Vikan - 11.09.1952, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 35, 1952
FÉLAGI SVEFNGÖNGUMAÐUR
Húsvörðurinn vildi banna svefngöngu nema með sérstöku leyfi. Og veslings
Stoupnine vissi ekki sitt rjúkandi ráð.
NEI líttu á! Það er fullt tungl! Maður get-
ur lesið eins og um hábjartan daginn . . .
Tunglið . . . finnst þér það ekki hafa eitthvert
dularfullt aðdráttarafl, sem laðar að sér? Trufl-
ar það þig aldrei?"
„Mig? Nei, en ég þekki mann, sem hefur
orðið fyrir miklu óláni vegna tunglsins."
„Það hefur áreiðanlega verið skáld.“
„Nei, hann var umsjónarmaður í íbúðarhúsi."
„Hvað kom fyrir hann?“
„O—o, alls konar leiðindi í starfinu: van-
ræksla . . .“
„Hvernig getur það verið tunglinu að kenna?"
„Það var tunglið og ekkert annað, sem olli
öllum vandræðunum."
„Það getur ekki verið. Hvemig getur tunglið
haft áhrif á hússtjórn?"
„Jæja, ég skal segja þér hvernig það atvik-
aðist. Vinur minn var umsjónarmaður í tveggja
hæða íbúðarhúsi. Dag nokkurn flutti nýr leigj-
andi inn i íbúð nr. 7, ef ég man rétt. Maðurinn
hét Stoupnine. Félagi Stoupnine var fölur, alvar-
legur maður um þrítugt. Hann bjó með aldraðri
móður sinni.
Kvöld nokkurt um miðnættið var vinur minn
að koma heim úr bjórstofunni á horninu. Hann
gekk inn í portið og sá þá mann í nærfötunum
á skemmtigöngu uppi á þaki. Umsjónarmaður-
inn fór auðvitað strax að skammast:
„Hæ, þú þarna! Komdu strax niður! Ég kalla
á lögreglima!" . . . Og þar fram eftir götunum.
Allt í einu kom Stoupnine gamla — móðir
nýja leigjandans -— hlaupandi út og kallaði til
umsjónarmannsins:
„1 guðs bænum —• þetta er hann sonur minn,
hann gengur í svefni og getur dottið niður af
þakinu, ef hann er vakinn.“
„Kallaðu ekki á hann,“ hélt gamla konan
áfram. „Hann kemur niður sjálfur. Hann fer
bara í smágönguferð og skríður svo aftur upp
í rúmið sitt."
Ég verð að taka það fram, að umsjónarmaður-
inn var ekki sterkur í læknisfræðinni og hann
hafði aldrei heyrt talað um að fólk gengi í svefni.
Og á meðan Stoupnina gamla útskýrði þetta
fyrirbrigði fyrir honum, klifraði svefngöngumað-
urinn rólega niður og hallaði sér útaf í rúminu
sínu.
Umsjónarmaðurinn lét ekki við svo búið standa.
Hann hlýtur líka að hafa orðið fyrir áhrifum af
tunglinu, því næsta morgun var hann orðinn
svarinn óvinur svefngöngumanna: hann setti
undir eins upp svohljóðandi aðvörun til leigjend-
anna:
Því hefur verið veitt athygli að vissir leigj-
endur eru á valdi annarra pláneta en jarð-
arinnar (tunglsins o. fl.) og að þeir leyfa
sér að fara í skemmtigöngur á þakinu að
næturlagi. Af þessum ástæðum leyfi ég mér
, að mælast til:
1) að þeir borgarar, sem þurfa að ganga
í svefni, fái innan þriggja daga skírteini
uppá það á skrifstofu borgarfógeta.
2) að gönguferðir þeirra á þökum eða öðr-
um stöðum ofan við húsin fari fram að
Þessi saga er eftir rússneska blaðamanninn
VASSILI ARDOV
degi til. Alla slíka leiðangra ber að til-
kynna hússtjórninni þrem dögum áður
en lagt er af stað.
3) Ef fyrirgreindum reglum er ekki hlýtt,
verða svefngöngur ekld leyfðar í húsinu
nr. 17—19 við Malouchinsky götu.
Veslings félagi Stoupnine vissi ekki sitt rjúk-
andi ráð. Hann var rólegur og löghlýðinn borg-
ari.
Á hverjum degi kom hann til umsjónarmanns-
ins: „Félagi umsjónarmaður," sagði hann, „þetta
gengur ekki með skírteinið mitt.“
„Hvernig stendur á því?“ sagði umsjónarmað-
urinn.
„Þeir segjast ekki gefa vottorð um svefngöng-
ur á sjúkradeildinni í hverfinu okkar, því það sé
ómögulegt að finna þennan sjúkdóm á hjartslætt-
inum. Og að mér detti víst ekki í hug að þeir
sendi lækni á kvöldin til að horfa á mig klifra
upp á þakið. Þeir segja lika að það sé auðvelt
að komast að því sjálfur, hvort maður gangi
í svefni eða ekki: ef maður klifri upp á þak
gangi maður í svefni, en ef maður liggi kyrr
í rúminu sínu, gangi maður ekki í svefni.“
En umsjónarmaðurinn lét sér ekki segjast.
„Við höfum ólíkar skoðanir á málinu," sagði
hann. „Ef við gerðum ekki einhverjar varúðar-
ráðstafanir gætu Pétur og Páll sagt, að þeir
gengju í svefni, og brátt þyrfti að setja lögreglu
á þökin til að stjórna umferðinni."
Stoupnine hélt áfram að mótmæla.
„Hvernig á ég að ganga í svefni á daginn, úr
því tunglið kemur ekki fyrr en á næturnar ?
Þessu get ég alls ekki ráðið fram úr.“
„Það kemur mér ekki við. Reglur eru reglur.
Það munar ekki nema 5—6 tímum. Þú verður
að ganga í svefni á daginn og tunglið getur svo
komið upp nokkrum tímum síðar, úr því það er
hentugra fyrir hússtjórnina."
En félagi Stoupnine gat alls ekki farið eftir
settum reglum og hvað eftir annað fór hann upp
á þakið án þess að hafa löglegt skírteini, og það
sem verrá var, hann gerði það að næturlagi.
KVÖLD nokkurt varð mikið uppistand. Um-
sjónarmaðurinn hafði verið að skemmta
sér með lconunni sinni og kom heim um eitt
leytið. Tunglið var fullt. Stoupnine gekk rólegur
og öruggur á þakinu, eins og hann væri að sækja
sér sígarettur í næstu búð. Hann var auðvitað
í náttskyrtunni.
Umsjónarmaðurinn varð ofsareiður. Hann mátti
ekki öskra of hátt, þvi það búa ekki eintómir
svefngöngumenn í húsinu og það er alls ekki ætl-
ast til þess að umsjónarmenn veki íbúana. Hanri
varð að láta sér nægja að steyta hnefana og
kalla á næturvörðinn. I tvo tíma fékk vörðurinn
að heyra, hvað honum fyndist um slíka nætur-
vörslu.
En næturvörðurinn hafði svar á reiðum hönd-
um: „Ég 1 egg það ekki í vana minn að glápa
út í loftið þegar ég er á vakt. Guð veit að það
er nógu erfitt að fylgjast með þeim, sem eru að
snuðra inni í portum."
Daginn eftir var vörðurinn sendur til að sækja
Stoupnine og koma með hann á skrifstofuna.
„Svo þú ert byrjaður aftur?" sagði umsjónar-
maðurinn. „Þú leyfir þér að spígspora í skyrt-
unni einni fyrir allra augum, meðan ég er á
kvöldgöngu með konunni minni."
Veiztu - ?
mm ■ ~ *
1. Hvers vegna eru járnbrautarteinarnir í
Kanada þrem mílum lengri á sumrin en
á veturna?
2. Hverjar eru þrjár tegundir súlnahöfða í
grísku byggingarlistinni ?
3. Hvar íékk Verdi hugmyndina að Aida?
4. Hvenær og hvar var fyrsta ungmenna-
félagið á Islandi stofnað ?
5. Ef kúlu er skotið beint upp í loftið,
stanzar hún þá nokkurs staðar áður en
hún skellur aftur niður á jörðina?
6. Hvað eru margir menn í Utvarpsráði?
7. Hvernig stendur á upphrópuninni: Bravó!
8. Hvað hét skipið, sem flutti Kolumbus yfir
Atlantshafið ?
9. Hvar er stærsta klukka heimsins?
10. Hvað er það sem tollir við allt?
Sjá svör á bls. 14.
„Þú verður að skilja það, félagi umsjónarmað-
ur, að ég er ekki með sjálfum mér þegar svona
stendur á.“
„Eg er ekki að biðja þig um að vera með
sjálfum þér. En ég krefst þess að þú sért í bux-
unum, þegar þú ferð út úr íbúðinni . . . Mér er
alvara!"
„En ég veit ekki fyrirfram, hvenær ég ætla
út á þakið.“
„Sofðu í fötunum, ef ekki eru önnur ráð til
þess að þú farir eftir fyrirskipunum hússtjórn-
arinnar. Eða hafðu fötin tilbúin fyrir þessar
svefngöngur þínar. Á kvöldin geturðu lagt bux-
urnar, jakkann og skyrtuhnappana á vísan stað
í þakrennuna. Á næturna þarftu svo ekki annað
en að bregða þér í fötin og ganga eins langt
í svefni og þig langar til. Ég ætla að leggja
málið fyrri fund félaganna og ég vona að þeir
beri það undir laga- og regluráðið."
En félagafundurinn sá sér ekki fært að gefa
reglur í þessu sambandi. Hann lét sér nægja
að lýsa andúð sinni á tiltæki Stoupnines og það
aðeins til að móðga ekki umsjónarmanninn.
ÞAÐ var komið haust. Umsjónarmaðurinn
hafði lokið viðgerðunum á húsinu og beið
eftir skýrslu viðgerðarnefndarinnar. Nefndin átti
að koma í eftirlitsferð morguninn eftir og nú
var fullt tungl. Um miðnættið lagði Stoupnine
af stað í svefngöngu sína. Hinir leigjendurnir
vissu ekkert um það, þvi þeir voru allir inni.
Allt í einu heyrðist angistaróp í garðinum, svo
hárin risu á höfði þeirra.
öllum datt í hug: Stoupnine hefur klifrað upp
á þakið og dottið.
Tveim mínútum seinna voru leigjendur hússins
komnir út í garðinn. Og hvað sáu þeir? Jú, það
var að visu Stoupnine, sem æpti. En hversvegna
septi hann? Seinna fréttu þeir, að hann hafði
gengið rólega eftir þakbrúninni, þegar honum
skrikaði allt í einu fótur: þakhella hafði bilað.
Hann vaknaði við þetta og byrjaði að æpa.
„Það er skömm að þessu! Svik!" æpti hann.
„Þetta er kölluð viðgerð! Svona er farið með
peninga leigjendanna! Svona er séð um velferð
svefngöngumannanna! Náið í lögregluna! Sá skal
fá að kenna á því! Komið með kvörtunarlistann!"
Hann gekk að vísu í svefni, en hann vissi, hvað
hann var að segja.
Næsta dag var komin ný tilkynning á vegg-
Framhald á bls. 14