Vikan - 23.08.1962, Blaðsíða 36

Jötun
Grip
STÓRLÆKKAR
LÍMKOSTNAÐINN
JÖTUN GKIP LÍMlR:
Plast- 03 veggplötur á borð
og veggi. Gúmmí og plast-
dúka á gólf og stiga. Þétti-
lista á bíla og hurðir. Svamp
til bólstrunar. Tau og pappír
á járn ofl.
IWIÁLiyiMG H.F.
_ Ég fer í burtu í eina viku. Þú
segir Sallý þetta og lætur hana venj-
ast tilhugsuninni, sagSi hann eins og
það væri ofur einfalt mái. — Og síS-
an kem ég til þín og við giftum okk-
ur, hvort sem Sallý iikar það betur
eða verr.
Þegar hún kom aftur í litla húsið
sitt, fannst Margréti eins og Torlea
og Stephen væru fjarlægur draum-
ur. Það var svo margl, sem þurfti að
gera, þó að hún hefði verið í burtu
i aðeins fimm vikur.
Og þegar hinn mikli dagur loks-
ins rann upp, stóð Margrét á hafn-
arbakkanum og beið þess með titr-
andi hjarta að skipið icgðist að. Ætli
litla stúlkan hennar hefði breytzt
mikið? Snotur og sjálfsörugg með
málaðar varir og í fallegum fötum?
En það var sú sama Sallý, sem
stuttu síðar kastaði sér í fang móður
sinnar og hrópaði upp yfir sig: —
Ó, mamma mín, en hvað það er dá-
samlegt að sjá þig. Og hvað þú lítur
vel út! En þegar Sallý sat í garðin-
um þetta sama kvöld og svaraði
spurningum móður sinnar og sýndi
henni myndir úr ferðalaginu, fannst
Margréti það ennþá erfiðara að segja
henni frá Stephen.
Þetta var hennar eigin ástkæra
dóttir, sem var komin heim til henn-
ar aftur. Hinn minnsti visir að
breytingu í lífi þeirra, myndi gera
hana ókunna fyrir sinni eigin móð-
ur. — Hvernig get ég gert það? hugs-
aði Margrét örvilnuð.
Dagarnir liðu, og félagsskapur
þeirra var jafnnáinn og áður. Mar-
grét tók ákvörðun sína. Enda þótt
hún clskaði Stephen eins og ein
kona getur aðeins einu sinni elskað,
vissi hún með sjálfri sér, að hún
gat ekki tekið þá áhættu að missa
Sallý.
Samkvæmt því settist hún nú niður
til að skrifa lokakveðju til Stephens.
Hún vissi, að hann myndi ekki hlusta
á hina raunverulegu orsök, það hafði
hann svo greinilega skýrt fyrir
henni. Hún var þvi stuttorð og skrif-
aði aðeins, að hún hefði komizt að
þeirri niðurstöðu, að hún elskaði
hann ekki, og þar af leiðandi væri
bezt að slíta trúlofun þeirra. Þetta
var ósatt....en hvaða ástæðu aðra
tæki hann gilda?
Hún flýtti sér út með bréfið og lét
það i póstkassann, áður en hún gæti
hugsað sig um. Við morgunverðinn
næsta dag, þegar Sallý hljóp út til
að taka við bréfum hjá póstþjónin-
um, fékk Margrét skyndilega sting í
hjartað. Nú hafði Stephen fengið
bréfið hennar. Hann myndi opna
það, og svo....
Hún leit upp, þegar Sallý kom aft-
ur með mörg bréf i hendinni. — Tvö
til þín, mamma, reikningur og
myndaskrá. Eitt til min frá Jessie,
og eitt. ... Ó! Og Sallý varð snögg-
lega rjóð i andlitinu.
— Hvað er það? spurði Margrét
hlæjandi. — Það er þó ekki ástar-
bréf frá einhverjum af ungu piltun-
um, sem þú gazt ekki fellt þig við?
Er það?
— Ó, mamma! Hvernig gaztu vit-
að það? Og Sallý tók utan um móð-
ur sfna. Hver vöðvi í líkama Margrét-
ar var spenntur til hins ýtrasta. Hún
var gersamlega ringluð. Hún hafði
sagt þetta í spaugi og búizt við, að
Sallý myndi bara hlæja að henni og
segja: — Hvaða vitleysa. Þú veizt,
að það er enginn ungur piltur í spil-
inu.
Hún reyndi að hafa vald yfir rödd-
inni og sagði: — Ég sá það á and-
litinu á þé_r, að þetta var eitthvað
sérstakt. Áttu við....i raun og
veru... .að það sé frá ungum pilti?
Sallý kinkaði kolli, hálf feimin. —
Mér þykir mjög vænt um hann,
mamma, en ég hef kviðið svo fyrir
að segja þér frá þvi. Það var lika
svo kjánalegt, eftir að hafa skrifað
þér þetta undarlega bréf um að ég
ætlaði aldrei að gifta mig. En þeg-
ar ég skrifaði það, hafði okkur Phil
nýlega orðið sundurorða.
_ Philip Harwin heitir hann. Frú
Hallis komst að þvi, að okkur féll
vel við hvort annað, en slikur brodd-
borgari sem hún nú er, þá sagði hún,
að hann væri ekki maður fyrir mig.
Aðeins vegna þess, að hann var
gjaldkeri á skipinu, en ekki einn af
þessum ríku auðnuleysingjum, sem
hún vildi þvinga mig til að umgang-
ast þarna á skipinu. Hún sagði hon-
um þetta og lét hann halda, að ég
væri rik stúlka eins og Myra.
Rödd Sallýjar skalf af gremju, en
Margrét hafði ótrúlcgt vald yfir sér.
— Og svo skrifaðir þú mér.
— Já. En síðasta kvöldið um borð,
talaði ég við Phil og útskýrði þetta
allt fyrir honum. Og þá spurði hann
mig, hvort ég vildi heitbindast sér.
— Þykir jjér vænt um hann,
Sallý? Margrét leit upp og áður en
Sallý hafði gefið henni svar sitt,
hafði hún lesið það í ljómanum i
augum hennar.
— Já, mjög mikið, mamma. í
rauninni er hann ólaglegur... .og
ægilega fallegur! En þú skilur, að
ég var hrædd við að ])ér fyndist þú
verða utangarðs, svo að ég hef ekki
sagt þér frá þvi.
— Væna mín, sagði Margrét ást-
úðlega. — Hamingja þín er það eina,
sem hefur þýðingu fyrir mig. Hún
bað Sallý að skrifa Phil þegar næsta
dag og biðja hann að koma i heim-
sókn til þeirra. Henni tókst að leyna
sinni eigin hjartasorg.
Næsti dagur kom og hið vanalega
annríki. Margrét hafði ekki tíma til
að hugsa um sorglega atburði. Það
var ekki fyrr en um kvöldið, þegar
Sallý var að skrifa til Phil, og Mar-
grét var ein úti í garði, að hún þóttist
vera að lesa. En hún sat bara og
hugsaði.
— Þú þarft ekki að fara, Stephen,
hafði hún sagt, og þrátt fyrir það
hafði hún sent hann i burtu og rek-
ið hann út úr lífi sínu fyrir fullt og
allt. Og allt til einskis. Augu Mar-
grétar fylltust heitum tárum.
Sallý og Phil! Undarlegt hvernig
allt var látið ske. Sjálf hafði hún
verið að hugsa um, hve einmana
dóttirin yrði, og nú var það hún sjálf,
sem var einmana. Ef Phil kæmi á
morgun....
Hún lokaði augunum, og móti vilja
sinum sá hún Sallý brosa til unga
piltsins síns ... í fyrsta skipti í líf-
inu leita til annars en móður sinnar.
— Sefur þú, ástin? Margrét stökk
á fætur.
— Stephen! Hún gat aðeins hvisl-
að nafn hans. — Þú....þú fékkst
bréfið?
— Já! Hann settist við hlið hennar
og tók utan um hana. — En ef þú
heldur að ég fallist á útskýring-
ar eins og breyttar tilfinningar, þeg-
ar sannleikurinn er bersýnilegur, þá
þekkir þú mig ekki rétt, Margrét
Sheridan. Ég elska þig, og ég ætla
mér að giftast þér. Og Sallý, bless-
uð veri hún, finnst það vera Ijóm-
andi hugmynd.
— Þú hefur sagt Sallý þetta....
um okkur? sagði Margrét kvíðafull.
Hann kinkaði brosandi kolli. _
Hún var að enda við að opna dyrn-
ar fyrir mér. Ég fór þegar af stað,
þegar ég fékk bréfið þitt. Auðvitað
varð ég að skýra frá, hver ég var
og hvað ég vildi. Og því næst bauð
hún mig velkominn, opnum örmum.
Ætlar þú ekki að gera það líka? Og
tónninn í röddu hans breyttist, þeg-
ar hann sagði: — Margrét, elslcan
mín. ^
Drengjapeysa
Framhald af bls. 21.
Leggið nú öll stykkin á þykkt
stykki, nælið form þeirra út með
títuprjónum, leggið rakan klút yfir
og látið þorna. Saumið saman hlið-
ar- og ermarsauma með þynntum
ullarþræðinum og aftursting. Saum-
ið ermarnar í á sama hátt, en skiljið
eftir ósaumað að aftan vinstra
megin.
Takið nú upp í hálsmál 82 (86)
90 (94) 1. á prj. nr. 2%. Takið ekki
upp laus bönd, heldur dragið garnið
með prjóni frá röngu á réttu. Prjón-
ið stuðlaprjón 1 1. sl. og 1 1. br. 6
(6) 7 (7) cm. Fellið af og ath. að
affellingin verði hæfilega laus.
Saumið saman ermarsauminn og
hálslíninguna. Brjótið niður og tyll-
ið lauslega, ef með þarf.
Einnig má sauma rennilás i erm-
arsauminn og ganga frá hálslining-
unni með hneppslu og tölu.
36 VIKAN