Vikan - 10.08.1961, Side 26

Milli visinnn bloðfl
Aðeins fimm krónur, sagði Árni og
andvarpaði, þegar hann hafði tæmt
sparibaukinn sinn. Og mig, sem lang-
aði svo til að kaupa eitthvað fallegt
handa ömmú á afmælinu hennar.
Bara, að ég vissi, hvernig ég ætti aS
fara að því að verða mér úti um
meiri peninga. Það eru þrjár vikur
þangað til.
Það er alls ekki auðvelt að græða
peninga, þegar maður er litill, tæp-
lega sex ára drengur, en Árni hugs-
aði sér þrátt fyrir það að reyna, þvi
að honum þótti svo vænt um ömmu
og það mundi vera skemmtilegt að
gefa henni eitthvað.
Hann gekk um og sparkaði í visin
haustblöðin, meðan hann hugsaði um
þetta, og allt i einu kallaði gamla
frú Margrét, sem bjó i húsinu niðri
á horninu:
— Já, sparkaðu og ruslaðu í visnu
blöðunum eins og þú getur, en reyndu
nú samt að raka þeim saman og bera
þau út á öskuhaugana í stað þess að
láta mér það eftir, gamalli manneskj-
unni, þreyttri og lúinni.
— Já, ég vil gjarnan hjálpa yður,
frú Margrét, sagði Árni ákafur. Hon-
um datt i hug, að kannski mundi hún
gefa honum nokkrar krónur fyrir,
og hann vildi nú svo gjarnan verða
sér úti um dálitla peninga.
Frú Margrét leit á Árna og sagði
svo blitt:
— Já, ef þú rakar saraan blöðun-
um og berð þau í burtu, skal ég gefa
þér eitthvað í staðinn. Hvað segir þú
um eplapoka?
Árni hófst þegar handa og rakaði
og bar burtu, þangað til honum var
orðið funheitt, þó að frekar kalt væri
og haustlegt úti. Og þegar hann hafði
borið blöðin niður í haugana við
hænsnahúsið, sópaði hann enn betur
í kringum þau og lagaði til.
—- Hvað ætli þetta sé? sagði hann
og tók eitthvað upp, sem lá á milli
visinna blaðanna. Það var svart flau-
elsbindi, og á því var gullpeningur.
Þetta var hálfgrafið í jörðina, en
Árni gróf það upp og fór með þaö
til frú Margrétar.
■—■ Nei, hefurðu fundið hann, sagði
hún glöð. 1 sumar týndi sonardóttir
mín honum, og okkur þótti það öllum
svo leiðinlegt, þvi að þetta var gamall
verðiaunapeningur, sem hefur verið
í fjölskyldunni í mörg ár. Nú verð-
urðu að fá eitthvað reglulega gott i
staðinn.
Hún náði í 25,00 kr. og gaf Árna
þær, og þá var röðin komin að honum
að verða reglulega glaður.
■— Nú geturðu farið í bíó á sunnu-
daginn, sagði frú Margrét og brosti.
— Nei, nú get ég keypt eitthvað
fallegt handa ömmu á afmælinu
hennar, sagði Árni. — Það var þess
vegna, sem ég vildi svo gjarnan fá
peninga.
—- Ný, hvað er þetta, þá verðurðu
að fá eplin hérna lika, sagði frú
Margrét. Og mundu svo, að næst þeg-
ar þú þarft á peningum að halda, get-
urðu bara komið til mín.
Hve glögg
eruð þið?
Þessar tvær teikning-
ar virðast i fljótu bragði
vera eins, en í raun og
veru er sú neðri frá-
brugðin í sjö atriðum.
Reynið nú að finna
þessi sjö atriði og flettið
síðan upp á bls. 36, þar
er rétt lausn.
Kúrekasnara
Auðvitað notar kúrekinn snöruna við sína daglegu vinnu til
að klófesta kýr og kálfa, en hann notar hana einnig sér til af-
þreyingar og getur gert með henni mörg skemmtileg brögð. En
kúrekarnir eru ekki hinir einu, sem geta verið leiknir í því að
handleika snöru; með dálítilli þolinmæði og æfingu getur hver
sem er gert sömu brögð og þeir.
Sex metra langt reipi er ágætt fyrir byrjendur. Gerið lykkju
á annan enda þess, svona u. þ. b. 7 cm langa. Sterku snæri eða
þunnum stálþræði er snúið um hana, eins og sýnt er á teikn-
ingunni.
Þið byrjið á því að kasta reipinu í hálfhringi á gólfinu, siðan
farið þið að lyfta þvi og látið lykkjuna dansa frá einni hliðinni
til annarrar. Þetta krefst dálitillar æfingar, en þið skuluð reyna.
Skemmtileg
landafræöi
Þið þekkið öll eyjuna Korsíku. Það
var á Korsíku, sem Napóleon fæddist,
en það er ýmislegt annað athyglis-
Vert við eyna, ekki hvað sízt legu
hennar. Hún liggur 148 km frá Frakk-
landsströnd og 84 km frá Ítalíuströnd.
Lengd eyjarinnar frá norðri til suð-
urs er 148 km og breiddin 84 km.
26 VIKAN