Vikan - 18.10.1962, Blaðsíða 25

SVAVAfi GESTS SKRIFAR UM
Það er æði margt, sem veldur unga fólk-
inu áhyggjum engu síður en þeim, sem eldri
eru að árum og lífsreynslu. Til marks um
það er eftirfarandi taréf, sem 17 ára gömul
erlend stúlka ritaði víðlesnu talaði í heima-
landi sínu. Bréf ungu stúlkunnar hljóðaði
svo í íslenzkri þýðingu:
„Hvers vegna í ósköpunum virðist svo sem
hverri þeirri ungu stúlku, sem boðið er út
af ungum herra, beri skylda til að þakka
fyrir sig með kossi og faðmlögum? Það nær
hreint engri átt, að ungur maður, sem býður
stúlku út með sér, ætlast til þess, að stúlkan,
sem hann þekkir oft á tíðum næsta lítið,
vefji hann örmum og smelli á hann heitum
kossi í þakklætisskyni fyrir velheppnaða
kvöldstund.
Ég veit vel, að flestar stúlkur leggja lítið
upp úr kossum, meina ekkert með þeim og
hætta sjaldan á það að verða kannski af ein-
lægum aðdáanda af þeirri ástæðu, að þær
tímdu ekki að gefa honum koss, — þetta
er þð að mínu viti hin mesta fjarstæða og
vitleysa og alltof mikil fórn að gera svo dá-
samlegan og þýðingarmikinn verknað og
kossinn að tókni þess að manni sé hreint ekki
sem verst við þann, er hann hlýtur, en meini
bara ekkert framyfir það. Slíkur skilningur
af stúlknanna hálfu á eðli og mikilvægi koss-
ins, getur líka valdið miklum vandræðum
og orðið til þess að hlutaðeigandi piltar, sem
kannski er einhver alvara með kossum sín-
um, verði fyrir miklum og þungbærum von-
brigðum, er þeir komast að því, hvernig í
málinu liggur.
Flestar stúlkur vita vel eða ættu að minnsta
kosti að vita það, að þegar „almennilegur“
ungur maður, er á höttunum eftir stúlku,
sem hann hefur hug á að gera að eiginkonu
sinni, svo framarlega sem honum geðjast
að henni, þá væntir hann sér alls annars en
einhvers „moðvolgs mömmukoss", sem auk
þess er vita meiningarlaus.
Með öðrum orðum: Það, sem ég er að reyna
að segja er einfaldlega það, að þegar kossinn
er orðinn nokkuð, sem maður gefur næstum
því hverjum, sem vera skal við öll möguleg
tækifæri, þá hefur hann glatað sínu upp-
runalega gildi og sú tilfinning, sem hann þá
tjáir, verður ekkert annað en það, sem menn
geta alveg eins látið í ljós með handtakinu
einu saman. Auðvitað getur handtakið þýtt
margt og merkilegt, en það má aldrei eiga
sér stað að kossinn verði lagður til jafns við
það, eins og nú virðist stefnt að.
Ég er aðeins sautján ára og þekki því
miður ekki eins til lífsins og skyldi, og þú,
lesandi góður, sem þessar línur lest, hristir
kannski bara höfuðið og hlærð að þessu
skrifi mínu. Það gerðu líka þeir vina minna,
sem ég leyfði að lesa þetta bréf áður en ég
sendi það til blaðsins, þeir hlógu hátt en
bættu síðan við dálítið hugsandi: Jú, það er
nú kannski nokkuð til í þessu.
Mín skoðun á þessum málum er alltof
sjaldgæf, — því miður. Það veit ég af eig-
in raun.
Ykkar Sísí.
Þannig var bréf ungu stúlkunnar og naum-
ast verður annað sagt en að hún hafi ákveðn-
ar skoðanir í þessum efnum. Hvert er svo
ykkar álit, lesendur góðir? ★

Gamla myndin
Vorið 1944 færði flokkur sá, sem er á þessari mynd, upp „músikkabarett" eftir strangar æfingar
allan veturinn. Líklega hefur þetta verið fyrsta tilraunin í þessa átt hér á landi. Sýningar voru
í Reykjavík, Hafnarfirði og Selfossi. Þeir, sem stóðu fyrir þessari kabaretthugmynd voru með-
limir hljómsveitarinnar á Hótel Birninum í Hafnarfirði og fengu þeir í lið með sér menn úr
hljómsveit Góðtemplarahússins í Hafnarfirði og þrjár hafnfirskar blómarósir, sem mynduðu söng-
tríó. Á myndinni eru f. v. Henni Rasmus, píanó (hann starfar ekki lengur við hljóðfæraleik),
Adolf Theódórsson, altó-sax og harmonika (hann starfar ekki lengur við hljóðfæraleik), Magnús
Randrup, harmonika, (er hljómsveitarstjóri í Silfurtunglinu), Elín Frímannsdóttir, María Þor-
valdsdóttir og Unnur Ágústsdóttir, Jónatan Ólafsson, gítar, (Jónatan var annars píanóleikari og
hljómsveitarstjóri í Gúttó í Hf. hann hefur lítið leikið með danshljómsveitum undanfarin ár).
Gunnar Jónsson, trommur (Gunnar hefur af og til leikið fyrir dansi síðari árin) og Þórhallur
Stefánsson, bassi (Þórhallur hefur í mörg ár leikið á trommur í Ingólfscafé).
Nýjar hljómplötur
Frank Ifield: I remember you og I listen to my heart.
I remember you er gamalt, skemmtilegt lag, sem hér er
á ferðinni í nýstárlegri útsetningu. Frank Ifield syngur
lagið á sérstaklega skemmtilegan máta, það bregður fyrir
keim af „kúrekasöng“ í rödd hans og á einstaka tónum
„jóðlar“ hann, skemmtileg tilbreyting á dægurlagaplötu.
Síðara lagið, sem er eftir söngvarann, bæði lag og Ijóð
er engu að síður skemmtilegt og einnig mjög vel sungið,
þó að reyndar sé það fyrra lagið sem gert hefur plötuna
eftirsótta og vakið athygli á þessum lítt þekkta ensk-
ástralska söngvara. Ein bezta dægurlagaplatan, sem hingað
hefur borizt í langan tíma. Columbia hljómplata, sem
fæst í Fálkanum, Laugav. 24.
Úr jazzheiminum
Count Basie hljómsveitin hefur nýlega lokið við mánaðar
hljómleikaferð um Svíþjóð — Georg Shearing ætlar að
breyta alveg um stíl í hinum fræga kvartett sínum, þar
sem framlínan hefur verið víbrafónn og gítar (að viðbættum
bassa, trommum og píanói). Hann mun líklega segja skilið
við víbrafón og gítar og fá sér trompett og trombónleikara.
— Gítaristinn Barney Kessel hefur nýlega leikið tólf lög
í rokkstíl inn á plötu hjá Reprise, hljómplötufyrirtækinu,
sem Frank Sinatra á. — Píanistinn og víbrafónleikarinn
Eddie Costa fórst í bílslysi í New York fyrir nokkru. Hann
var einn fremsti „moderne“ jazzleikari USA. — Ella Fitzger-
ald og Oscar Petersen tríóið fer í hljómleikaferð til Evrópu
Frainhald á bls. 31.
VIKAN 25