Vikan - 15.11.1962, Qupperneq 33

en klukkan sex aS morgni, þvi að ég
á fagra landsýn í vonum, og þótt
ég sofni fast og vært eftir viðburða-
ríkan dag, er ég kominn upp í brú
á slaginu. Veður er óbreytt; biæja-
logn, og glaðasólskin þegar iíður á
morguninn og Snæfellsjökull fríður
og tígulegur af sjó að sjá, þegar við
siglum l'ramhjá nesinu. Og þegar
fyrir það kemur, opnast fögur sýn
yfir lVlýrarnar og Borgarfjörðinn,
mn tii fjailanna á bálendinu. Nokkr-
um kluKkustundum siöar er Hval-
ljörður fyrir stafni,lognsléttur, með
bsju, Eyrarfjali og Heynivallabáls
á aðra bönd en Dragháls og Skarðs-
lieiði á hina, en Múlafjallið öðrum
megin, Þyrillinn hinum megin og
þritinda Súlnanna firrðbláa fyrir
botni, og er öll sú mynd í svo stíl-
hreinu jafnvægi, að manni verður
ósjálfrátt að efast um þá kenningu
listfræðingsins, að ekki geti verið
um markvísa viðleitni að ræða i
formi og línum landslagsins.
Og svo lýkur þessari veiðiför þar
sem bún hófst, þegar „Hvalur 7“
leggst við bryggjuna i hvalstöðinni.
Ég kveð áhöfnina, sem allt hefur
gert til þess að þessir ógleyman-
legu dagar yrðu mér sem þægileg-
astir um borð, og þakka þeim Frið-
bert skipstjóra og Sigursveini stýri-
manni allan þann fróðleik, sem þeir
hafa góðfúslega látið mér i té —
og sem ég vona að brenglist ekki
i meðförunum hjá mér. ★
Gull í tá.
Framhald af bls. 19.
— Sumum líkar það alls ekki..
Það er eins og gúmmí, það heldur
fótraka að. Og svo er ómögulegt
að ganga á nælonsólum, ef það er
nokkur hálka.
— Svo við vendum okkar kvæði
í kross: Hve margir skósmiðir eru
til á landinu?
— Það eru 84 í Landssambandi
skósmiða, þar af sex, sem ekki
vinna við skósmíði.
— Hve margir þar af eru á
Akureyri?
— Þar eru þrír meistarar, og
einn að auki, sem ekki er í lands-
sambandinu.
Innst í Álfheimum er skóverzl-
un og skóvinnustofa Gísla Ferdíri-
andssonar. Við spyrjum eftir Gísla
og er vísað ofan í kjallara. Þaðan
berast högg og hljómur af dans-
músík. Vinnustofan er stór, björt
og hreinleg, eftir því sem skóvinnu-
stofur geta verið, og mun meira
um alls konar vélar og tól en venju-
legt er í slíkum vinnustofum.
— Nei, ég á ekki nema eina
vinnustofu, og hún er hér, segir
Gísli. — Hins vegar hef ég mót-
töku niðri í Lækjargötu. Meining-
in var að hafa þar mann, sem gæti
gert svona smotteríisviðgerðir, en
mest langar mig til þess að koma
þar upp þjónustu, sem ég sá á skó-
sýningu úti í Þýzkalandi í fyrra.
Þá hefur maður borð eins og á
börum, þar sem viðskiptavinirnir
sitja og rétta fæturna í gegn undir
borðinu, og sötra svo kók eða eitt-
hvað annað, meðan skósmiðurinn
lagar skóna, hvort sem það er nú
brotinn hæll eða eitthvað annað.
— Ferðu oft utan, til þess að
kynna þér hvað er nýtt í skóvið-
gerðum?
_ Ég fór þarna til Þýzkalands
í fyrra. Maður verður að reyna að
fá sér það sem er nýjast og bezt í
tækninni. Það er eins og með bænd-
ur, bændur og skósmiðir verða að
tileinka sér það, sem nýjast er í
tækninni, ef þeir eiga að klóra í
bakkann.
— Þú ert með eitthvað af
lærlingum?
— É er með tvo. Það eru tækin
sem bjarga mér, því lærlingarnir
eru ekki fyrr orðnir sveinar, en
þeir eru búnir að setja sig einhvers
staðar niður sjálfir.
— Vantar ekki skósmiði víða úti
um land?
— Jú, það eru fremur fáir skó-
smiðir úti á landi, og þar eru eng-
ir lærlingar, svo þar lítur illa út
með endurnýjun stéttarinnar. Það
er skiljanlegt, að menn sem teknir
eru að reskjast vilji ekki leggja
í mikil véla- og tækjakaup, svo
fólk úti á landi er oft í vandræðum
með að fá skó sína viðgerða, ef
það er eitthvað fram yfir það
Venjulega. Við fáum mikið af
kvenskóm utan af landi til þess
að setja undir þá nýja hæla. Þar
á enginn nein tæki til þess. Þeir
eru að bora niður í gegnum skóna
niður í hælinn og skrúfa þetta, en
það er varla hægt. Hér höfum við
tæki — sjáðu, það er bezt ég kenni
þér skósmíði í leiðinni ■—■ maður
setur nagla hér í götin, hvolfir svo
skónum yfir, setur hælinn á sinn
stað, herðir að, svona, þá er hann
réttur á, svo tekur maður í hand-
fangið hérna, vips — naglamir
þrýstast í gegn og hællinn kominn
á. Nú er aðeins eftir að setja stál-
pinnann í og lakka hælinn. Það
er miklu betra fyrir okkar vegi,
að lakka þá en skinnklæða, því
skinnið tætist strax upp.
—- Eru mikil brögð að því, að
skór séu ekki sóttir?
— Já, það er talsvert um það.
75% af öllum skóm, sem við fáum,
eru kvenskór, og þeir eru fljótir
að fara úr tízku, og þá nenna eig-
endurnir ekki að sækja þá. Og þá
þýðir ekkert annað en að henda
þeim. Við reynum að hirða það úr
þeim, sem nýtilegt er, svo sem il-
fjöðrina. Það þýðir ekkert að ætla
að selja þetta. Ég reyndi einu sinni
að selja svona skó til þess að hafa
innan í bomsur, en það var ekki
nógu fínt.
— Hvering er það, fáið þið
meira af erlendum skóm til við-
gerðar en innlendum?
Síðan skóinnflutningur var gef-
inn frjáls er meira um erlenda skó.
Annars eru innlendir skór margir
orðnir ágætir, en fólk vill heldur
kaupa mjúka skó, þótt lakara sé í
þeim, kannski. Eins og kaninn, sem
hefur pappa í skónum sínum, svo
þeir séu nógu mjúkir! ★
ÁtrúnaSargoð.
Framhald af bls. 17.
með því að gera hana allra kvenna
hæst setta í hinu nýja tízkuhúsi
isínu.
Tvær aðrar mikilsvirtar kven-
persónur, sem einnig hafa látið í
ljós gott álit á St. Laurent eru þær
móðir hans, skörungskvendi mikið
búsett í Oran og ballettdansmærin
Zizi Jeanmaire, sem kom því til
leiðar, að St. Laurent var nýlega
fenginn til að teikna alla búninga
að ballettsýningu einni, sem heims-
kunnir dansarar standa að.
Þó að Yves Saint-Laurent hafi
verið vikið að nafninu til úr heið-
urssessi Diors, þá er það einróma
álit flestra að hann muni halda
áfram að vera hinn eini sanni arf-
taki Diors, svo miklir og frábærir
séu hæfileikar hans á tízkusviðinu.
★
íslenzk álfamær
Framhald af bls. 12.
I greininni er mikill fróðleikur
um fsland, bæði stutt ágrip af sögu
landsins og lýsing á landinu, —
skemmtileg og að mörgu leyti rétt.
„Fegurðardísin roðnar, þegar hún
er spurð um málin,“ segir í lok
greinarinnar, „en viðurkennir var-
færnislega að vera 36—21—36, og
vega 108 pund.“
„Fólkið hér er mjög likt og
heima, gott og vingjarnlegt," segir
Anna. „Hin suðræna gestrisni, sem
ég hef mætt hjá íbúum Tallahassee,
kemur mér til að finnast ég vera
heima.“
Anna ætlaði sér að fara þaðan
fljótlega skv. greininni, til einhvers
þriggja staða, New York, Holly-
wood, eða Reykjavík.
„En ég kem fljótt aftur, vona ég,“
segir hún. „Hún þarf að fara aftur
til íslands vegna vegabréfsáritunar.
Hún á að hitta Oleg Cassini, tízku-
teiknara í New York bráðlega og
síðan ætlar hún að hitta hina 24
ára gömlu systur sína, Sirrý, sem
hefur samninga við sjónvarpið í
Kaliforníu, sem söng- og leikkona.“
Framtíð mín — í það minnsta
næsta árið — er óráðin, sagði
hún.
VIKAN 33