Vikan - 17.09.1959, Síða 3

Tania Velia heitir
hún, þessi sundkona
og fyrrverandi feg-
'iröardrottning Júgó-
slavíu. Hún keppti
fyrir land sitt á
Ólympíuleikunum í
Melbourne, en lík-
aöi ekki alls kostar
viö stjórnarhcetti hjá
félaga Tító og lét
hjá UOa aO snúa
lieim til föOurlands-
ins. Nú á hún heima
l VesUir-Þýskalandi.
Eggert Stefánsson,
söngvari og allsherjar-
fagurkeri, sendi bróð-
ur sínurn, Snæbirni
skipstjóra, eftirfarandi
skeyti fyrir nær þrjá-
tíu árum:
„Söng í gær í París
fyrir fullu húsi. Gerði
glimrandi lukku. —
Sendu mér 100 pund,
bróðir.
Forsíðumyndina tók
Vikan á kaupakonu-
dansleik i síðasta mán-
uði. E/í hvar? Nei, það
segjum við ekki. Þið
hljótið að sjá það sjálf.
Eins og mörgum er í minni var Jón á Yztafelli skóla-
stjóri við Alþýðuskólann á Reykjum í Hrútafirði um skeið.
Eitt sinn var Þingeyingur, góðkunningi Jóns, á ferð
frá Reykjavík og norður — en kom við á Reykjum til að
heilsa upp á Jón. Var þar fyrir margt gesta og tók Jón
kunningja sínum og sýslunga hið bezta, enda er hann
manna gestrisnastur. Er þeir höfðu spjallað Saman um
hríð, bauðst Jón til að sýna sýslunga sínum skólahúsið
og þáði hann það. Gengu þeir nú um öll salarkynni og
leizt gestinum öll umgengni hin bezta. Loks koma þeir
að hurð einni og lýkur Jón upp hurðinni og segir með
sínum þjóðkunna málhreim:
— Þetta notum við nú bara fyrir gesti!
I sama mund kvað við angistarvein inni á herberginu.
Þar var stúlka að hafa fataskipti.
— Ég er alveg orðinn ftá í vinstri öxlinni, síð-
an ég fór að kaupa ölið í heildsölu. —
Veðurfræðingurinn lá þungt haldinn í magaveiki og
lét sækja til sín sjúltrasamlagslækninn í skyndi. Lækn-
irinn kom skeiðandi með úttroðna tösku af tólum og til-
færingum og byrjaði að rannsaka sjúklinginn.
— Segið þér mér, hr. veðurfræðingur, spurði læknir-
inn, hvernig byrjaði sjúkdómurinn, og hvernig hefur
hann hagað sér?
— Það var þannig, að fyrst varð ég var við miklar
vindkviður, vindstig um 12, þrumur og hávaða. Svo kom
lægð, sem færðist hægt til landsuðurs eftir hviðnum, og
síðast úrfelli eða því sem næst skýfall. En hita- og raka-
stig er mér ekki kunnugt um, því að þau mælitæki hef ég
ekki við höndina.
ÞiO sjáiO bara, hvaö hann stendur gleitt. Þaö er svo sem
augljóst, aö hann er rokkstjarna af bezta tagi. Hann
var mjög dáöur af táningúm í Vesturheimi, áöur en hann
var kallaöur í herinn. Þá brá nefnilega svo viö, aö kappinn
fékk taugaáfall sökum kjarkleysis, og síöan hafa vinsceldir
hans fariö æ minnkandi
hjá rokkæskunni.
-----------------------------
Sumariö 1908, þegar
Friörik kc nungur áttundi
kom hingaö til landsins,
var unglingspiltur, sem
var innanl úöarmaöur í
verzlun einni i Reykja-
vík, fenginn til þess aö
aka í hestvagni til Þing-
valla salerni (eöa kamri,
eins og þaö hét þá), sem
kóngurinn átti aö nota
þar allranáöugast. Þegar
pilturinn var á miöri Mos-
fellsheiöi, mætti hann
sveitamanni. Sveitamaö-
urinn spuröi piltinn tlö-
inda úr höfuöstaönum og
á hvaöa ferö hann vceri.
„Ég er kammerherra i
fylgdarliöi konungsins."
svaraöi piltur, „og er ég
á leiö til Þingvalla, til aö
undirbúa komu hans há-
tignar." „Skyndilega hef-
ur þú hækkaö í tigninni,"
s egir sveitamaöurinn
glottandi, „fyrir ör-
skömmu síöan man ég
eftir þér sem búöarloku í
Reykjavík." „Já, satt er
þaö," svarar pilturinn,
„skammt er skemmtilegra
viöburöa á milli, því aö
nýlega sá ég þig á fjór-
um fótum fyrir utan bjór-
kjallarann hans Thom-
sens, en mi ert þú aöeins
á tveimur og líkist
manni."
_____________________________
þetta mundi aldrei koma fyrir aftur, bráðnaði ég
og gat ekki annað en trúað honum og treyst.
Svo var það einu sinni, þegar við vorum að
skemmta okkur, að hann hitti stúlku, sem hann
hafði áður verið hrifinn af, og Þá var ég gleymd.
1 örvæntingu minni reyndi ég að daðra við ungan
pilt, sem þar var, en það virtist ekki snerta unn-
usta minn hið minnsta. Hann kom svo til mín
hálfum mánuði seinna, viðurkenndi að hafa verið
með hinni stúlkunni og sagði, að Það mundi ekki
koma íyrir aftur. Einnig þá fyrirgaf ég honum,
vissi bókstaflega ekki, hvað ég ætti af mér að gera
án hans.
Enn hef ég komizt að raun um, að hónum er
ekki að treysta í þessum sökum. Kæra Aldís, finnst
yður, að ég eigi að sætta mig við þetta og halda
áfram að fyrirgefa?
Með fyrirfram þökk.
Erla.
Kæra Erla.
Því miöur er þessi framkoma unga mannsins,
vinar yöar, ekki neitt einsdæmi. Svo viröist sem
mörgum jinnist þœgilegra aö falla fyrir freisting-
unum heldur en leggja eitthvaö á sig til aö sigrast
á þeim. Jafnvel þó aö yöur finnist núna sú hugs-
un óbærileg aö slíta trúlofuninni, þá veröiö þér
aö hafa þaö hugfast, aö ekki veröur þaö auö-
véldara, þegar þiö eruö gift og börnin komin til
sögunnar. Sá maöur, sem þér veljiö yöur aö
maka og veröur faöir barnanna yöar, ætti meö
framkomu sinni aö geta veriö börnum ykkar
góö fyrirmynd, — svo aö allra hluta vegna ráö-
legg ég yöur aö losa yöur úr þessu sem fyrst.
Meö kveöju og beztu óskum.
Áldis.
Kæra Aldís.
Er ég sjálfselsk og eigingjörn úr hófi fram?
Ég hef ekki viljað gefa eftir skilnað við mann-
inn minn, þó að ég viti, að hann elskar aðra
konu og að þau hafa elskazt í þrjú ár. Ég á
vin, sem vill giftast mér, strax og ég er skilin,
en ástæðan fyrir því, að ég hef ekki viljað
gefa eftir skilnaðinn, er sú, að ég get ekki hugs-
að mér að láta í minni pokann fyrir hinni kon-
unni. Við höfum verið gift í ellefu ár.
Svar:
Fóllc er misjafnlega stolt, eins og gengur og
gerist, og hjá yöur viröist þaö yfirgnœfa flcst
annaö. Til þess eins aö sýnast viljiö þér búa
áfram í hjónabandi, sem ekki er neitt nema
nafniö tómt, og ekkert viljiö þér leggja á yöur
til aö bjarga því viö né heldur leysa þaö hrein-
lega upp. Stolt er kannski ágœtt svona meö,
þegar þaö á viö, en aö mínum dómi er þaö harla
lítíls viröi í sambandi viö ást og umburöarlyndi.
Þess vegna má maöur ekki láta stoltiö blinda sig.
Þér veröiö aö gera þaö upp viö sjálfa yöur, hvort
yöur finnst viröulegra aö skilja viö manninn og
giftast aftur eöa búa áfram í sama ástandi.
Mér heföi þótt vœnt um aö sjá einhver merki
þess, aö þér elskuöuö eitthvaö eöa einhvern —
meira en stoltiö, því aö svona hugarfar leiöir sjald-
an til annars en sársauka og leiöinda.
Ka»r kveöja. Aldis.
V I K AM
Útgefandi: VIKAN H.F.
Ritstjóri:
Gísli Sigurðsson (ábm.)
Auglýsingast j óri:
Ásbjörn Magnússson
Framkvæmdast j óri:
Hilmar A. Kristjánsson
Verð i lausasölu kr. 10. Áskriftarverð kr.
216.00 fyrir hálft árið, greiðist fyrirfram.
Ritstjórn og auglýsingar:
Skipholti 33.
Símar: 35320, 35321, 35322.
Póstliólf 149.
Afgreiðsla og dreifing:
Blaðadreifing, Miklubraut 15, sími 15017
Prentun: Prentsmiðjan Hilmir h.f.
Myndamót: Myndamót h.f.