Vikan - 03.03.1960, Blaðsíða 2

Nýjasta A|9iör
nyjung í formi
Fjölbreytt úrval nýtízku húsgagna
Sendum um land allt gegn póstkröfu.
Húsgagnavinnustofa
Axels Eyjólfssonar
Skipholt 7. — Símar: 10117 — 18742.
UTSOLUSTAÐIR:
Reykjavík: Skipholt 7.
Vestm.eyjum: Húsgagnaverzlun Marinós Guðmundssonar.
Keflavík: Húsgagnaverzl. Garðarshólmi.
Akureyri: Húsgagnaverzl. Kjarni.
Út og inn um gluggann ...
Kæra Vika.
Allt frá J>ví Vikan kom út í nýjum búningi
hef ég key))t liana og likað stórvel. Þið megið
þó ekki halda, að ég sé að smjaðra til þess að
fá þennan jiistil birtan — nei, þetta kemur
beint frá hjartanu.
Pyrir fjórum mánuðum tók ég á leigu her-
bergi i Austurbænum, á fyrstu hæð. Ég hef
alltaf haft þann vana að sofa við opinn glugga
og er bæði svefnlaus og friðlaus, sé honum
lokað. Fyrir tveim sólarhríngum vakna ég af
værum blundi, svona um tvöleytið, við það,
að ég þykist kenria nokkurrar hreyfingar i
bóli mínu. Mér varð ekki um sel, rís upp við
dogg til að athuga hvers kyns sé, en um leið
stekkur kattarfress eitt mikið af fótum mér
og niður á gólf, þaðan upp í gluggakistuna og
út um gluggann, sem var ojjinn upp á gátt.
Ekki var sá kattardrellir þó þar með úr sög-
unni, heldur settist hann að úti í garðinum,
hreimandi og mjálmandi, og hafði sig ekki á
brott fyrr en ég henti spýtukubb að honum.
Hvernig á maður að ganga svo frá, að nokkurn
veginn óhult megi teljast fyrir svo óþverra-
legum næturgestum?
Með fyrirfram þökk,
Ó. Stefánsson.
Erlendis, þar sem allskyns bitvargur ásækir
sofandi fólk að nœturþeli, er það talin helzt
uörn uð strcngja net fyrir glitgga, sem elcki
verður komizt hjá að láta standa opna. Net
þessi eru þéttriðin mjög, þar sem bitvargur
þessi er srnávaxinn, en þar sem varna skal
stierri gerðum svefn- eða draumrofa að
fara inn oy út um opna glngga í húsi næl-
nrinn — svo setn fressköttum — mundi
mega hafa möskvann tulsvert stærri. Ann-
að ráð kunntim við ekki, það er öruggt
megi kallast. Með beztn þökkum fyrir vin-
gjarnlegar kveðjttr, og von iim svefnfrið
bréfrituranum til lianda.
,lá, hvað skyldi það vera?
Iíæra Vika.
Ég hef verið að spekúlera i þessu með is-
lenzka kvenfólkið og Kanann. Hvað skyldi það
vera, sem bandariskir karlmenn hal'a fram
yl'ir íslenzka? Ætli það geti verið, að það sé
bara einkennisbúningurinn, eins og sumir
segja, eða þá það, að þeir tala ensku? Mér
þykir það bara andskoti hart, og ég hugsa,
að það þyki fleirum, að þessir Kanar skuli
liirða fallegustu stúlkurnar, svo ekki er nema
ruslið eftir handa íslendingum. Ætli það geti
komið til mála, að það sé einhver kvennadeild
í handaríska hernum, og ætli j>að væri þá
nokkur möguleiki á að fá innfluttar nokkrar
Kanínur — það er að segja kvenkana — og
jal'na þetta eitthvað þannig. Það segir mér
kunningi minn, sem siglt hefur til Bandarikj-
anna, að þær bandarísku séu öllu fallegri en
íslenzku stúlkurnar.
Annars skrifa ég þér þetta, Vika mín, vegna
]>ess að ég á um talsvert sárt að binda. Ég var
sem sé með einni svakaskutlu, blondínu með
sítt li'ár, þessari vaskekta Brigitte-Bardot-týpu.
En svo fór hún að stunda Expresso, og þar
kynntist hún Kana, og síðan vill hún hvorki
lieyra mig né sjá. Helzt vildi ég ná i hana
2
V I Ií A N