Vikan - 13.06.1957, Side 12

NDRBERT DAVIS
ÞRIÐJI KAFLI
Forsaga:
Janet Martin, ung og lagleg stúlka, er í skennntiferð
í Mexíkó, þegar hún kynnist Doan leynilögreglumanni og
Vask, hunðinum hans. Doan er rjóður, glaðlyndur og
feitiaginn. Vaskur er á stærð við kálf og feiknarlega
raerkilegur með sig. Janet og Doan ákveða að fara með
langferðabil til bæjarins Los Altos og skoða sig þar um.
Og víkur nú sögunni um stundarsakir þangað.
ÞAÐ hafði fregnast í Los Altos að þangað væri von á banda-
rískum túristum. En menn treystu þessu varlega. Banda-
ríkjamenn höfðu í svo mörgu að snúast þessa dagana, enda
styrjaldir út og suður, að þess var varla að vænta, að þeir gæfu
sér tíma til að skoða unaðssemdir mexikönsku náttúrunnar.
Hitt var annað mál, að svo langt var liðið síðan túristar
höfðu lagt leið sína til Los Altos til þess að láta féfletta sig, að
vonin ein nægði til þess að koma bæjarbúum í sannkallað hátíð-
arskap. Þeir pressuðu sparifötin sín og voru við öllu búnir.
Allt þetta umstang fór heldur í taugarnar á manni nokkrum,
sem um þessar mundir kallaði sig Garcia. Hann sat og þambaði
bjór með ólundarsvip. Hann var með rytjulegt yfirskegg, þunn-
ur á vangann og gulur og rangeygur í þokkabót. Þó hefði hann
satt að segja átt að hafa mikinn áhuga á hinum væntanlegu
túristum, því að innan stundar mundi einn þeirra skjóta hann
til bana. Hinsvegar hafði hann ekki hugmynd um þetta, og
ef einhver hefði sagt honum hvað í vændum var, er viðbúið
að hann hefði hlegið eða hrækt fyrirlitlega eða kannski gert
hvortveggja. Hann var hálfgert fúlmenni.
Hann var um þessar mundir staddur í veitingahúsinu Dos
Hermanos, sem að sögn eigandans var fullkomnasta veitinga-
húsið á þessum slóðum. Það var steinsnar frá markaðstorginu.
Þar sem þetta var snemma dags, enginn átti ennþá aur til
þess að drekka sig fullan og Garcia var maður óvenjulega
ófrýnilegur ásýndum, þá var hann eini gesturinn í veitinga-
húsinu. Einn þjónanna svaf fram á barinn og kringum höfuð
hans sveimaði óskapleg flugnamergð. Þaðan sem Garcia sat,
gat hann séð út á markaðstorgið, en þaðan var aftur á móti
erfitt að koma auga á hann.
Piltur að nafni Serez, sem var óbreyttur dáti í mexikanska
hernum, hefði getað staðfest þetta. Hann var staddur í mann-
lausa húsinu, sem var beint andspænis veitingahúsinu. Hann
lá á hnjánum og gægðist út um glerlausa glugganefnu. Riff-
illinn hans lá við hliðina á honum með byssusting uppi. Hann
var ákaflega þreyttur og hann sveið 1 augun og olnbogamir
voru sárir. Hann langaði í sígarettu, bjór og blund, en það var
ekki útlit fyrir, að hann gæti látið neitt af þessu eftir sér á
næstunni.
Því olli liðþjálfi að nafni Obrian. Obrian var með myndar-
Iegt rautt yfirskegg. Hann var mikill ofstopamaður. Hann
krafðist þess til dæmis af óbreyttum dátum að þeir hlýddu
fyrirskipunum hans undanbragðalaust. Hann hafði skipað Serez
garminum að liggja nákvæmlega þar sem hann var kominn,
láta ekki sjá sig á götunni og fylgjast vandlega með hverri
hreyfingu Garcia. Og Serez vissi, að það var honum fyrir beztu
að gegna.
Hann var að velta fyrir sér sorgum sínum, þegar hann
heyrði fótatak fyrir framan dyrnar á herberginu, sem hann
húkti 1. Þetta hlaut að vera Obrian liðþjálfi í eftirlitsferð.
Dyrnar opnuðust hljóðlega, og svo féll eitthvað á gólfið við
hliðina á Serez. Hann leit við. Dyrnar lokuðust hægt og var-
Iega, en Serez tók ekki einu sinni eftir því. Hann starði
máttlaus af skelfingu á það, sem fallið hafði við hlið hans.
Það var svosem fimm feta löng eiturnaðra og eftir því gild.
Naðran var í vondu skapi. Hún hringaði sig upp, lyfti höfð-
inu — og hjó. Það munaði naumri tommu, að kjafturinn á
henni næði í annan fótinn á Serez.
Hann rak upp öskur — geisilegt öskur. Hann gerði það
ósjálfrátt og var naumast láandi. Hann spratt á fætur, þreif
riffilinn og reyndi að forða sér. Það voru engin húsgögn í
herberginu. Naðran var milli Serezar og dyranna. Hann átti því
ekki margra kosta völ. Hann stökk upp í gluggann.
Garcia heyrði öskrið. Hann leit upp og sá Serez í gluggan-
um. Hann virtist hvorki verða undrandi né hræddur. En munn-
urinn á honum varð að mjóu pennastriki og hann dró ferlega
skammbyssu úr jakkavasa sínum. Hann stóð á fætur og gaut
augunum til þjónsins. Þjónninn var heppinn. Öskrið hafði ekki
vakið hann.
Garcia læddist yfir gólfið, að dyrunum sem lágu fram í eld-
húsið, skaust gegnum það og var þá kominn út í dálítið port,
sem var umlukt háum steinvegg.
Það voru dyr á veggnum andspænis honum og hann var
kominn hálfa leið að þeim, þegar höfuðið á hermanni birtist
á veggbrúninni. Það er vafasamt, hvor varð meira undrandi,
hann eða Garcia, en sá síðarnefndi var viðbragðsfljótari, lyfti
skammbyssunni eldsnöggt og skaut.
Kúlan kom í háls hermanninum, hann baðaði andartak út
höndunum, hvarf svo bak við vegginn. Garcia opnaði dyrnar
og.stóð augliti til auglitis við slátrarann, sem átti kjötverslun-
ina við hlið veitingahússins.
Slátrarinn hafði verið að brytja sundur kýrskrokk með
aðstoð þriggja katta og svosem milljón flugna. Hann opnaði
munninn til þess að hrópa á hjálp, en hljóðið kafnaði í hálsi
hans, því að Garcia keyrði skammbyssuna af alefli í höfuðið
á honum og rotaði hann. Kettirnir þeyttust í þrjár áttir og
flugurnar suðuðu reiðilega, en settust svo aftur á ketið og
slátrarann.
Garcia var ekkert að flýta sér. Hann var nú kominn út
í þröngt sund, sem lá að markaðstorginu. Hann fylgdi hús-
veggjunum og otaði skammbyssunni á undan sér. Þegar hann
kom að horninu, gægðist hann varlega út á torgið. Fólkið
hafði heyrt skothvellinn og horfði felmstrað í áttina til veit-
ingahússins.
Obrian liðþjálfi stóð uppi á hússvölum hinumegin við torgið,
studdist við handriðið og gægðist yfir það, til þess að að-
gæta, hvað væri á seyði. Garcia lyfti skambyssunni og mið-
aði vandlega á hann. Færið var langt og hann hafði sólina
í augun. Hann skaut fram hjá. Kúlan hvein fram hjá höfðinu
á Obrian, en aðeins eina til tvær tommur frá eyranu á hon-
um. Obrian fleygði sér á magann.
I sömu svifum tókst óbreytta dátanum Serez að þræða eit-
urslönguna upp á byssustinginn sinn. Hann var á báðum átt-
um um, hvað hann ætti næst að gera við kvikyndið, og það
varð úr, að hann þeytti því af byssustingnum út um glugg-
ann, niður á markaðstorgið.
Naðran kom niður á hálsinn á asna. Asninn tók óskaplegt
viðbragð, setti undir sig hausinn og sló húsbónda sinn í mag-
ann. Maðurinn féll til jarðar og engdist þar eins og ormur.
Asninn tróð nöðruna undir fótum sér og tók síðan til fót-
anna, og slátrarinn vaknaði úr rotinu og rak upp öskur, og
allt varð hringlandi vitlaust á markaðstorginu. Allir virtust
^uHiumiumuHHHmiiimuiiuuuHuuitioiuutmiuuiiiututuuitiuiitiimiiimuutuHiiiiuiiimiutuiuimiHiimiimuui*^
s 5
3
3
1. 1 hvaða áttir snýr Súesskurðurinn ?
2. Hvað yrði um nælonsokkana, ef það kviknaði
í fötunum á kvenmanni ? Mundu þeir springa,
brenna, bráðna eða vera óskemmdir?
3. Hvoru megin er miltið?
4. Hver hlaut bókmenntaverðlaun Nobels 1948 ?
5. Hversu lengi liefur Tyrkland verið lýðveldi?
6. Hvað er Saint-Etienne ?
7. Hver er vindhraðinn, þegar talið er að sé
ofviðri ?
8. Hver er eðlisþyngd jarðar?
9. Hvert var fyrsta skip Eimskipafélags ls-
lands ?
10. Hver er harka marmara?
Sjá svör á bls. llf. . |
*4imimiumiuiHiumimiiiiimtHiiiiiiiiiiimuiiiiiiimiiiiiuiiuiiiiiiiiHmiiiiimimiiiHintimiiiiiiiiimiiiiiiHmiiiiimumv'
12
VIKAN