Vikan - 09.03.1961, Side 17

Það verður ekki öllum meint af því að brjóta
umferðarlögin. Hitt er jafnvíst, að sá, sem
ók bílnum, sem skauzt upp á stoppmerkið,
hefur ekki verið neitt sérstaklega ánægður
með frammistöðuna. Hann ók sem sé í öf-
uga átt við það, sem reglurnar kváðu á Uin,
lenti á öðrum bíl, sem síðan skaut honum
upp á merkið svona til áréttingar umferðar-
reglunum. Líklegast tilheyrir hann ekki hin-
um yfirlætislausu ökuníðingum, sem getið
er um til hægri.
Bob Hope, sem talinn hefur verið með nieiri-
háttar gamanleikurum á vesturhveli jarðar,
er alltaf í dálitlum vandræðum út af því, að
hin og þessi samtök eru að heiðra hann á
ýmsan hátt, en hann hefur ekki tök á að
heimsækja alla, hvenær sem einhverjum dett-
ur í hug að nú væri tilvalið að kjósa Hope
vinsælasta mann ársins eða eitthvað því
um líkt.
Mennirnir þrír eru, taldir frá vinstri: Huss-
ein Jórdaníukonungur, Yul Brynner kvik-
mynaleikari og Múhameð Y. Marokkó-
konungur. Yul er þarna staddur á vegum
S. 'Þ. og á hann að undirbúa kvikmyndatöku
um flóttamannavandamálið. Hann mun ætla
að leggja kvikmyndaleik á hilluna og gerast
starfsmaður S. Þ., auk þess, sem hann kvað
ætia að leggja stund á læknisfræði,
Dr. Aspirín:
YFIRLÆTISLAUSIE?
ÖKUNfÐINGAR
Þegar ritað er og rætt um svonefnda öku-
níðinga, eiga menn jafnan við þá, er aka
mun hraðar en leyfilegt er. Ökuniðingurinn
þjösnast áfram og lætur sig engu varða rétt
eða órétt. Þvi hefur verið haldið fram, að
flestir árekstrar og bifreiðarslys eigi rót
sína að rekja til þess, að of hratt var ekið.
Ef annar eða báðir aðila hefðu ekið hægar,
hefði óhappinu verið afstýrt.
Oftast er sannleikskorn í þessari skoðun,
en hins vegar er aldrei á það minnzt, að til
er annar hópur ökuníðinga, sem oft veldur
slysum. Þeir, sem eru af þessum hópi, eiga
það sammerkt með hinum, að þá varðar ekk-
ert um aðra vegfarendur. Þó er akstur þeirra
ólikur sem dagurinn nóttinni. Það eru öku-
mennirnir, sem lúsast áfram, af því að þeim
sjálfum liggúr ekki á, eða þá þeir kæra sig
ekki um að aka hraðar eða þora það ekki
af einhverjum ástæðum Þessir menn eru
ekki eins hættulegir úti á þjóðvegunum, þar
sem umferðin er lítil, en þó engan veginn
hættulausir. En i þeirri umferð, sem nú er
orðin hér i Reykjavík, eru þeir lifsháski, —
ekki fyrir þá sök, að hætta sé á, að þeir
aki á, heldur vegna þess, að aðrir, sem reyna
að halda eðlilegum hraða í umferðinni, neyð-
ast til að fara fram úr þeim. í einstefnu-
akstri kemur þetta ekki að mikilli sök, en
öðru máli gegnir á þröngum tvistefnuakst-
ursgötum eins og Borgartúni, Suðurlands-
braut og Hafnarfjarðarvegi. Þar eru þessir
rólegu ökuníðingar hreinn háski. Hvort sem
venjulegum ökumönnum liggur á eða ekki,
gefast þeir upp á því að lóha á eftir þeim
og fara fram úr upp á von og óvon. Stundum
tekst það, en stundum er það hjólastóll eða
líkkista, sem við tekur. Það er eitt af höfuð-
einkennum á þessari tegund ökuníðinga, að
þeir aka sem næst miðju götunnar eða veg-
arins, svo að oft væri öllu skárra að komast
fram úr þeim öfugum megin. í þessum hvim-
leiða hópi eru rosknir menn algengastir.
Framhald á bls. 33.