Vikan - 05.06.1952, Blaðsíða 14

14
Skuggar ástarinnar
Framháld af bls. 10.
„Hugsaðu bara um að verða frískur," stakk
hún upp á, „og þá kemur það í ljós hvort þú
hefur rétt fyrir þér eða lögreglan." Svo beygði
hún sig niður og kyssti hann á kinnina og roðn-
aði sjálf yfir því að hafa gert það.
James Murray komst á fætur og á skrifstof-
una aftur. En þó frændi önnu væri farinn til
Ameríku (auðvitað) var hann ekki ánægður.
Þessi dularfulli atburður lá svo þungt á honum
að hann sá enga leið til þess að létta honum
af sér. Hann talaði stöðugt um þetta föðurmorð
sem aldrei var tilkynnt., Fengi hann nokkurt
tækifæri til þess, sagði hann sögu sína og tók
ekki eftir því að áheyrendunum fækkaði stöðugt.
Einn dag sneri skrifstofustjórinn sér frá hon-
um, óþolinmóður yfir þessari heimskulegu sögu
og sagði.
„Farið þér heim Murray og hvílið yður og
þá gleymið þér vafalaust þessari skáldsögu."
James var í hræðilegu skapi þegar hann kom
til önnu þetta kvöld: „Enginn trúir mér og ég
þarf skilning."
„Þú þarft tilbreytingu," sagði hún ákveðin."
Nú förum við í leikhús og sjáum reglulega
spennandi leikrit. Það er sýnt í Westend-leikhús-
inu og heitir Skuggar ástarinnar. Margir á skrif-
stofunni hafa séð það og þeim finnst það stór-
kostlegt. Nú hringi ég og panta miða.“
Leikritið var reglulega æsandi og áheyrendur
höfðu samúð með veikgeðja manninum, sem
sveik heiðarlegan en hrokafullan félaga sinn.
Þeir höfðu líka samúð með dóttur þessa manns
sem var elskuð af einkasyni mannsins, sem fað-
ir hennar hafði svikið.
Þegar svikarinn hafði skotið sjálfan sig og
hinir svokölluðu vinir dótturinnar höfðu yfir-
gefið hana og unnusta hennar, náði leikritið há-
marki.
Það var ekki aðeins um að ræða arf unga
mannsins heldur líka stöðu hans í þjóðfélaginu,
í stuttu máli sagt heiður hans og hamingju. Og
hinn stutti síðasti þáttur leysti þetta erfiða
vandamál á mjög snjallan hátt.
Sonurinn kom kvöld nokkurt til föðurins, sem
var ekkjumaður og var einn heima þetta kvöld,
því þjónustufólkið hafði farið í leikhúsið. Heimili
feðganna var dálítið utan við borgina og það var
þétt þoka þetta kvöld. Sonurinn kom til að kref j-
ast þess að unnustu sinni væri sýnd virðing, en
faðirinn neitaði því. Þetta endaði með harðri
deilu milli þeirra og faðirinn sagði:
„Eg endurtek það sem ég hefi sagt. Ég vil ekki
kvenfólk inn á mitt heimili."
„Mundu hverja þú ert að tala um, pabbi," sagði
sonurinn aðvarandi.
„Það geri ég einmitt," sagði gamli maðurinn
háðskur. „Dóttur rétts og slétts svikara."
„Hún getur ekki gert að því þó faðir hennar
liafi svikið þig.“
„Það getur verið rétt, en hún er engu að síður
dóttir hans og mitt hús er lokað fyrir henni."
„Er þetta þitt síðasta orð?“
Anna kipptist við. Hún hafði af tilviljun litið
á James Murray: hann sat þarna eins og hann
liefði fallið niður úr tunglinu. Munnur hans var
hálfopinn, augnaráðið starandi, hann virtist ekki
sjá neitt.
„James," hvíslaði hún, „hvað er eiginlega að
þér."
Hann leit svo undarlega á hana, að það gat ekki
verið eðlilegt ? Ætli heilahristingurinn hafi . . . ?
Hún þorði ekki að hugsa þá hugsun á enda.
„Svaraðu mér,“ hvíslaði hún og kippti óþolin-
móð og hrædd í ermina á jakkanum hans.
En hann svaraði ekki, hristi bara höfuðið alveg
ruglaður, að því er virtist og strauk yfir ennið.
Hvernig gat hún vitað að hann var alls ekki í
leikhúsinu á þessu augnabliki, heldur í einhverri
leyndardómsfullri götu úti í borginni i niðá-
dimmri þoku — og það eina sem hann sá voru
VIKAN, nr. 22, 1952
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. ílát. — 5. hljóðfæri.
— 7. visa. — 11. fjalls-
leið. — 13. líffæri. —
15. mannsnafn. — 17.
spendýr. — 20. grjót-
lendi. — 22. skatt. —
23. sviptur öllu. — 24.
fóðurjurt. — 25. fata-
efni. — 26. verkfæri.
(fornt). — 27. op. — 29.
greinir. — 30. himna. —
31. eðli. — 34. huga að.
— 35. heyrist hljóð. —
38. flik. — 39. gapa. —
40. vergangur. — 44.
skartgripur. — 48. refs-
ar. — 49. æði. — 51.
vindur. — 53. skyld-
menni. — 54. skel. — 55.
líkamshluti. -—■ 57. rim-
ar. — 58. ílát. — 60.
ílát. — 61. ílát. — 62.
grísk gyðja. — 64. slæm.
— 65. ungviði. — 67.
guðir. — 69. mælt. ■—•
70. lítil. —- 71 hamingju.
Lóðrétt skýring:
2. ökumaður. — 3.
líkamshluti. — 4. enskur titUÍ. — 6. framför
sjúklings. — 7. boga. — 8. frumefnistákn. — 9.
mannsnafn. — 10. þraut. — 12. fyrirgefning. —
13. komst yfir. ■— 14. hina. — 16. fiskur. —
18. fá keim. — 19. í æsku. — 21. öfug. — 26.
keyri. — 28. eldsneyti. — 30. deild (slanguryrði).
— 32. félagi. — 33. kennd. — 34. á flík. — 36.
stórfljót. — 37. mannskenning, þ.f. -— 41. refsa.
— 42. fagmaður. — 43. trúarbragðahöfund. —
44. óraunverulegan atburð. —• 45. snertir. — 46.
kvenmannsnafn. — 47. veðurlag. — 50. bylta.
— 51. hrina. — 52. ílát. — 55. rakinn. — 56.
á skipi, þgf. — 59. bragð. — 62. rödd. — 63.
matjurt. — 66. samtenging. — 68. athuga.
625.
Lausn a 624. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. arta. — 4. strók. —: 8. kola. — 12.
Týr. — 13. I.S.I. — 14. kák. — 15. túr. — 16.
órar. — 18. small. — 20. mura. — 21. fis. —
23. a.v.á. — 24. aur. — 26. tilberann. — 30. kkk.
— 32. nói. — 33. run. —* 34. þel. — 36. Joumal.
— 38. amasemi. — 40. lýu. — 41. þel. — 42. tínu-
lok. — 46. kríunni. — 49. ina. — 50. afa. —
51. eim. —- 52. aim. — 53. kunnáttan. — 57.
dós. — 58. nam. — 59. rok. — 62. árar. — 64.
Maren. — 66. tapa. — 68. ræð. — 69. bað. —
70. táp. — 71. lem. — 72. alin. — 73. tifið. —
74. riða.
Lóðrélt: 1. atóm. — 2. rýr. —■ 3. traf. — 4.
sss. — 5. tímabil. — 6. óklárra. — 7. kál. —
9. otur. — 10. lúr. — 11. arar. — 17. rit. — 19.
ave. — 20. mun. — 22. sinnulaus. — 24. anna-
timar. — 25. sko. — 27. lóa. — 28. aum. —
29. sem. — 30. kjöti. — 31. kulna. — 34. þerna.
— 35. liðin. — 37. rýu. 39. sáu. — 43. Ina. —
44. ofn. — 45. kannaði. — 46. ketmeti. — 47.
rit. — 48. nnn. — 53. kór. — 54. áar. — 55. not.
— 56. Lára. — 57. Daði. — 60. kali. — 61. dama.
— 63. ræl. — 64. mat. — 65. náð. — 67.
peð.
gul gluggatjöld, sem hreyfðust hægt fyrir háum
glugga á fyrstu hæðinni í vafningsviðarklæddu
húsi. Og hann heyrði ekki frá sviðinu heldur
frá herberginu bak við gulu gluggatjöldin, þeg-
ar dauðhræddi faðirinn og örvæntingarfulli son-
urinn æptu hvor á annan.
„Þér skal ekki verða kápan úr því klæðinu,"
hrópaði sonurinn og faðirinn stundi:
„Hjálp, hjálp, ég dey!“
AJlt í einu virtist James átta sig. Hann stóð
ákveðinn upp og fór að ryðjast út úr bekknum
þrátt fyrir hávær mótmæli áheyrenda. Anna
fylgdi honum viljalaus.
„En James," sagði hún hrædd og hálfgrátandi
þegar þau komu út á ganginn. Nú efaðist hún
ekki lengur um að það væri eitthvað að honum.
„Skilurðu ekkert," sagði hann og sneri sér
reiður að henni. „Þetta var kvöldið sem ég hefi
verið að tala um, en enginn vildi trúa mér. Æf-
ing!“ Og han hneig niður á stól.
Umsjónarmaður kom til hans.
„Líður herranum ekki vel?“ spurði hann vin-
gjamlega.
„Það er ekkert að mér.“ mótmælti James móðg-
aður. „Segið mér aðeins: þessir tveir, sem leika
aðalhlutverkin, föðurinh og soninn . . .“
„John Barkley og Walter Rogers, Rogers er
nýr í þessu hlutverki, svo Barkley varð að kenna
honum það,“ útskýrði umsjónarmaðurinn.
„Og hvar á Barkley heima?" spurði James.
„Þér getið fengið heimilisfangið niðri hjá dyra-
verðinum," sagði umsjónarmaðurinn. „Það er
langt héðan. Ég fór þangað um daginn. Mjög af-
skekkt hús þakið vafningsviði og það stendur við
litla götu nálægt horninu. Það eru mjög fallegir
litir I því, ég man sérstaklega eftir gulum
gluggatjöldum."
James Murray var dauðþreyttur þegar hann
fór úr leikhúsinu nokkrum mínútum fyrir leiks-
lok.
„Héðan í frá fer ég ekki I slíkar gönguferðir,"
sagði hann ákveðinn.
„Þú þarft heldur ekki að gera það oftar,"
svaraði hún og brosti stríðnislega.
„Hvað áttu við?"
„Hugh er farinn," sagði hún og horfði niður á
tærnar á sér.
„Er þér alvara?" Honum svelgdist á af gleði.
„Já mér er alvara James . . ."
Ég bað hennar nú samt, hugsaði hahn hreyk-
inn þegar hann lagði sig út af um kvöldið og
sofnaði draumlausum svefni.
Hann dreymdi ekki einu sinni gul gluggatjöld.
Svar við mannlýsingu á bls. 4:
Bjöm í Mörk. í Njálu.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. 5% ensk míla.
2. Flautaþyrill.
3. Charles Boyer og Ingrid Bergman.
4. J. L. Heiberg.
5. Narkissus, frá honum er sagt í grískri goða-
fræði.
6. Það er mikið í heyinu af blautum kékkum.
7. Guttorm J. Guttormsson.
8. Leirkeragerð.
9. Heródót (484—425 f. Kr.).
10. 3. janúar 1754.