Vikan - 12.03.1959, Blaðsíða 18

Í#A/A/£- Lhvy. B/£ai 5kor- Voi/ö. TftLPt VÍK KéyRi él/VK,- STAFon Fítérui Rit FuCl- 1 ajai Tft L4 R&ib- FiBRI /Fok- IK. ftaót,- £&A/1- IhLTöf) l U
SkhLt- sa'Ga !
r
OL.L Gl2i- FJall.
LTÓTr A/A Faj ófta
1>yK SftM- H-LT L FýLu MAFTC, - FALbG 6-RciA J
Tfi-LA Tlu- FÆKSUifl ÍSAVMAK ’&ríÐfA- MA-d UR.
V4V- rRú élA/Kr LTATíT flLt
SL&- UrCrA 4/ 'A 5KIPI VL-L
élA/S
fiBS- "&1TI FuG'Lh'- /ÍMÞ- h~rr LtíMCr AfúF 5 ÓL- CrU3>
Ríki JiÁrrva 'oMCihty- OR. ÍFutva Fltot- IX.
- ÖJtUrl/R.
AtAivR. / rv fHLÍ»; Sk.St.
úFRéiKlA UM- FeRb
m S 1 Z.0KX- oki) srA/uji
Sam • FtPL 'A V&YtKU 5k6u
MÆCrl - ULCrT Ki/eM-
Grbi t V L T i HOvDH- V'W'V^ ULTÍB I Crkíeo
rRvtra, K\ 6 í SAm- UlT. UPP- LT Si r*LOt
Bfri MMuk Tké
20.
VERÐLAUNAKROSSGÁTA
VIKUNNAR
' K.ins ng Xesenduni er kuunugt hef-
ur \Vikan ' tekið upp þá nýbreytni
} aé veita verðlaun fyrir rétta ríiðn-
■ Ingu krossgátunnar í hvert sinn.
Berist fleiri réttar ráðningar en
eln, verður að sjálfsögðu dregið
um'-.það ' hver vinninginn hlýtur.
Verðlaunin eru
100 krónur
Vegiiá'' iesenda okkar i sveitum
iandsins hefur vérið ákveðið að
veitá þriggja vikna frest til að
skiia ráðningum. Lausnin sendist
hlaðinu i lokuðii umsiagi, merkt
„Krossgát(i“ í pósthólf 149.
í sáma blaði og lausnin er birt,
verður skýrt frá nafni þess sem
vlnning hlýtur.
Margar réttar ráðningar bár-
ust á 17. verðlaunakrossgátu Vik-
unnar og var dregið úr réttum
ráðningum.
SIGBtJN SIGUKJÖNSBÓTTIK,
Kirkjubráut 6, Akranesi.
hlaut verðlaunin, 100 krónur.
Vinnandinn má vitja verðlaunanna
á ritstjómarskrifstofu Vikunnar,
Tjamargötu 4.
Lausn á 17. krossgátu er hér
að neðan.
Kraftaverkin í . . .
Framh. af bls. 11
með sokkin augu, með dökka bauga.
I>elr sameinast í bæn, allir biðja fyr-
ir hinum ,sjúku, svo að þelr komist
aftur til lifsins. Þeir sjúku syngja
með. Þeir krossa sig. Þeir fitla við
talnabandið með beinaberum fingr-
um.
Eg syrgi með þeim, þessum glöt-
uðu mönnum. Ef til vill hjálpar það
þelm að sjá aðra í sama ástandi, það
er ef til vill betra en að berjast við
sjúkdóminn í einrúmi, þegar sjúkra-
hús og læknar hafa gefizt upp.
Ungur maður kemur til min og
segir rhjög alvarlega, að ég verði
að hyljá höfuð mitt . . . Ég var ekki
i neinni kirkju, ég var úti í guðs-
grænni náttúrunni. Og þó . . . ÉJg
náði í litla, hvita vasaklútinn minn
og huldi mig.
Hægt og hægt nálgast ég heilinn,
en áður en ég næ svo langt, sé ég,
að meðfram fjallshliðinnl stendur
fólk í þéttum röðum. Allír eru með
litlar flöskur, sömu flöskurnar og
voru til sýnis í öllum búðarglugg-
unum. Þær átti að fylla af heilögu
vatni úr iíndinni. Það roru settar
smáuppsprettur meðfram fjallsveggn-
nm. Fólkið bar skjalatöakur og körf-
ur fullar af tómum flöskum.
Ég held áfram til baðanna. Stórir,
sterkir karlmenn gæta þess, að við
sleppum ekki iim fyrir. Hinir ajúku
standa í röð eða sitja á bekkjum með-
fram fjallshliðinni og bíða. Þolinmóð-
ir sitja þeir þar timunum aaman.
Þeim, sem koma í vögnum, er eklð
fram hjá. Allan tímann ganga prest-
ar fyrir framan og flytja messur.
Hinum veiku er lyft af sjúkrabör-
unum, þeir eru bornir inn á stólum,
sem festir eru með breiðum axlaólum
yfir axlir sterku burðarmannanna.
Dyi-nar opnast — hjúkrunarkonuraar
loka aftur og þeir eru horfnir.
Mig langaði mjög til að sjá það,
sem gerðist þar inni. Hið heilaga
vatn, llndln, sem á að lækna hina
sjúku.
D£g fer að tala við prest. Stór,
brún augu grandskoða mlg. Hann
talar reiprennandi ensku og þýzku.
Hann segír, að hinir sjúku séu bað-
aðir i vatninu aðeins örstutta stund
og að vatnið hafí sitt eðlilega kalda
hitastig, einníg að allir sóu baðaðir
i sama vatninu, en þelr fá ekki aðra
sjúkdóma af þvi. Það þarf að baða
þá að minnsta kosti þrisvar sinnum,
þó verða þelr heilbrigðir.
Hafa gerzt nokkur kraftaverk upp
á siðkastið? spyr ég.
Já, í gær varð ítalskur prestur heil-
brigður, hann fékk sjónina aftur.
Hann hefur aldrei séð fyrr.
lÉg spyr, hvort ég megi fara inn
fyrir og sjá kraftaverkalindina, að-
eins augnablik.
Já, ég skal reyna, segir hann.
Hann spyr hvem á fætur öðrum.
Hann biður fyrir mig, en nei, það er
árangurslaust. Þeir, sem sögðu nei,
sögðu, að ég yrði þá að fara í röð-
ina með hinum sjúku og baða mig.
Presturinn lítur sorgmæddur á mlg
og segir: Því miöur. Og siðan heldur
hann áfram með bænir sínar. Hann
tekur fram messubókina og sýnir
mér textann.
Eruð þór kaþólskur ?
Neí.
Hann lítur á mig aftur og segir
meÖ imgurværu brosi:
Við erum allir leitandl. Hann rífur
gult biað úr messubókínni sinnl og
leggur það 1 lófa minn og þrýstir
fast. Taklð það.
J&g þakka hrærður — ég er jú ekki
Iiaþólskur. Hann lútir niður.
Mér þykir leitt, að ég gat ekki
hjálpað yður, en þér megið vera glað-
ur yfir þvi að vera ekki einn af þeim,
sem þarfnast þess að fara í böðin . . .
GUÐ BLESSI YÐUR.
Lausn á 17. krossgátu
Vikunnar
V 0 R V I N D A R + G L A Ð I R
A F R A Ð A + F A N G I + I Ð A
L R + L A F + K N t + F É + N U
T 1 M I N N + 0 G + V A T N I Ð
+ K S + D + U M L + 0 + A I +. M
E I N N .1 G + A + U G G + S d A
R + .N E -h I N + U R R A + L d G
+ V E R A L D A R G E N G I + I
B E N ð N Y + U M + K A R T A +
L N + + G R 0 S U M + R E I F A
I T E M + Ö F A L U R + I Ð I N
T I L Æ T L U N + N A U Ð + + N
T L +- L A U G + A U + L + N E I
+ L Æ T U R + V E R Ö L D I N|R
Taugaóstyrkur! Hver segir að
ðg sé taugaóstyrkur!
Það er lítiö í fréttum í dag!
18
VTKAN