Vikan - 20.03.1958, Blaðsíða 14

898.
krossgáta
Vikunnar.
Lárétt skýring:
3. átti Egill Skalla-
grimsson ekki við sonar-
bana sinn — 6 sæmilega
fjáð — 9 grastegund —
10 svo heitir fuglinn í
fjörunni — 11 hýði —
13 átt — 15 önugar í
skapi — 17 fæða — 18
sjóða — 20 þjóðflokkur
— 24 andvarp — 25
biðji bæna — 27 einkenni
29 knippi — 31 flýta —
32 fiskum — 33 gramsa
— 35 harður steinn —
37 vagg — 40 fita — 41
niðursuðuverksmiðja —■
43 deilur — 46 tóbakið
— 48 fornafn —■ 49 „ . . .
inn kom ég úr móður-
kviði" —■ 50 sá sem
missti úr sér rif — 51
nákvæmur — 52 burð-
arás.
Lóörétt skýring:
1 meðsek — 2 manns-
nafn — 3 úrgangur —
4 geislandi — 5 setjast
— 6 heilagt fjall — 7 jarðfesta — 8 jarðávöxt-
ur — 12 kompa — 14 eru þeir sem eiga mikið
af frímerkjum — 16 venja — 19 hæna — 21
mannsnafn — 22 kjarkmikil — 23 keyra — 26
verri — 28 einkenni ■— 29 jurtin — 30 limur
Lausn á krossgátu nr. 897
LÁRÉTT: 1 Eros — 5 kvabb — 8 spár —
12 París — 14 ósómi —- 15 lum ■— 16 kol — 18
Sog — 20 læs — 21 it — 22 fordildin — 25 li
— 26 terta — 28 dreki — 31 fat — 32 Rut —
34 til — 36 seim — 37 þorra — 39 kólf — 40
skot 41 Olav — 42 útsæ — 44 rissa — 46
Ægir — 48 akk — 50 nei — 51 óða — 52 ólina
— 54 Ólafs — 56 sv — 57 naumlegur — 60
ts — 62 væg — 64 pro — 65 inn — 66 kal —
67 áræði — 69 dropi — 71 safi — 72 ósönn
— 73 stig.
— 31 lýsti kæti sinni — 34 léttirinn — 36 úr
átt — 38 ástundunarsamri — 39 færni — 42
óafturkallanleg afhending — 44 kveðskapur —
45 lind — 47 títt.
LÓÐRÉTT: 1 epli — 2 rautt -— 3 orm — 4
si — 6 vild — 7 basl — 8 ss — 9 pól — 10
ámæli — 11 risi — 13 skott -— 14 ógirt — 17
Ora — 19 odd — 22 framsækin — 23 iður — 24
neikvæðar — 27 efi — 29 kló — 30 Ásbúð — 32
rotin — 33 trosi — 35 ófærð — 37 þor — 38
ala — 43 sal — 45 seil — 47 gaf — 49 knapi
- 51 ólund — 52 óværa — 53 aur — 54 ógn
— 55 Stapi — 56 svás — 58 Mors — 59 einn
— 61 slig — 63 gæf — 66 kot — 68 ði — 70 rs.
skíðaskAliimim
Framhald af bls. 13.
úr snjóhafinu. Skíðaför Engles lágu frá auðu
svæði að fótum okkar.
Við fylgdum slóð hans að klettinum. í>á heyrð-
ist í Joe: „Guð minn almáttugur! Sjáðu þetta.“
Hann benti eftir slóðinni. Ég leit eftir förunum,
sem lágu upp í snarbratta brekku fyrir handan
klettinn.
Brekkan var mörg hundruð metra há. Svæði
þetta er talið lífshættulegt á kortinu. Brekkan
virtist næstum lóðrétt efst uppi. Og í þessarri
brekku hafði myndazt geyzimikil snjóskriða. Hún
lá niður eftir brekkunni ofan í dalinn. Og við
jaðar hennar lágu skíðaför, sem voru eins og
tvær þráðbeinar linur á hvítum pappír. Förin
lágu að þeim stað, þar sem við stóðum.
Joe setti myndavélina í gang. Þegar hann
hafði tekið myndina, sagði hann: „Hann hlýtur
að hafa verið einstakur skíðamaður, Neil. Hann
gerði hið ómögulega. Hann fór á skíðunum með
skriðunni, ofan á henni og lifði það af. Og þá
þurfti hann að lenda á þessum kletti. Hann hef-
ur fallið um steinana, en hann hefur ekki séð
þennan hnullung. Þannig hefur hann særzt.“
Ég kinnkaði kolli. Ég gat ekki sagt neitt. Það
var kaldhæðni örlaganna, að láta hann komast
lifandi úr snjóskriðunni, en særast svo til ólífis
á litlum steinhnullungi.
Ég leit upp eftir slóðinni, og kom skyndilega
auga á svarta þúst neðst í skriðunni. Mér sýndist
það vera mannslíkami.
Ég benti Joe á þetta. „Er þetta mannslíkami,
eða er ég að sjá ofsjónir ?“ spurði ég hann.
Hann starði upp eftir skriðunni. „Svei mér þá
— já,“ sagði hann. Síðan leit hann á mig. „Kera-
mikos?" spurði hann.
„Það hlýtur að vera,“ svaraði ég.
Ég leit á skriðuna og reyndi að gera mér grein
fyrir þvx, hvað komið hafði fyrir. Þá sá ég, að
lengst til hægri var skriðan ógreinileg, eins og
snjór hefði fallið á hana þar. „Ég held ég viti
hvað kom fyrir,“ sagði ég.
Hann leit til mín spyrjandi.
„Engles hafði aðeins átta mínútna forskot
frá Col da Varda," sagði ég. „Ég tók tímann.
Hann var góður skíðamaður, en það er erfitt að
segja um þáð, hvor þeirra hafi haft betur upp
brekku. Og Keramikos var betur á sig kominn.
Hann getur ekki hafa verið langt frá Engles,
þegar þeir fóru upp brekkuna. Og þá kom snjó-
skriðan. Þetta er gömul skriða þarna lengst til
hægri. Hann gat ekki snúið við. Keramikos var
rétt fyrir aftan hann og var með byssu. Hann
gat ekki haldið áfram vegna snjóskriðunnar. Það
var aðeins eitt hægt að gera — og það gerði
hann. Hann fór niður með skriðunni. Hann var
góður skíðamaður og það var þess virði að
reyna það.“
„Og þannig kom hann af stað annarri snjó-
skriðu, sem tók Keramikos með sér?“ Joe lauk
setningunni fyrir mig. Joe leit upp eftir skrið-
unni. „Já, þannig hefur það verið," sagði hann.
„Ætli að hann sé ennþá lifandi?" Hann kinkaði
kolli í áttina að þústinni í snjónum.
„Við skulum sjá,“ sagði ég. „Heldurðu að við
höfum það upp?“
„Við getum reynt,“ svaraði hann.
Brekkan var snarbrött. Snjórinn var mjúkur
og laus í sér. Við áttum alltaf hálfvegis von á að
allt léti undan.
En loks komumst við að líkamanum. Hann lá
á grúfu i snjónum. Við snerum honum við. Það
var Keramikos. Hann var stífur og kaldur. Hann
var hálsbrotinn. Ég tók af mér hanzkana og leit-
aði á honum. Föt hans voru gaddfrosin. Hann
var ekki með byssu á sér. En í brjóstvasanum
fann ég veski hans. 1 því var ekkert markvert
annað en yfirlýsing Holts. Ég stakk henni á mig.
Við drógum líkið að auðu svæðinu neðst I
brekkunni. Þar skilum við það eftir og héldum
aftur til Tre Croci. Það var tekið að snjóa, þegar
við héldum aftur til byggða.
Þannig létust Engles og Keramikos. Þannig
lauk einnig kvikmyndinni, sem tekin var uppi á
köldum hæðum Tondi di Faloria.
Áður en ég fór frá Cortina, fór ég upp til Col
da Varda. Skálinn þar sem svo mikið hafði borið
við, var ekki annað en svartir sviðnir bjálkar,
þegar þaktir snjólagi. Húsið hafði fallið saman
yfir steinbyrgið. Mayne, sem hafði keypt hösið,
skildi ekki eftir sig neina erfðaskrá. Ég geri ráð
fyrir því, að staðurinn verði eign ítalska ríkisins.
Það er næstum ár liðið frá því að þetta kom
fyrir. En mér er sagt, að ennþá liggi rústirnar
ofan á steinbyrginu, og að togbrautin sé ekki
lengur notuð.
Og gullið ? Ég geri ráð fyrir, að ég sé sá eini,
sem veit hvar það er. Ég held ég viti það. En
ég er ekki viss. Mér er hvort eð er sama um
það. Það hefur orðið of mörgum að bana til
þessa. Ef það er þarna, er bezt að það fái að
rotna í friði ásamt leifum Col da Varda.
SÖGULOK
Svör við „Veiztu — ?“ á bls. 12:
1. Madrid. — 2. Austur af Eden (sem sýnd var
hér í Austurbæjarbíó), Giant og Rebel without
að Cause. — 3. Gegnum tunguna, þegar liann
kemur másaiuli, með lafandi tunguna. — 4. Þar
var fyrsta fslenzka bókin rituð (Hafiiðaskrá
eftir Hafliða bónda þar). Jón Biskup Arason
setti þar líka niður prentsmiðju 1530. — 5. Þau
eru öðru nafni nefnd setbein, og liggja niður frá
mjaðmabeinunum. Þegar við sitjum livílum við
á þeim. — 7. Hnakkurinn er á milli og kemur i
veg fyrir það. — 8. Valkyrjurnar, Sigfried,
Bínargullið og Ragnarök. — 9. Maraþonhlaup-
ið. Pheidippides hljóp frá Maraþon til Aþenu (um
25 mílna vegalengd) til að tilkynna griskan sig-
ur í orustu. — 10. Eyvindur.
M O R Ð I Ð — Framhald af bls. 5.
deyja- núna — en eftir nokkrar vikur gæti málið horft öðru vísi við. Hún
horfðist í augu við Philippu, án þess að depla augunum.
— En þú ert ekki að því komin að deyja, sagði Philippa.
-— Nei, ekki ef ég get komizt hjá því með því að gera mínar varúðar-
ráðstafanir.
— Varúðarráðstafanir ?
— Já, hugsaðu um þetta . . . Og hafðu engar áhyggjur framar. Hún gekk
hratt út úr herberginu. Philippa heyrði að hún átti einhver orðaskipti við
Júlíu frammi í anddyrinu.
Skömmu síðar kom Júlía inn í stofuna. Það var harðneskjulegur glampi
i augum hennar. — Þú hefur haldið vel á spilunum, Philippa, ekki satt?
Mér er að skiljast það, að þú ert ein af þessum sem fara sér hægt en eru
út undir sig. Ég veit allt af létta. Ég hugsa jafnvel að mér hafi verið ætlað
að heyra það. Hún Letty okkar er enginn kjáni... Jæja, hvað sem öllu
öðru líður, þá ert þú á grænni grein, ekki satt?
— Ó, Júlía, ég ætlaði aldrei... það var ekki ætlunin ...
— Ekki það? Auðvitað ætlaðirðu þér það. En mundu eitt — ef einhver
slær Letty frænku af núna, þá ert þú sú fyrsta sem grunuð verður.
— Það verð ég ekki. Það væri heimskulegt af mér að drepa hana núna,
þar sem með því að bíða. . .
— Svo þú veizt þá að hún þarna gamla, hvað hún nú heitir, er að dauða
komin uppi í Skotlandi? Philippa, ég er farin að halda að þú sért meira
en lítið út undir þig.
Ég kæri mig ekki um að hafa neitt af þér eða Patrick.
■ Ekki það, væna mína? Mér þykir það leitt — en ég trúi þér ekki.
Framhald í nœsta bhiði.
14
VIKAN