Vikan - 10.08.1961, Qupperneq 32

llmlugl.....
og smckklcgi:
Hvítir sloppar fyrir verzl-
unarfólk og starfslið
sjúkrahúsa.
Bómullarskyrtur fyrir
íþrótta- og ferðafólk,
mansjettskyrtur.
Yasaklútar kvenna og
karla úr maco- og bóm-
ullarefnum, auk þess
tyrknesk handklæði.
Mislit kjólaefni.
Framboð” vefnaðarvara frá verksmiðjum þýzka Al-
þýðulýðveldisins er furðu fjölskrúðugt.
Þér ættuð að sjá með eigin augum hve úrval okkar
er mikið.
tf tflytji'miiir;

DEUISCHER INNEN • UNO nuSSlHHftNDEl léXlll
BERLIN W U • 8EMÍ6NSI8ASSÍ 46
D E U|T S|C H E D E M O C R] A T I SIC H,E E,P U,B L I K
Eða var ástæðan sú, að sænaka
sendisveitin fór á þvi tímabili með
umboð allra mála fyrir hönd þeirra
sex bandalagsþjóða, sem áttu í
styrjöld við Þýzkaland? Eins og svo
margir aðrir, mun Wallenberg hafa
gert sér vonir um, að koma Rússa
yrði upphafið að eðlilegu horfi mál-
anna í Búdapest. Þess vegna vann
hann til siðustu stundar að vernd
þeirrar mannlegu verðmæta, sem
voru í stöðugri hættu undir ógnar-
stjórn nazista.
í byrjun janúarmánaðar 1945,
þegar Rússar höfðu tekið nokkur
úthverfi borgarinnar, bað Wallen-
berg Danielsson sendiherra leyfis
um að mega hafa samband við þá.
Wallenberg var veitt leyfi til þess,
og hann tók sér aðsetur i einni af
byggingum alþjóðlega Rauða kross-
ins, þar sem hann gerði ráð fyrir, að
Rússar tækju það hverli innan
skamms.
Hinn 13. janúar tóku Rússar bygg-
inguna, en utan á henni voru stór
spjöld, með áletruðum tilkynningum
um, að fulltrúi sænsku sendisveitar-
innar hefði þar aðsetur sitt.
Wullenberg sneri sér að rússnesku
hermönnunum og fór fram á það
á lýtalausri rússnesku, að sér yrði
leyft að hafa tal af æðsta foringja
umsáturshersins.
Liðsforingi nokkur tók að sér að
koma þeirri beiðni hans á framfæri.
Skömmu síðar komu tveir aðrir liðs-
foringjar í bíl og báðu Wallenberg
að koma með sér. Að því er bezt
verður vitað, óku þeir siðan til aðal-
stöðva umsáturshersins.
Næstu fjóra daga tók rússneski
herinn alla borgina vestan Dónár.
íbúar húsanna á verndarsvæðinu
tóku smám saman að fjarlægja gulu
stjörnurnar af húsum sinum og biðu
þess óþolinmóðir, að Wallenberg léti
lii sin heyra.
Hinn 17. janúar var Wallenberg á
ferð um Tataragötu, en kom ekki
inn í sendisveitarbygginguna. Tveir
af starfsmönnum sendisveitarinnar
fóru og höfðu tal af honum, og.ein-
hverra hiuta vegna virtist þeim, að
russnesku hermennirnir þrír, sem
hjá honuin sátu í bílnum, væru þar
ekki fyrst og fremst honum til
verndar.
Waiienberg spurði starfsmennina
tvo um ástandið á verndarsvæðinu.
Ug anL i einu mæiti hann af mikilli
beizkju:
— Eg hef verið undir stöðugu
eftirliti síðan 13. janúar. Eg er nú á
ieiðinni til Debreen til fundar við
Maiinóvski hershöíðingja, en ekki er
ég ineð öllu viss um, hvort ég fer
þangað sem frjáls maður eða fangi.
Bíllinn ók af stað, og starísmenn-
irnir tveir veifuðu Wallenberg í
kveðjuskyni. Þeir eru síðustu menn-
irnir, sem sagt geta með öruggri
vissu, að þeir hafi séð Wallenberg á
lifi.
Hvirfilbylurinn.
Framhald af bls. 13.
hæst ber, og i augum þeirra lítur
hún út eins og stór, grænn maður
eða kannski græn tröllkona, er
reiðir hendur sinar gegn þeim. Þið
hafið auðvitað tekið eftir því, að
þær sniðganga alltaf kornið okkar?“
Faðir minn saug á sér neðri vör-
ina. „Þetta er satt, Bill. Þó hef ég
aldrei hugsað út í þetta fyrr. Ég
minnist þess aldrei að hafa séð eina
einustu kráku í þessari furu.“
I I I
CARRY rétti úr sér til að
klappa Junabye á granirnar.
Hinar kýrnar virtust lika
vera orðnar eirðarlausar.
Þær hvimuðu augunum sitt á hvað
eins og dádýr. Mér flaug í hug
ástæða til þess, að þeim féll vel að
liggja undir furunni. Sennilega var
það vegna þess, að þar voru engar
flugur. Annars var urmull af flug-
um hvarvetna í grasinu og á vegin-
um, jafnvel niðri við voginn. En
kaldur vindurinn flæmdi þær úr
lorsælu furunnar.
Faðir minn sagði: „Ég man, að
ég var vanur að koma hingað, þeg-
ar ég var lítill tappi.“ Hann gekk
nær stofninum. Hann lagði höndina
á börkinn. „Hér var staður til að
ihuga hlutina og sætta sig við þá,“
sagði hann. Rödd hans var mjúk.
Við Carry lögðum við hlustirnar.
„Það var eins og að svifa jörðu of-
ar,“ sagði pabbi. „Stundum klifr-
aði ég upp í hana, þótt það sé erfitt.
Maður verður að halda sér eins og
íkorni." Hann leit upp.
Ég sagði: „Ég veit, hvernig það
er að klifra upp i hana. Ég var líka
vanur að gera það, áður en ég
stækkaði og óx upp úr þess háttar
bernskubrögðum. En ég átti margar
ferðir upp eftir henni, meðan ég
var smástrákur.“
„Enn eitt ský í viðbót," sagði
Carry.
Það var stærra en hin og kom á
eftir þeim, purpuratitt og furðulegt
álitum. Ég hafði naumast séð ein-
kennilegra ský. Það virtist vera eins
lágt á lofti og krákurnar áður. Efstu
greinar trésins hristust í vindinum,
en innan skamms var gusturinn lið-
inn hjá. Fáeinar furunálar féllu
niður i hár okkar. Ég dustaði þær
af mér.
Ég hugleiddi, hvað okkur föður
mínum hafði verið innan brjósts, er
við sátum uppi í furunni. Það var
nokkuð, sem ekki mundi auðvelt
að skýra frá innan um hóp af fólki.
En það var til í veraldarmiðju, var
allt, sem máli skipti.
Faðir minn gekk aftur á bak.
Rödd hans breyttist litið eitt og
varð harðari. „Alit í lagi, Bill,“ sagði
hann. „Ég skal greiða fyrstu högg-
in. Þú getur grafið i kring og losað
um ræturnar með hakanum. Grafðu
holu kringum anga aðalrótarinnar
með skóflunni þinni. Við! bútum
hana niður í lokin. Dragðu út eins
mikið af rótunum og þú getur með
keðjunni, eftir að við erum búnir
að fella stofninn.“ Hann talaði ekki
einu sinni eins og faðir minn.
Ég hugsaði sem svo — án þess
þó að segja það eða geta sagt það:
Hvers vegna er ástin svo hræðileg
tilfinning? — þvi að pabbi elskaði
mömmu, og hún vildi losna við tréð.
Þess vegna var rödd hans svo skelfi-
lega hrjúf. Jarpt hár hans var farið
að grána i jöðrum. Sólargeislarnir,
sem smugu niður á milli greinanna,
glömpuðu á hnöppunum á samfest-
ingnum hans. Hann horfði beint á
mig.
„Já, herra,“ svaraði ég. Ég gekk
áleiðis til næstu stóru rótarinnar,
sem sýnileg var ofan jarðar. Hún lá
beint frá rótinni, sem Carry sat á.
Á milli rótanna var þykk, græn
mosabreiða. Einnig voru þar hvit-
gráir steinmolar og svartar tinnu-
flísar. Skjórarnir skræktu lengra i
burtu en áður.
Lubitil
Sputnik
vélin
770.00 Kr. Búðarverð
Heildsölubirgðir
Eirihur Kdilsson
Garðarstræti 2.
3 2 VIKAN