Vikan - 03.03.1960, Blaðsíða 3

aftur, en ef þat$ tækist ekki, datt mér i hug
sá niöguleiki, sem ég nefniii áðan.
Ætli |mð þýði nokkuð að fara að berja Kan-
ann? Mundi það ekki bara verða til þess, að
éjí yrði — ofan á allt annuð — að borga sekt
fyrir likamsárás?
Kær kveðja,
Muinmi.
Lofum Kananum að eieja það, sem Kanans
er, Mummi minn. Þessi veikleiki kvenþjóð-
arinnar yagnvart hermönnum mun ekki al-
veg ngtilkominn, og ekki bundinn við is-
lenzka kvenþjóð annars vegar og Kanaher-
menn hins vegar — og eru ekki lakar heim-
ildir furir þvi, þar sem er sjálft Gamla
Testamentið og ekki ómerkari heimildar-
höfundar en sjálfir spámennirnir. Og ekki
skaltu heldur kalla þær „rusl", sem ekkert
vilju með Kanann hufa að gcra; þær eiga
það sizl skilið, eins og þii munt sjá, ef þú
athugar þetta betur. Og heldttr tel ég þig
litilþœgan, ef þig langar til að hirða aftur
það, sem einu sinni hefur gengið honttm
á hönd af ft'isum vilja, en þú um það, Og
svo er það þella með innflutninginn á
Kaninunum, — ég hef ekki neina trú á þvi
bjargráði. Ekki hef ég heldur neina trú á
þvi, að það yrði þér til bóta að fara að
berja Kananti; leiddu hann hjá þér eins
og þér er unnt. Satt bezt að segja ráði*jg
ég þér lielzt að halda þig að „ruslinii', eða
þeitn, sem þú kallur því nafni — það kæmi
mér ekki á óvart, að þú fyndir þar ósvik-
inn málm, cf þú leitaðir vel.
Uvert þó i syngjandi ...
Kæri póstur.
Itíkisútvarpið hefur oft verið fremur ó-
licppið með þessa getraunaþætti sína, og skal
Sveinn Ásgeirsson J)ar ekki undanskilinn, cn
óheppnast held ég l)að hafi orðið, þegar jiað
réði til sin þennan Svavar Gests. Lágkúrulegri
fastaþáttur licfur víst aldrei heyrzt í útvarp-
inu, og er þá mikið sagt. Fyrirkomulagið snið-
ur þættinum til dæmis allt of þröngan stakk;
það er hrein og bein móðgun við Iilustendur,
að ætlast til þess af þeim, að þeir liafi gaman
af að hlusta á Jiessi „lagabrot“ — sem yfir-
leitt munu þcim flestum kunn, enda J)ótt um-
sjónarmanninum hafi hingað til tekizt ótrú-
lega vel að sanka að sér fólki, sem ekki Jiekkir
einu sinni „Gamla Nóa“. Væri einhverjum
öðrum getraunum blandað saman við, yrði
þátturinn strax skárri, jafnvel j)ótt þcss va-ri
ekki nokkur von að hin leiða „disc-jockey“-
framkoma umsjármannsins yrði nokkuð ill-
skárri fyrir það. Siik framkoma kann að Jiykja
góð í Bandarílcjunum, en hún á varla við okk-
ur. Viltu gera svo vel að segja þeim i útvurp-
inu þetta, og Jjar með, að enginn þáttur sé
stórum betri en misheppnaður.
Með fyrirfram þakklæti,
Skal gert, hlustandi. Og einnig getum við
sagt þeim það, að þetta er ekki eina kvört-
unarbréfið, sem okkur hefur borizt varð-
andi þennan þátt, — en ekki virðist hann
þó njóta jafn litilla vinsælda, eða öllu held-
nr, sæla eins miklum óvinsældum og þáttur
unga fólksins, ef marka má kvörtunarbréf-
in. Loks er þcss að gcta, að leikritaval rik-
isútvarpsins virðist sæta mikilli gagnrýni
og „lög unga fólksins“ talsverðri. liitt þarf
vitanlega hvorki að minna forráðamenn út-
varpsins á, að það eru aðeins þcir óánægðn,
scm láta lil sin hcyra. Þeir ámegðu þegja
— yfirleilt.
Útsala — eða hvað'i
Kæri póslur.
Þuð var ekki alls fyrir löngu, að ég keypti
hlut nokkurn í verzlun einni hér i Reykjavik,
og kostaði hann þá kr. 203,75. Ég fór inn og
keypti liann, vegna þess að ég sá hann úti i
glugganum, merktan þessu verði, svo ekki get-
ur það verið, að þar hafi verið um neinn mis-
skilning að ræða.
Svo auglýsir þessi vcrzlun útsölu, og þar
með að 20—30% afsláttur sé á öllum útsölu-
vörum. Nú ætlaði ég að kaupa þennan hlut
þar handa vinkonu minni úti á landi og arka
á útsöluna. Jú, hann er jiar fáanlegur, mikil
ósköp, en nú er kominn á hann annar verð-
miði, hvar á stendur skrifað kr. 248,50, en
strik dregið yfir, og siðan annað verð, kr.
200,00, og þar ineð gcfið í skyn, að afsláttur-
inn sé kr. 48,50 — eða i samræmi við auglýs-
inguna. Þegar ég svo segi afgreiðslustúlkunni
á hvaða verði ég hafi keypt hlutinn Jjar áður,
og að hann hafi verið merktur þvi verði í
glugganum, kvað hún það ekki geta átt sér
stað.
Vinsamlegast,
G. R.
Ég hef ekki aðstöðu til að rengja þessa sögu;
ekki heldur til að segja hana sanna — en
gjarna mætti fólk athuya útsöluverðið, að
ekki sé meira sagt.
LEIÐBEININGAR UM STÖÐUVAL.
Isafirði 6-1, 1960.
Kæri póstur.
G’leðilegt nýár, þökk fyrir það liðna. Ég veit
að i Reykjavík er efnt til eins konar leiðbein-
ingardags í stöðuvali einu sinni á ári. En væri
ekki gott að cinhver blöð, til dæmis Vikan, flyttu
stutta þætti um þetta efni fyrir unglinga úti
á landi, og skýrði þá lika frá því Iivernig útlitið
er eins og stendur með að fá vinnu í ýinsum
greinum. Ég held að inargur mundi vcrða feg-
inn slíkum upplýsingum.
Vinsamlegast.
Skólanemandi.
Þessu er hér með komið á framfæri, og
væri eflaust þarft að koma því líka í fram-
kvæmd..
VIKAN
Útgefandi: VIKAN H.F.
Ritstjóri:
Gísli Sigurðsson (ábm.)
Auglýsingastjóri:
Ásbjörn MagnÚMSon
F ramk væm das t j óri:
Hilmar A. Kristjánsson
Verð i lausasölu kr. 10. ÁskriftarverS kr.
216.00 fyrir hálft árið, greiðist fyrirfram.
Ritstjórn og auglýsingar:
Skiphoiti 33.
Simar: 35320, 35321, 35322.
Pósthólf 149.
Afgreiðsla og dreifing:
Blaðadreifing, Miklubraut 15, simi 15017
Prentun: Hilmir h.f.
Nlyndamót: Myndamót hJ.
— Það cr ekki ætlast til að menn lifi í svona
luxus hér. —
Xlt
Zhomscns
magasini.
Þessi mynd er írá þeim
tíma er dönsk áhrif í
verzlunarmálum Islend-
inga voru ekki með öllu
út þurrkuð. Búðin ber
merki selstöðu og faktora
og bar þó höfuð og herð-
ar yfir flestar verzianir á
þeim tíma. Myndin er
sem sé úr Thomsens
magasini, sem mun hafa
verið, þar sem nú er
bókaverzlun BragaBrynj-
ólfssonar við enda Hafn-
arst.rætis. Það er nálægt
hálf öid, síðan þessi mynd
var tekin, og við sjáum,
að ýmislegt hefur fengizt
i Thomsens magasini.
Sjálfsagt hafa olíulamp-
arnir, sem hanga í loft-
lnu, þótt mikil gersemi
og ekki verri en danskur
Ijósabúnaður, sem hangir
niður úr loftum verzlana
l Reykjavlk enn I dag.
VIKAN
3