Fréttablaðið - 07.12.2009, Blaðsíða 35

MÁNUDAGUR 7. desember 2009 23
SEND IÐ OKK UR LÍNU
Fréttablaðið og Vísir hvetja
lesendur til að senda línu
og leggja orð í belg um
málefni líðandi stundar.
Greinar og bréf skulu vera
stutt og gagnorð. Tekið er
á móti efni á netfanginu
greinar@frettabladid.is eða
á vefsíðu Vísis, þar sem finna
má nánari leiðbeiningar.
Ritstjórn ákveður hvort efni
birtist í Fréttablaðinu eða
Vísi eða í báðum miðlunum
að hluta eða í heild. Áskilinn
er réttur til leiðréttinga og til
að stytta efni.
UMRÆÐAN
Björgvin E. V. Arngrímsson
skrifar um Icesave
Tilefni þessara skrifa eru ummæli sem viðhöfð voru í
umræðunni um Icesave á Alþingi
30. nóvember síðastliðinn. Þing-
maður Framsóknar sagði að fjöl-
miðlar væru hið þriðja vald, og
hinsvegar þau orð sjálfstæðis-
manns, að allir flokkar ættu að
standa saman í Icesave-deilunni
eins og í landhelgisdeilunni.
Lengra er ekki hægt að komast frá
sannleikanum.
Það má segja að margt sé líkt
með landhelgisdeilunni upp úr
1957 og Icesave í dag. Árið 1956
sleit Framsóknarflokkurinn
stjórnarsamstarfi við Sjálfstæðis-
flokkinn. Í kjölfarið var mynduð
þriggja flokka vinstristjórn Fram-
sóknar, Alþýðuflokks og Alþýðu-
bandalags. Í dag er tveggja flokka
vinstristjórn.
Varðandi ummæli þingmannsins
um samstöðu allra flokka í land-
helgisdeilunni þá er þetta að segja.
Allan þann tíma sem barist var
fyrir útfærslu landhelginnar í 12
sjómílur gekk Sjálfstæðisflokkur-
inn erinda Breta, Bandaríkja-
manna og NATO. Það eina sem
skipti sjálfstæðismenn máli var
að ná völdum hvað sem það kost-
aði. Þjóðarhagur var þar hvergi
inni í myndinni. Öllum meðulum
var beitt til að reka fleyg í stjórnar-
samstarfið og fella ríkisstjórn-
ina. Þeim varð lítið ágengt nema
að einu leyti, sem var að Alþýðu-
flokkurinn gekk á laun til liðs
við Sjálfstæðisflokkinn, en hafði
ekki hugrekki til að segja sig úr
stjórnar samstarfinu. Það hefði
verið pólitískt sjálfsmorð, því þjóð-
in vildi stækkun. Það var þjóðin
sem stóð heilshugar að baki ríkis-
stjórnarinnar í landhelgisdeilunni,
ekki Sjálfstæðisflokkurinn, svo
því sé haldið til haga. Sjálfstæðis-
flokkurinn verður seinna spor-
göngumenn í frekari útfærslu á
efnahagslögsögunni. Núlifandi
Íslendingar geta þakkað Lúðvík
Jósepssyni fyrir hans baráttu-
þrek og Alþýðubandalaginu með
Hannibal Valdimarsson sem for-
mann, að útfærsla landhelginnar í
12 mílur varð að veruleika. Þessir
menn höfðu þor til að svara hót-
unum fullum hálsi. T. d. að kæra
Breta fyrir hin freklegustu brot
á stofnskrá Sameinuðu þjóðanna,
en í henni segir: „Allir meðlimir
skulu í milliríkjaviðskiptum varast
hótanir um valdbeitingu eða beit-
ingu valds gegn landamærahelgi
eða stjórnmálasjálfstæði nokkurs
ríkis eða á neinn annan hátt sem
kemur í bága við markmið hinna
Sameinuðu þjóða.“
Í dag stöndum við í slag vegna
Icesave, ein og óstudd að undan-
skildum Færeyingum. Bretar voru
með valdbeit-
ingu þegar þeir
beittu fyrir sig
hryðjuverka-
lögunum og
brutu frek-
lega á okkur.
NATO er ekki
með hótanir,
en allar þjóðir
í þeim samtök-
um styðja við
bakið á Bret-
um og Hollend-
ingum og eru því samsek og hafa
því brotið 1. grein Norður- Atlants-
hafssamningsins: „Aðilar takast á
hendur, svo sem segir í sáttmála
hinna Sameinuðu þjóða, að leysa
hverskonar milliríkjadeilumál,
sem þeir kunna að lenda í, á frið-
samlegan hátt, þannig að alþjóða-
friði, öryggi og réttlæti sé ekki
stofnað í hættu, og að beita ekki
hótunum né valdi í milliríkjavið-
skiptum á nokkurn þann hátt, sem
ósamrýmanlegur er markmiðum
Sameinuðu þjóðanna.“
Í Icesavemálinu duga engin vett-
lingatök frekar en í landhelgis-
málinu. Það hefur valdið mér von-
brigðum, raunar farið óskaplega
í taugarnar á mér hvernig núver-
andi ríkisstjórn og þær tvær þar á
undan hafa haldið á málum varð-
andi lendingu í Icesave-málinu.
Allt svo yfirþyrmandi máttlaust og
fálmkennt þegar kemur að því að
verja okkar málstað erlendis. Það
er skipuð fjölmenn nefnd sérfræð-
inga vegna viðræðna um inngöngu
í Evrópubandalagið sem á eftir að
kosta þjóðarbúið milljónatugi fyrir
utan allan annan kostnað sem fell-
ur til varðandi umsóknina. En að
skipa nefnd færustu sérfræðinga
bæði innlendra og erlendra til að
gæta okkar hagsmuna erlendis
vegna Icesavedeiluna, nei það
má ekki. Í staðin er sett á lagg-
irnar sendinefnd íslenskra emb-
ættismanna, sem gerði það eitt
að semja af sér. Hefði ekki verið
betra að hafa Lee Buchheit, sér-
fræðing í milliríkjasamningum og
lánamálum ríkja, með í för. Hann
hefði skilið 100% það sem stóð á
prenti og það sem sagt var og spar-
að okkur ef til vill milljarða. Alla-
vega hefði hann unnið fyrir kaup-
inu sínu.
Að lokum til að fyrirbyggja
misskilning. Ég er ekki að væna
Sjálfstæðisflokkinn um að ganga
erinda andstæðinga okkar í Icesa-
ve né í öðrum málum í dag. En ég
tel nokkra þingmenn vanhæfa í
umræðunni um Icesave. Vegna
þess að þeir voru ráðherrar og
þingmenn í ríkisstjórn Sjálfstæðis-
flokks og Samfylkingar fyrir og
eftir hrun. Einnig set ég siðferði-
legt spurningarmerki við setu
Kjartans Gunnarssonar þá fram-
kvæmdastjóra Sjálfstæðisflokks-
ins í stjórn Landsbankans þegar
Icesave-óskapnaðurinn var búinn
til. En gamla formúlan lifir góðu
lífi, að ná völdum hvað sem það
kostar.
Höfundur er félagi í Frjálslynda
flokknum.
Landhelgismálið og Icesave
BJÖRGVIN E. V.
ARNGRÍMSSON