Vikan - 17.01.1952, Side 14

14
VIKAN, nr. 3, 1952
LIÐHLAUPINN.
Framhald af bls. 10.
„Þér eruð líka mjög föl, frú.“
„Það er af öðrum orsökum.“ Grannleitt
andlit hennar varð harðneskjulegt. Hún
beygði sig fram yfir borðið: „Þér eruð
liðhlaupi, Hecklé!“
„Frú!“ Hann brosti, en brosið var stirn-
að. Dökkleitt, sólbrennt andlit hans varð
öskugrátt.
„Gætið yðar! Líf yðar er í hættu! Kap-
teinn yðar er á skipinu!“
„Hvernig vitið þér það ... ?“
„Hann er maðurinn minn.“
Odile stóð á fætur. Hún leit ekki á unga
manninn. Hún treysti sér ekki til að fara
inn í káetuna, svo að hún fór upp á
þilfar. Snjóhvítir kalkklettar frönsku
strandarinnar voru orðnir nálægir.
Skipið hætti að velta. Lygn flóinn tók
við og Marseille — siglutré, reykháfar,
þök!
Nú sýndu sig brátt allir, sem höfðu
verið sjóveikir. Þeir virtust hressast furðu
fljótt. Hásetarnir hlupu fram og aftur önn-
um kafnir. Eimpípa skipsins hvein, og
allt þilfarið fylltist af fólki.
Innsiglingin var mjög hættuleg. Fyrir
fáum vikum hafði skip sokkið þarna. Það
var grunnt, og skipsskrokkurinn sást
greinilega á botninum eins og gegnum
grænt gler.
Mikill fjöldi báta var á slysstaðnum.
Kafari virtist búa sig undir að kafa.
Allir farþegamir á skipinu horfðu á
þetta með mikilli forvitni. Sá eini, sem
ekki sýndi sig var Caceiara kapteinn. Þeg-
ar kona hans kom niður í káetuna, var
hann að klæða sig. Hún leit á hann eins og
hann væri ókunnugur maður. Þjakandi
þögn ríkti. Á fölu andliti hans var ákveð-
inn svipur. Odile vissi, hvað hann boðaði:
Dauða unga mansnins! Óhjákvæmilega
. . . Þá mundi þessi skuggi alltaf vera á
milli þeirra; — hann yrði útskúfaður úr
hjarta hennar.
Kapteinninn hafði lokið við að klæða
sig. Akkeriskeðjan skall í sjóinn. Skipið
lá kyrrt. En ennþá var tími til stefnu.
Enginn mátti fara í land fyrr en hafnar-
yfirvöldin höfðu veitt leyfi. Filiberto
Cacciara leit ekki á konu sína. Hann stóð
upp og gekk út á þilfarið til að tala við
skipstjórann og láta handtaka liðhlaup-
ann Hecklé.
Odile þagði og horfði á eftir honum.
Andlitsdrættir hennar voru stirðnaðir.
Skipstjórinn stóð á þilfarinu með far-
þegalistann í hendinni og talaði af ákefð
við hafnaryfirvöldin. Þegar Korsíkumað-
urinn kom nær heyrði hann æsta rödd
hans:
„Við höfum þegar leitað um allt skip-
ið. Einn farþeganna er horfinn?"
„Nafn hans?“
„Frederik Kidd, námuverkfræðingur frá
Bandaríkjunum.“
„Hvenær sást hann síðast?“
„Hann var í káetunni í nótt.“
„I morgun sat hann á móti frú Cacciara
við morgunverðinn,“ sagði brytinn og
benti á Odile, sem hafði komið á eftir
manni sínum.
„Þér vitið -ekkert um hann, frú?“
„Nei,“ sagði Odile. Og allt í einu datt
henni í hug, að hann hefði ef til vill kom-
izt í einhvern bátinn, sem var að sveima
á slysstaðnum. Hann virtist hafa fullar
hendur fjár. Ekkert var líklegra en að
honum hefði tekizt að múta einhverjum
mannanna til að róa sér að landi.
606.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring':
1. skammstöfun. — 3.
hæfileiki. — 13. kimi. —
15. lyfta. — 16. óg'æfa.
— 17. vagga. — 18. hnút-
ur. — 20. frysta. — 21.
kvendýrs. —• 24. mishæð.
— 27. herbergin. — 29.
sælustaður (skáldamál).
— 31. ófæra. — 32.
mannsnafn. — 33. kven-
mannsnafn. — 35. fag-
mann. — 36. samtenging.
— 38. einkennisbókstafir.
— 39. uppfyll. — 40.
skammstöfun. — 41.
skammstöfun. —■ 42. ó-
hreinka. -— 44. heiðarleg-
ur. — 47. efni. — 48.
smælki. — 49. eldstæðið.
— 50. stúlkan. — 52.
hljóð. — 53. vinnusamar.
— 55. síðari helmingur
mannsnafns. — 57. mik-
inn. — 59. ókaraður. —
61. óhreinkað.—62. langt
nef. — 63. fugl. — 64.
sá fiskisæli. -— 65. sk.st.
Lóðrétt skýring:
1. matur. — 2. kona. — 4. vindblásin hæð. —
5. likamshluti. — 6. narr (slanguryrði). ■— 7.
öfugur tvihljóði. — 8. kjánalegur. — 9. mánuð.
— 10. hulduverunni. — 11. ekki marga. — 12.
skammstöfun. — 14. djarfar. — 18. hreinsaðra.
— 19. eldstæði. — 22. sælgæti. — 23. þjónustu-
stúlkumar. — 25. skamma. — 26. elska. — 28.
greinir. — 30. örverpið. — 34. tortryggja. — 35.
fugla. — 37. mánuðurinn. —■ 40. hræðslan. —
43. fjöldi. — 44. gróðurreitina. — 45. togaði. —
46. spón. — 48. greindir. — 51. frumefnistákn.
— 54. sefar. — 56. ófullnægjandi. — 57. fanga-
mark sambands. — 58. tryllta. — 60. manns-
nafn. — 61. frumefnistákn. •— 62. beygingarend-
ing.
Lausn á 605. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. áma. — 4. málverk. — 10. fri. —
13. saum. — 15. leira. — 16. laun. — 17. urmul.
— 19. ann. — 20. sunna. — 21. mnan. — 23.
langi. — 25. mannsæmandi. — 29. rá. — 31. rg.
32. áli. — 33. ni. — 34. æ.t. — 35. Áka. — 37.
söl. — 39. sök. — 41. æru. — 42. Farmal. —
43. reikul. — 44. æla. — 45. mig. — 47. man. —
48. ina. — 49. rl. — 50. el. — 51. átu. — 53. na.
— 55. au. — 56. þrettándinn. — 60. Veiga. —
61. annar. ■—- 63. fífla. — 64. tal. — 66. gisin.
•— 68. ötul. — 69. nasir. — 71. rata. — 72. rar. —
73. nautnir. — 74. rag.
Lóðrétt: 1. Ásu. — 2. marr. — 3. aumum. —
5. ál. — 6. Lea. — 7. vinsæl. — 8. ern. — 9. Ha.
— 10. fangi. — 11. Runi. — 12. Ina. — 14. mim-
ar. — 16. lundi. — 18. langsamlega. — 20. sann-
kenning. — 22. nn. — 23. la. — 24. fráfæra. —
26. Sál. — 27. mis. — 28. átulaus. — 30. ákall.
— 34. æruna. — 36. ara. — 38. öli. — 40. öra.
— 41. æki. — 46. gát. — 47. mim. — 50. erill.
— 52. tárast. — 54. annir. — 56. þefur. — 57.
ta. —• 58. da. — 59. nasar. — 60. víta. — 62.
rita. — 63. för. — 64. tau. — 65. lin. — 67. nag.
— 69. na. — 70. ri.
Skipið lá við hafnargarðinn, Vegna
skipskomunnar stóð fjöldi manna á hafn-
argarðinum við landganginn. Odile leit
yfir mannfjöldann.
Allt í einu kom hún auga á ungan mann,
sem kleif upp á hafnargarðinn úr róðrar-
bát, sem var að leggja að. Ungi maðurinn
reikaði upp hafnargarðinn hægt og kæru-
leysislega. Andlit hans var áhyggjulaust.
Hann gekk fram hjá farþegaskipinu. Að-
eins augnablik mættust augu hans og
Odile. Hún fölnaði og sneri sér við í flýti,
til að enginn sæi, hvert hún horfði.
Maður hennar stóð við hlið hennar.
Hún virti fyrir sér svip hans: Hann hafði
líka þekkt unga manninn aftur.
Þau þögðu bæði. Cacciara var í lófa
lagið að láta handtaka hann. Hann gerði
það ekki. Hann sneri höfðinu hægt, eins
og hann hefði ekkert séð. Dökkleitt andlit
hans sýndi þjáningu: Það, sem konan vill,
það vill guð . . . !
„Ég held, Odile, að við verðum heppin
með veður á ferðalaginu,“ sagði hann og
horfði rannsakandi til himins.
Ungi maðurinn var horfinn í mannfjöld-
anum. Skammt fyrir ofan var járnbraut-
arstöð, hraðlest fór þaðan yfir landa-
mærin á klukkustundarfresti. Horfinn að
eilífu.
Odile stakk handleggnum undir arm
manns síns.
„Nú hlakka ég til brúðkaupsferðarinn-
ar,“ sagði hún, og blá augun voru full
af tárum.
Skipstjórinn stóð á þilfarinu með skjöl
sín í hendinni.
„Auðvitað leitum við um allt skipið,“
sagði hann við hafnaryfirvöldin. „En hvarf
farþega í ofstopaveðri er algengt. Sjálfs-
morð eða slys — ég óttast, að við mun-
um aldrei framar sjá Frederik Kidd!“
Svar við mannlýsingu á bls. 4:
Jökull Ingimundarson. I Vatnsdælu.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Helen Jepson lærði fyrst að syngja af því,
að hún seldi grammófónplötur í hljóðfæra-
verzlun í Akron, Ohio. Þar gat hún hlustað
á fræga söngvara syngja.
2. Tír Greniskóginum eftir Stephan G. Stephans-
son.
3. Það þýðir „grýttur jarðvegur", af hallur
„steinn".
4. Hún er eftir franska tónskáldið Hector
Berlioz (1803—1869).
5. Ivar Aasen.
6. Frakkinn Le Corbusier.
7. Mustafa Kemal, sem komst til valda í Tyrk-
landi 1922. Orðið þýðir: Tyrkjavaldur.
8. Bægsli. Kálfar.
9. 3800.
10. Um 8250 km’. t