Vikan - 30.07.1964, Blaðsíða 46

Sunfresh
APPELSÍN
S ÍTR Ó N
Ll W E
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
_____________/
JÁ? NEI?
HVENÆR?
Þúsundir kvenna ura heim ailan nota
nú C.D. INDICATOR, svissneskt reikn-
ingstæki, sem reiknar nákvæmiega út
þá fáu daga I hverjum mánuði, sem
frjóvgun getur átt sér stað. Lækna-
vísindi 56 landa ráðleggja C. D. IND-
ICATOR fyrir heilbrigt og farsælt
hjónaband.
Skrifið eftir bæklingum vorum, sem
veita allar upplýsingar. Sendið svar-
frímerki.
C. D. INDICATOR. Deild 2.
Pósthólf 1238 Reykjavík.
garni, 3 umf. með bláu garni og
4 umf. með hvítu gami. Ath.
að við litaskipti prjónast alltaf
1. umf. með nýjum lit, slétt frá
réttu, eða brugðin frá röngu.
Takið nú prjóna nr. 4, og prj.
sléttprjón, að undanskildum 26
miðlykkjunum, sem prjónast
með munstri. Aukið út 1 1. í
fyrstu umferð. Þegar stykkið
mælist 33 — 34 — 34 sm, eru
felldar af 6, 3, 3, 1, 1 — 6, 4, 3,
1, 1 — 6, 5, 3, 1, 1 1. fyrir hvorn
handveg. Þegar handvegirnir
mæla 23 —-24 — 25 sm, eru
felldar af 5, 5, 6, 6, 6 — 5, 6, 6,
6, 6 — 6-— 6 — 6 — 6 — 61. fyrir
öxlum. Ath. að um leið og 3.
axlaaffelling er gerð, eru felldar
af 20 miðlykkjurnar og síðan 6 1.
báðum megin við þær.
Framstykki:
Fitjið upp 121 — 125 — 129 1.
á prj. nr. 3, og prjónið eins og
framstykkið, þar til stykkið mæl-
ir 33 — 34 —• 34 sm, þá eru felld-
ar af 7, 5, 4, 3, 1 — 7, 6, 4, 3, 1
— 7, 6, 5, 3, 1 1. fyrir hvorn hand-
veg og um leið og 1. affelling er
gerð, eru 2 miðlykkjurnar prjón-
aðar saman, hægri hliðin prjón-
uð fyrst og hinar lykkjurnar
látnar á þráð. Takið nú úr með
því að prjóna saman 2 1. sl. fyrir
innan 12 yztu lykkjurnar að
framan í 4. hv. umf., 15 sinnum.
Bezt er að taka þær úr frá réttu
og taka þá fyrst 1 1. óprj., prj.
næstu 1. og steypa síðan óprj. 1.
yfir þá prj. Handvegsmegin er
aukin út 1 1. í 5. hv. umf., 3 sinn-
um. Þegar stykkið mælir 25 —
26 — 27 sm., er fellt af fyrir öxl-
um eins og á bakstykkinu. Hin
hliðin er prjónuð eins, en úrtökur
á gagnstæðan hátt. Takið úr með
því að prjóna saman 2 1. sl.
Hálslíning:
Saumið saman axlir fram- og
afturstykkja hægra megin og
takið upp á hringprjóninn 159
— 163 — 167 1. í hálsmálið. Takið
upp 63 — 65 — 67 1. á hliðar
V hálsmálsins, 1 1. við miðju að
framan og 32 -—32 — 32 1. á
bakstykkinu. Prjónið stuðlaprjón,
1 1. sl. og 2 1. br. Takið úr í hverri
umferð við miðju að framan. Frá
réttu er tekið þannig úr: takið
óprjónaða næstu 1. á undan mið-
lykkjunni og miðlykkjuna og
ath. að þær snúi rétt á prjónin-
um, eins og eigi að prj. slétta-
prjón framan í þær, prj. næstu
1. og steypið síðan óprjónuðu
lykkjunum yfir þær prjónuðu.
Frá röngu er tekið úr þannig:
Takið óprjónaða lykkjuna á und-
an miðlykkjunni og miðlykkjuna
og látið þær snúa eins og eigi
að prjóna þær brugðnar, prj.
næstu 1. og steypið síðan óprjón-
uðu lykkjunum yfir þá prjónuðu.
Prj. um 2 sm, fellið þá af, og prj.
sl. 1. sl. og br. 1. br. Saumið sam-
an hina öxlina og stuðlaprjónið.
Takið nú upp í handveginn 125
— 129 — 133 1. takið ekki upp
laus bönd heldur dragið garnið
af hnyklinum með prjóni frá
röngu á réttu. Prjónið um 2 sm,
og fellið af á sama hátt og á
hálslíningunni. Saumið hliðar-
saumana saman með þynntum
garnþræðinum og aftursting.
Leggið peysuna á þykkt stykki,
mælið form hennar út með títu-
prjónum, leggið rakan klút yfir
og látið þorna. Pressið lauslega
yfir saumana frá röngu. Einnig
má leggja rakan klút yfir stykk-
in, áður en þau eru saumuð sam-
an, eins og með peysu nr. 1.
BÍLAPRÓFUN
VIKUNNAR
Framhald af bls. 9.
in samtals 3,92 m og breiddin 145.
Miðstöðin er ágæt; blæs heitu
lofti sem köldu og jafnt upp sem
niður. Ég held að það séu sæmi-
lega góð bílakaup að kaupa þenn-
an bíl á liðlega 160 þúsund. ekki
sízt fyrir þá sök, hversu góður
hann er á holóttum vegi og það
verður að teljast mikill kostur
á íslandi. GS.
gera við kveikjarann. Hann tók
hann upp úr vasanum. Það gæti
komið sér vel að hafa svona mólm-
klump, en það kviknaði ekki ó
honum meir og hann gæti rekizt
í einhversstaðar. Hann setti hann
niður ó einstigið við fætur sína.
Svo settist hann niður og fór var-
lega yfir það í huganum sem hann
hafði séð.
Hinum megin við hornið, ekki
meira en tíu metra ( burtu, var
hafnarkrani. Það var engin bak-
hlið í stiórnarklefanum. Inni í kran-
anum var maður við stiórntækin.
Það var kínverski negrayfirmaður-
inn, ökumaður ófreskiunnar. Fyrir
framan hann lá hafnargarðurinn,
um tuttugu metra út á sjóinn, og
endaði þar í T. Gamalt vöruflutn-
ingaskip, um það bil tíu þúsund
tonn á stærð, var bundið við téið.
Það stóð hátt upp úr sjónum, þil-
farið sennilega um tólf fet yfir
hafnarbakkanum. Skipið hét
Blanche og Ant. Frá Antverpen
stóð á stefninu. Um borð var enga
lífveru að sjá, nema einn haus
yfir stýrishjólinu uppi í brúnni. Af-
gangurinn af áhöfninni var senni-
lega undir þiljum í skjóli fyrir
dritfokinu. Frá hægri hlið kranans
lá færiband út úr klettinum. Færi-
bandið endaði yfir lestaropum
skipsins og á enda þess var stór
strigastútur, sennilega sex fet í
þvermál. Hlutverk kranans var að
færa þennan neðri hluta striga-
slöngunnar til, þannig að dritið
dreifðist jafnt um lestarnar. Eftir
færibandinu og gegnum striga-
slönguna rann þessi dýrmæti á-
burður, vissulega tonn á mínútu.
Niðri á hafnarbakkanum, vinstra
megin og hlé megin við dritfokið,
stóð hávaxinn líkami Dr. No.
Þetta var allt og sumt. Ekkert
annað hljóð, engin önnur hreyfing,
ekkert lífsmark annað en varð-
maðurinn við skipsstýrið, kínnegrinn
á krananum og Dr. No, sem fylgd-
ist með að allt færi fram, sem vera
átti. Hinum megin við fjallið voru
menn að vinnu, mokuðu dritinu
upp á færibandið, sem lá í gegnum
fjallið, en hingað var engum leyft
að koma og hingað þurfti enginn
að koma. Hér var ekkert að gera
annað en að stýra strigaslöngunni
við enda færibandsins.
Bond sat og hugsaði, skipulagði
fjarlægðir í huga sér og reyndi að
rif ja upp handtök og fótatök krana-
stjórans. Smám saman birtist þunnt
hart bros á strengdu, sólbrúnu and-
liti hans. Já! Þannig var það! Það
var hægt að gera það. En það
varð að fara að öllu með gát!
Hefndin var næstum óbærilega sæt.
Bond skoðaði iljar sínar og lófa.
Þessir líkamshlutar voru ekki mjög
illa farnir. Hann seildist um hrygg
og tók á hnífskaftinu. Hann færði
það örlítið til. Svo stóð hann upp
og dró andann djúpt nokkrum sinn-
um, renndi höndunum um salt og
svitameltað hárið, nuddaði þeim
fast upp og niður eftir andlitinu
og síðan þurrkaði hann af þeim á
buxunum. Hann liðkaði fingurna
einu sinni enn. Svo var hann til-
búinn.
Hann klifraði upp á klettinn og
leit yfir hann. Ekkert hafði breytzt.
Hann hafði munað fjarlægðirnar
rétt. Kranastjórinn var vökull og
niðursokkinn í starf sitt. Hálsinn
yfir opinni kakiskyrtunni var nak-
inn, bjóðandi, bíðandi. Tuttugu
metrum í burtu stóð Dr. No og
sneri einnig baki við Bond. Uppi
í brúnni var varðmaðurinn að
kveikja sér ( sígarettu.
Bond leit eftir gangstígnum, svo
sem tíu metra löngum, sem lá
aftan að krananum. Hann reyndi
að finna sér út heppilega staði
— VIKAN 31. tbl.