- þröng,“ sagði Bent. Hann ýtti á eftir Birte inn í bílinn og flýtti sér á eftir. Hann sagði bilstjóranum heimilisfang Birte, og bað hann að aka hratt. „Áttu annríkt?11 spurði hún. Bent sá að hún brosti að ákafa hans. „Já, ég mundi eftir dálitlu, sem ég á ógert,“ sagði Bent og vafðist tunga uni tönn. Honum hafði komið til hugar að hann fengi tækifæri, í bílnum, til þess að segja Birte, hvað honum bjó í huga. Tóbakskrukkan! Hann hélt á henni. Hann langaði til þess að fleygja krukk- unni. Birte hafði sagt að þetta væri jóla- gjöf. Bent var kunnugt um að Axel þekkti foreldra Birte. Ætlaði hún að gefa Axel krukkuna? Axel var mikill reyk- ingamaður. Bent lyfti krukkunni. Hann langaði til þess að henda henni í gólfið og mölva. hana í þúsund mola. Nei, það var ófært. Hann leit á Birte og kom vísa í hug. Hún byrjar þannig: „Ég sá þig um vor,- þá var sól yfir simdum---------“ Bent mælti: „Birte! Þú ert indæl------“ Meira fékk hann ekki sagt að sinni. Bíll- inn nam staðar úti fyrir húsi því er Birte átti heima. „Þá er hingað komið,“ sagði Birte. „Þakka þér fyrir, Bent.“ Hún opnaði bíl— dymar og fór út. Framh. á bis. 14. llltllllllM^

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.