Vikan - 05.06.1952, Blaðsíða 3

VIKAN, nr. 22, 1952
3
Ung listakona nýkominn heim
(Sjá mynd á forsíðu).
Þessi mynd er úr járni og vakti mikla athygli
á sýningu Gerðar Helgadóttur í París síðast-
liðinn vetur. Listablaðið Art Aujourd’hui birti
mynd af henni.
Ungfrú Gerður Helgadóttir er nýkomin
heim eftir nærri fimm ára nám á ítalíu
og í Frakklandi.
„Hvenær byrjaðirðu að höggva mynd-
ir?“ spurði ég Gerði, þegar ég heimsótti
hana á heimili föður hennar, Helga Páls-
sonar tónskálds, inni á Kópavogshálsi.
„Ég var þá 16 ára gömul og hafði ný-
lokið gagnfræðaprófi við Gagnfræðaskól-
ann í Reykjavík og átti að fara í Mennta-
skólann en valdi Handíðaskólann í stað-
inn. Þar stundaði ég nám í tvo vetur hjá
Kurt Zier og Kjartani Guðjónssyni. Um
vorið fékk ég tiisögn í að höggva grágrýti
hjá Sigurjóni Ólafssyni.“
„Hvenær fórstu utan til náms og hvern-
ig stóð á því að þú tókst Florens, sem
er svo lítið þekkt af Islendingum, fram yf-
ir Kaupmannahöfn ?“
„Það má nú kalla lán í óláni, því ég
var búin að fá inngöngu á Listaháskól-
ann í Kaupmannahöfn, en danskur gjald-
eyrir fékkst ekki. Aftur á móti fékk ég
ítalskan gjaldeyrir. Ég er í raun og veru
mjög ánægð yfir þeim málalokum."
„Hvernig líkaði þér á Italíu?“
„Mér líkaði mjög vel. Italía er mikil-
vægur staður fyrir þá, sem vilja kynna sér
listir liðinna alda. Italir eru líka mjög
elskulegt fólk.“
„Eftir það fórstu svo til Parísar. Hvar
stundaðirðu nám þar?“
„Ég byrjaði við Academie de la Grande
Chaumiére, en skipti og fór í einkaskóla
hjá Zadkin (einn af þekktustu mynd-
höggvurum sem nú er uppi). Síðasta hálfa
annað árið vann ég svo sjálfstætt í
vinnustofu minni.
Mynd þessi er úr
brenndum leir og var
fyrst sýnd á samsýn-
ingu 5 Islendinga I
París 1949.
„Hefir þú ekki orðið fyrir áhrifum af
hinum nýju listastefnum ?“
„Ég hefi auðvitað reynt að kynna mér
það sem er að gerast í listum í þeim lönd-
um, sem ég hefi dvalizt í.“
„Hefir þú haldið listasýningar í þess-
um löndum.“
„Já, ég hefi tekið þátt í samsýningum
í Florens, Osló og París, tvisvar sinnum
í Salon de Mai (maísýningunni) og einu
sinni með fjórum öðrum íslendingum.
Auk þess hefi ég haft tvær einkasýning-
ar í París. Á síðari sýningunni, sem var
síðastliðinn vetur, sýndi ég eingöngu
myndir úr járni. 1 næsta mánuði tek ég
þátt í tveim sýningum í París, önnur
nefnist Salon de la Jeune Sculptur (Sýn-
ing nýrra höggmynda) og er í garðinum
á Rodinsafninu en hin er í sýningarsal
sem nefnist Salon Babylon.“
„Ætlarðu ekki að lofa okkur að sjá
það sem þú hefir gert?“
„Jú, ég ætla að sýna í Listamannaskál-
anum í september?“
„Ætlarðu eingöngu að sýna nýrri mynd-
ir þínar?“
„Það er enn ekki ákveðið, en líklega
sýni ég myndir frá öllum námsárum mín-
um.“
„Hefirðu sæmileg vinnuskilyrði hér
heima?“
„Ekki enn, en ég vona að ég geti farið
að vinna sem allra fyrst.“
Gerður er aðeins 23 ára gömul, fædd
á Norðfirði 1928 og allir, sem til hennar
þekkja, vita, að hún hefir ekki legið i
leti þessi sjö ár, síðan hún ákvað að
helga höggmynda-
listinni krafta sína.
Hún hefir sent heim
f jölda mynda, og enn
fleiri eru væntanleg-
ar. Á Italíu mótaði
hún mest í leir og
hjó dálítið í marm-
ara, en á síðasta ári
hefir hún snúið sér
að nýju efni, járn-
inu, og fengið mjög
góða dóma fyrir
myndir sínar úr því.
Flest blöð París-
ar, sem hafa starf-
andii gagnrýnendur,
birtu mjög góða
dóma um síðustu
sýningu hennar og
það er óvenjulegt
að verkum ungra
og óþekktra lista-
manna sé veitt nokkur athygli í borg,
sem hefir upp á að bjóða tugi listsýninga
í hverjum mánuði. Nokkrir þessara dóma
hafa verið þýddir og birzt í dagblöðun-
um í Reykjavík.
Það getur verið gott fyrir okkur að
kynnast örlítið vinnubrögðum þessarar
ungu listakonu, þegar við erum sínöldr-
andi yfir þeim litlu styrkjum, sem lista-
mönnum okkar er úthlutað, svo þeir geti
dregið fram lífið. I Flórens t. d. vann hún
allan veturinn í óupphitaðri vinnustofu
sinni og hætti ekki að hnoða leir þó hún
væri með bólgnar hendur og fætur af
kuldabólgu. Það má líka geta þess þeg-
ar þekktur ítalskur málari, Botzolíni, kom
inn í vinnustofu hennar í París, hann
margsagði frá þessum atburði á eftir.
Hann sagði: „Ég get ekki gleymt því að
sjá þessa litlu, grönnu og barnalegu stúlku
vera að vinna að logsuðu svo gneistamir
stóðu í allar áttir. Ég hefi líka alltaf
álitið það fullerfitt verk fyrir karhnenn
að sverfa og slá járn.“ En Gerður lætur
ekki erfiðleikana á sig fá.
Það verður gaman að skoða verk henn-
ar í Listamannaskálanum í haust. Sér-
staklega þar sém mönnum gefst kostur á
að sjá þróunina í verkum hennar frá því
hún byrjaði að kynnast efninu og mögu-
leikum sjálfrar sín í Handíðaskólanum,
gerði al-naturalistiskar kvennamyndir við
Listaskólann í Florens, fíguratívar mynd-
ir undir áhrifum frá Zadkin og að síð-
ustu abstraktar myndir í nýtt efni, alein,
í vinnustofu sinni i París.
E. P.