Vikan - 27.12.1962, Blaðsíða 10

Með ótrúlegum hraða hefir V-Berlín risið upp úr rústunum.
LJÓS OGH
SKUGGAR
UNDIR
DR. MATTHÍAS JONASSON
SKRIFAR FRÁ BERLÍN
una mina. En vopnaðir hermenn, tveir og tveir
saman, balc við margfaldar gaddavirsgirðingar,
véktu mér eikert sérstakt traust. Trén liafa ver-
ið feild á breiðri skák meðfram akbrautinni,
svo að bau birgi ekki útsýn eða loki skotlín-
unni.
„Ætli þeir leiti á okkur?“ spurði rauðhærð
ítölsk stúlka, dálítið skjálfrödduð.
„Vertu róleg, vina mín, þú liefir áreiðanlega
engu að leýna,“ svaraði Mr. Pakistani, eins og
við kölluðum hann. Hið eiginlega nafn hans
þótti óþjált i munni.
Svo leyslist spennan skyndilega. Bílhurðin
BERLINARMURNUM
„Látið ekki blöð og bækur liggja á glámbekk.
Annars taka þeir það bara af ykkur. Og út úr
bilnum fer enginn.“
Það var fararstjórinn oklcar. Við vorum að
nálgast mörkin miili Vestur- og Austur-Þýzka-
lands, þrjátiu erlendir stúdentar, sumir fíknir
i ævintýri, aðrir dálítið uggandi, hvað gerast
myndi á þessum margumtöluðu svæðamörkum.
Við liöfðum heyrt um hópa, sem sátu fastir
fjórar klukkustundir, farangur þeirra rannsak-
aður nákvæmlega, gott ef ekki var leitað á þeim.
Við voriini dálitið sperint, hvort við mvndum
lenda í slíku ævintýri.
Ég hefi farið svo oft yfir þýzk landamæri,
að mér ofbýður ekki, þó að skoðað sé i tösk-
Sérðu ömmu? Fjöldi fólks á nánustu ættingja
hinum megin við Múrinn.
var opnuð og inn kom ung stúlka í lögreglu-
búningi. Það v.tr ekkert skelfilegt við hana.
Hringlaga búfan reyndi að halda óstýrilátum
ljósum lokkum i skefjum. Vegna vaxlar og
búnings hefði bún alls ekki þurft að fara hjá
sér í íslenzkum flugfreyjuhópi. Margar hendur
voru á lofti að iijálpa henni að safna vegabréf-
unum. En liún virtist kunna sitt starf. ,>Ég
þakl<a,“ sagði hún, „en þetta geri ég sjálf- Ég
verð þó að minnsta kosti að sjá hvort myndin
í vegabréfinu er af eigandanum.“
Eftir rúman klukkutima rann bifreiðin aust-
uryfir svæðamörlcin. „Jörðin er ekki rauð hérna,
en samt ber landið annan svip,“ sagði einhver
í hópnum. Og það var sýnilegt. Landið iiar
annan svip. Smátt afmörkuðum ökrum sjálfs-
eignarbændanna hefir verið slegið saman i
geysileg akurflæmi samyrkjubúanna. Upj)sker-