Vikan - 20.03.1958, Blaðsíða 11

SruUuii. sunffið
ttff wnffrt
ÞAÐ var mikið skrafað í þorpinu
um lífið á Moat óðalssetrinu.
Það leið naumast vika án þess að
nýjar ólifnaðarsögur kæmust á
kreik. Það var talað um vitfirrings-
legar drykkjuveizlur, sem óðalseig-
andinn, Sammy Dougal, efndi til, og
það gekk fjöllunum hærra, að hann
réði fagrar stúlkur til veizlanna og
borgaði þeim stórfé fyrir að dansa
naktar. Stundum, hermdu sögurnar
líka, hélt allur herskarinn út í skóg(
og þar var haldið áfram að drekka
og dansa fram á morgun.
Sammy Dougal skorti vissulega
ekki peninga. Honum voru sífellt að
berast peningabréf í póstinum.
Eyðslusamur var hann líka að sama
skapi; á óðalssetrinu, sögðu þorps-
búar, runnu peningarnir ekki síður í
stríðum straumum en kampavínið.
Dougal stóð ekki einungis hjart-
anlega á sama um þessar sögur,
heldur notaði hann hvert tækifæri
til þess að ögra héraðsbúum. Ein af
skemmtunum hans var að aka um
sýsluna í bíl sínum með fagra stúlku
við hliðina á sér. Hann virtist eignast
nýjar vinkonur næstum því daglega,
og bílferðirnar fóru vissulega ekki
fram hjá neinum, þar sem þetta var
á þeim dögum þegar bílar voru fá-
gætir og sjaldséðir.
Samkvæmt sögunum, sem gengu
ljósum logum um sveitina hafði kona
Dougals hlaupið frá honum með
öðrum manni. Skömmu seinna hafði
stúlka að nafni Holland fluttst til
óöalssetursins, en horfið þaðan mjög
snögglega þremur vikum síðar. Svona
gekk þetta á stundum . . .
En það voru liðin nærri fjögur ár
frá brottför Camille Hollands og nú
var nýtt hneyksli komið til sögunn-
ar. Ein. af blómarósum sveitarinnar
uppgötvaði, að hún var með barni,
og Dougal neitaði að gangast við
þvf.
Dougal hafði látið í veðri vaka, að
hann hefði verið kapteinn í hernum.
1 málastappinu, sem nú hófst, kom
hinsvegar á daginn, að hann hafði
aðeins verið liðþjálfi og í þokkabót
dæmdur til fangelsisvistar fyrir á-
vísanafölsun.
Þó hvarflaði ekki að neinum, að
Dougal byggi yfir öðru og ægilegra
leyndarmáli. Engir sjónarvottar
höfðu verði viðstaddir hina hroða-
legu nótt, þegar hann hafði vaknað
við það, að hann stóð á náttskyrt-
unni úti í skógi með skóflu í hendinni.
Hann hafði verið að ganga í svefni.
Dougal hafði orðið svo um þetta,
að hann hafði látið setja hlið fyrir
götuna; sem lá að þessum stað í
skóginum. Hann lét hliðið vera læst
og þegar búið var að setja það upp,
var það málað mjallahvítt. Næstu
nótt vaknaði hann óhultur í rúmi
sinu — en hendur hans voru ataðar
hvítri málningu.
’Hann byrjáði að dreklta eins og
berserkur. Þær stundir sem hann var
oinn í húsinu, þóttist hann heyra
hljóð úr hverju skoti. Og þegar ein-
hver hinna ótal vinstúlkna hans var
stödd hjá honum, þá átti hann það
tií að byrja allt i einu að skjálfa af
hræðslu, og þó hélt hann sér eins
og óttaslegið barn i stúlkuna og
hugsaði um hið óttalega leyndarmál,
sem enginn vissi nema hann og sem
enginn nema hann mátti nokkurn-
tima vita.
Þótt einkennilegt sé, hafði póst-
maðurinn aldrei neitt við það að at-
huga, þó að Dougal tæki við bréfum
tiJ hinnar löngu horfnu Camille Hol-
land og kvittaði fyrir móttöku þeirra.
Dougal hafði komist yfir ávisana-
hefti frá banka hennar. Þegar hann
þarfnaðist peninga, þurfti hann ekki
annað en útfylla ávísun og falsa nafn
stúlkrmnar á hana.
Eitt sinn, þegar bankanum fannst
undirskriftin eitthvað grunsamleg,
skrifaði Dougal honum: „Ungfrú
Holland meiddi sig á hendi og átti
því bágt með að skrifa nafn sitt í
þetta Skipti.“
Þetta var svo einfalt. Camille Hol-
land hafði verið auðug. Og Sammy
Dougal, eyðsluseggurinn á óðalssetr-
inu, hafði gengið svo frá hnútunum,
að hann gat sóað fjármunum henn-
ar með því að falsa nokkur nöfn
og nokkur skilríki. Engan renndi
grun í, að óðalseigandinn, sem sjálf-
ur átti að vera forrikur, væri þjóf-
ur, svikari — og morðingi.
En svo gerðist þetta, að honum
var eignað barn og þverneitaði fað-
erninu. Almenningsálitið snerist ein-
dregið gegn honum. Pram að þessu,
höfðu sögurnar um ólifnað hans
fremur átt rætur sínar að rekja til
venjulegrar forvitni en óvildar. Nú
breyttist þetta á einni nóttu. Og
það átti eftir að draga dilk á eftir
sér.
Jimmy Drew, lögregluþjónninn í
þorpinu, var meðal þeirra, sem tóku
að velta fyrir sér í alvöru öllu fram-
ferði Sammys Dougal. Og að lokum
settist lögregluþjónninn niður og
skrifaði yfirboðurum sínum bréf:
„Heiðruðu herrar: Ég leyfi mér að
tilkynna yður, að hér í þorpinu ganga
ýmsar sögur um herra Samuel Dou-
gal og ungfrú Holland. Pólk segir
að hann kunni að hafa myrt hana
og falið líkið. Bóndi hér í nágrenn-
inu segir, að kýrnar hans hafi farið
inn fyrir girðingu óðalsins og að
hann hafi séð nýlega þúst, sem líkt-
ist leiði, á landareigninni.11
„Leiðið" var raunar nýtt blóma-
beð, en lögreglan setti sig þegar í
stað i samband við frændur Camille
Hollands, banka hennar og lögfræð-
inga. Bæði bankinn og lögfræðing-
arnir höfðu undanfarin fjögur ár
skrifað Camille á Moat óðalssetrinu
og fengið svör í hennar nafni. Þó
var hún gjörsamlega horfin.
Sammy Dougal virtist þó undrandi
fremur en hi’æddur, þegar Pryke lög-
regluforingi heimsótti hann. Hann
játaði, að hann og Camille Holland
eftir BRIAN FELT
hefðu orðið ósátt. En hann hafði
ekki, sagði hann; heyrt orð frá henni,
síðan hann hafði ekið henni og far-
angri hennar á járnbrautastöðina.
Þar sem fjögur ár voru nú liðin
síðan þetta átti að hafa gerst, mundi
enginn með vissu hvort hann hefði
séð Camille á járnbrautastöðinni. En
Dougal hafði verið svo óvarkár að
tilgreina hinn meinta brottfarardag
til London, og þar sem farseðlabók-
in frá þeim degi árið 1899 var enn-
þá til, var hægt að slá því föstu,
að alls enginn farseðill hafði verið
seldur þennan dag frá þorpinu til
Lundúna.
Meðan á þessu stóð, fór fram ná-
kvæm rannsókn á fjárreiðum Doug-
als og eigum Camille. Sú rannsókn
sýndi, að Dougal hafði með ýmsum
brögðum komist yfir þúsundir punda
af peningum hennar.
Hann var kominn í þá klípu, sem
hann ekki gat logið sig út úr, og var
þegar í stað handtekinn fyrir fjár-
drátt. 1 London gerði hann tilraun til
að strjúka frá gæslumönnum sínum,
en var svo óheppinn að hlaupa inn
í lokaða götu og náðist eftir stutt-
an eltingarleik.
En fjárdráttur og skjalafals eru
ekki morð. Hvar var Camille Hol-
land? Var hún grafin á óðalssetrinu ?
Var þá hægt að finna likið?
Lögreglan hóf mikla leit á landinu.
LTm aldamótin voru ekki til vél-
skóflur af neinu tagi, svo að upp-
gröfturinn varð að ske með venju-
legum handverkfærum. Eftir nokkra
daga líktist landið þarna vígvelli.
Og Dougal var ekki af baki dottinn,
þótt hann væri kominn undir lás og
slá. Hann hótaði að stefna lögregl-
unni fyrir spjöll á landi sínu.
Lögreglan lét það þó ekkert á sig
fá og hélt áfram að rannsaka for-
tíð hans. Kom þá ýmislegt grunsam-
legt i ljós. Fyrsta kona Dougals
hafði dáið mjög skyndilega. Svona
VIKAN
ORÐSENDING
Með þessu blaði er að-
eins ein mynd ókomin í
vérðlamiaképpninni: Finn-
ið happdrættisskuldabréf
Flugfélags fslands. f næsta
tbl. kemur 10. og síðasta
myndin.
Ætlar þú að taka þátt í
keppninni? Þú getur það
ennþá, ef þú nærð þér í
undangengin tölublöð. Ög
verðlaunin, sem sá hlut-
skarpasti hreppir, eru
FLUGFERÐ TIL
KAUPMANNAHAFNAR
OG HEIM AFTUR!
eftir á að hyggja, bentu sjúkdóms-
einkennin til eitrunar. Sex mánuðum
síðar hafði önnur kona Dougals ltka
dáið með mjög snöggum hætti.
Enn önnur kona hafði tekið saman
við hann, en hlaupið frá hönum og
þannig kannski forðað lífi sínu. En
Camille Holland hafði ekki lagt á
flótta. Um það voru nú allir vissir.
Enn var haldið áfram að grafa.
Og réttum mánuði eftir að leitin
hófst, fannst kvenstígvél nálægt hús-
ir.u, á stað þar sem menn mundu nú
að skurður hafði verið grafinn fyrir
fjórum árum.
1 stígvélinu voru rotnaðar líkams-
leifar. Og svo, fáeinum minútum
seinna, fannst hauskúpa Camille'
Holland og í henni byssukúia, sem
passaði í byssu Sammy Dougals.
Leyndarmálið var loks uppvíst.
Þetta var staðurinn þar sem morð-
inginn hafði vaknað eina nóttina
með skóflu í heRdi og sem hann síð-
an hafði látið loka með hliði.
Eitthvað hafði samviskan þá þjáð
hann. En vissulega ekki kvöldíð þeg-
ar hann hafði tekið Camille Holland
við hönd sér og leitt hana út í tungl-
skinið, hvíslað að henni ástarorðum á
skurðbakkanum og um leið seilst til
marghleypu sinnai- og skotið hana í
höfuðið.
Og fyrir þennan glæp var Sammy
Dougal hengdur.
Hann stóð úti í skógi
með skóflu í hend-
iimi.
VIKAN
11