Vikan - 18.10.1962, Blaðsíða 5

LJRIHH
HÍNAR HEIMSFRÆGU
ORLAN E
hljómsveitargryfjunni og inn í eld-
hús. Kær kveðja,
B.O.N.S.
Hárlakk ... og feiti ...
Kæra Vika.
Við vinkonurnar vorum að lesa
bréfið, sem Haddi Skarar sendi
ykkur. Hann segist vera á móti hár-
lakki. Það getur verið satt, að það
sé óhollt, en að það sé vond lykt
af því, það höldum við, að geti varla
passað, því að það eru oftast ein-
hver ilmefni í lakkinu. En hvernig
er það með þetta brilljantín eða
hárfeiti, sem þeir nota? Það getur
komið fyrir, að við förum höndum
um hárið á herrunum, og hvernig
verða hendurnar á okkur á eftir?
Þykkt lag af feiti, Svo eru þeir að
skammast yfir hárlakkinu, herr-
arnir. 0, þeim ferst.
Addý og Daddý,
— — — Ef þetta hárlakk er
svona voðalegt, þá finnst mér
ekkert að þvx að einhver bendi
á, að svo sé, jafnvel þótt sá samt
sé þar með að kasta steinum,
búandi sjálfur í glerhúsi. —
Semsagt: ekkert hárlakk og ekk-
ert brilljantín —■ þá eru allir
ánægðir, eða hvað?
Vantar skilti ...
Kæri Póstur.
Viltu gjöra svo vel og biðja
mennina, sem ráða yfir strætis-
vögnunum að koma upp leiðbein-
ingarskiltum um strætisvagnaferð-
irnar á endastöðlunum, Lækjar-
torgi, Kalkofnsvegi, Lækjargötunni
og ef til vill víðar.
Ég man eftir einu slíku skilti á
Lækjartorgi, en nú er það horfið.
Þetta þurfa að vera greinilega
merktar skýringamyndir með upp-
lýsingum um það hvar og hvenær
hægt er að taka vagnana og hvert
er hægt að komast með þeim.
Kostirnir við slíka þjónustu mega
öllum vera ljósir. Bjargaðu þessu
í snatri, ef þú getur, Póstur minn.
Fiodor Alexander Gripovitch ...
... og brandara ...
Kæri Póstur.
Ég þakka þér og þínum allt
skemmtilega lestrarefnið, sem birt-
ist í Vikunni og vona, að blaðið eigi
eftir að taka framförum eins og
önnur mannanna verk.
Eitt langar mig til að benda ykk-
ur á. Fjölmargir þeirra, sem taka
sér vikublað í hönd, íslenzkt, danskt
eða af öðru þjóðerni, glugga aðeins
í þau til augnabliks dægrastytting-
ar, en ekki til þess að nærast af
bókmenntalegri kjarnafæðu.
Nú dettur mér reyndar ekki í hug
að halda því fram, að Vikan sé svo
ofhlaðin strembnu þungmeti, að á
því þurfi að verða tafarlaus breyt-
ing. Léttara efni situr þar í fyrir-
rúmi, og þannig á það að vera. -—
En í hinum beztu erlendu vikublöð-
um tíðkast gjarna að hafa heilar
skrítlusíður eða opnur. Slíkar opn-
ur vantar mig í Vikuna. Þær skilja
ekki mikið eftir, en eiga heldur
ekki að gera það,
Þetta eru síðurnar, sem flestir
leita fyrst uppi, þagar þeir fletta
í gegnum vikublað, Það er ég viss
um.
Vertu svo ætíð sigursæll, Póstur
minn.
Magnús sálarháski.
Þrugl ...
Póstur minn.
Ég er einn þeirra ólánsömu
manna, sem ekki eru búnir að eign-
ast sinn Volkswagen-bíl. Þess vegna
neyðist ég til að nota strætisvagn-
ana á hverjum degi og oft á dag
— og nú engan djók um það í svar-
inu, að til séu reiðhjól, takk — og
leiðist það álíka mikið og öllum
hinum og er orðinn rútíneraður í
því að horfa sljóum augum út um
gluggann, þegar ég ætti að standa
upp.
En það er eitt, sem mér finnst
orðið fullfyndið, og það er málleysi
bílstjóranna. Hvernig í andskotan-
um stendur á því, að þeir geta svo
til aldrei kallað upp nöfnin á stoppi-
stöðunum, þannig að þau skiljist,
hafandi þó hljóðnemaapparat við
ginið á sér?
Flestir vita hvar þeir eiga að fara
út, að minnsta kosti í björtu, en alls
ekki allir. Menn eru ókunnugir í
nýjum hverfum, utanbæjarmenn
rata ef til vill ekki neitt og svo frv.
Oft hefur fólk því ekkert annað að
styðjast við annað en að taka eftir
því hvenær vagnstjórinn kallar upp
viðkomandi götunafn. — En þá
vandast fyrst málið, því að það er
hrein undantekning, ef þessi þvöglu-
mæltu þruglhljóð, sem þeir gefa frá
sér, líkjast íslenzkum orðum.
Ég fór í eina hringferð fyrir
stuttu, gagngert til þess að prófa
hvað mér tækist að skilja margar
upphrópanir vagnstjórans. Ég held,
að ég megi teljast í meðallagi vei
greindur og hef ágæta heyrn. Ár-
angurinn varð sá, að ég heyrði að-
eins eina stöðina nefnda skýrt og
greinilega. Innarlega á Laugavegin-
um stoppaði vagninn og strætó-
stjórinn kallaði upp svo allir
heyrðu: „Ás“!
Hvar endar þetta? Nennir fólk
orðið ekki að tala, eða er það of
erfitt? Er ekki með einhverjum
ráðum hægt að kenna vagnstjórun-
um undirstöðuatriði í framsögn, eða
á bara að senda þá austur?
Jónas.
SNYRTIVÖRUR
eru nú í fyrsta sinn fáanlegar hér á landi.
Útsölustaðir í Reykjavík:
Verzlunin Oculus, Austurstræti,
Verzlunin Stella, Bankastræti,
Verzlunin Regnboginn, Bankastræti.
ORLANE
PARÍS
VIKAN 5
\
L