Vikan - 30.07.1964, Blaðsíða 51

Erkibiskupinn sat beinn í baki eins og dómari. Hann horfði um stund
á Angelique og þagði.
— Nú skal ég fara, Madame, sagði hann að lokum. ■— Mér sýnist,
að d.iofullinn hafi látið i ljós óánægju sína með nærveru mína í þessu
húsi. Fyrirgefið mér, þótt ég hverfi.
Hann gekk fram í anddyrið og stuttu seinna heyrðust svipusmellir
og hróp ekilsins, þegar vagn erkipiskupsins ók út i gegnum stóra hallar-
hliðið.
18. KAFLI.
Einmana og óviss þrýsti Angelique vasaklútnum sínum að enninu.
Gamtalið milli mannanna tveggja hafði gert hana órólega. Helzt hefði
hún viljað flýta sér til áimunnar, þaðan sem hvellurinn kom. En hún
sat kyrr á sínum stól Dulin, sem de Peyrac greifi hjúpaði tilveru sína,
hafði komið henni i skilning um, að þetta væri svæði, þar sem hann
þyldi ekki forvitni nokkurs leikmanns. Skýringarnar, sem hann hafði
gefið erkibiskupnum, höfðu ekki nægt til þess að drepa grun kenni-
mannsins.
Það íór óþægilegur skjálfti um Angelique. Galdrar!
Það er bezt að ég fari og líti á, ákvað hún. Það verður þá að hafa
það, þó að fjúki í hann.
En einmitt í sama bili heyrði hún fótatak manns síns og nokkru
seinna kom hann inn i herbergið. Hendur hans voru svartar af sóti en
hann brosti.
— Ekkert alvarlegt, guði sé lof. Kouassi-Ba fékk bara nokkrar skrám-
ur, en efnislegur skaði er því miður mjög mikill. Dýrmætustu krukk-
urnar mínar, úr bæheimsku gleri, fóru i salla. E’kki ein einasta þeirra
er heil.
Hann gaf bendingu, og fram komu tveir þjónar með þvottafat og
gullgliírandi vatnskönnu.
Angelique herti upp hugann.
— Er það virkilega nauðsynlegt, að þér dveljið svo löngum stundum
við þessa hættulegu vinnu?
Það gefur mér persónuiega fullnægingu, sem ég fæ ekki annarsstað-
ar. Þetta er takmark mitt í þessu lífi.
Angelique fann sting í hjartað, eins og þessi orð hefðu rænt hana
dýrmætum sjóði. En þegar hún sá, að Joffrey virti hana fyrir sér, lagði
hún að sér að láta sem ekkert væri. Hann hló lítillega.
— Það er takmark mitt í þessu lífi, næst því að vinna athygli yðar,
sagði hann og hneigði sig riddaralega.
—■ Ég hef ekki hugsað mér að leggjast svo lágt, að keppa um; hylli
karlmanns við flöskur og krukkur, svaraði Angelique — En óg verð
að viðurkenna, að orð erkibiskupsins hafa gert mig órólega. Tókuð bér
ekki eftir þessari duidu hótun i þeim?
Joffrey de Peyrac svaraði ekki strax. Hann hallaði sér upp að veggn-
UN'GFRÚ YNDISFRÍÐ
býður yður hið Iandsþekkta
konfekt frá. N Ó A.
HVAR ER ÖRKIN HANS NOAJ
l>aS er alltaf saml lellntrlnn 1 hénnt Ynd-
lsfrlS okkar. Hún hefur falIS Srklna hans
Nía elnhvers staSár f hlaSInu oc helttr
Cíðum verSlaunum handa þelm, sem retur
fundlS hrklna. VerSIaunln. eru' stír kon-
fektkasst, fullnr at hezta konfektl, oc.
framleiSandJnn er auSvitaS SælcsetlscerS-
ln N4I.
Nafn
Helmlíl
örkin er A hls,
SlSast er dreglS var hlant verSIaunln:
Guðrún Einarsdóttir,
Fífuhvammsvegi 31, Kópav.
Vinningp.nna má vitja á skrifstofu
Vikunnar. 31. tbl.
um við gluggann og horfði út yfir borgarþökin.
— Hinn mikli rannsóknardómari vill að ég geri honum uppskátt um
leyndarmálið, hvernig á að gera gull — annars lætur hann brenna
mig fyrir galdra á Place de Salines. Frh. í næsta blaði.
— ÖU réttindi áskilin. — Opera Mundi, Paris.
Þér fáiö einangrunarkostnaðinn
endurgreiddan á fáum árum
í spöruðu eldsneyti.
Það borgar sig bæði fyrir yður
sjálfa og þjóðfélagið í heild
að spara eldsneyti svo sem unnt
er, og þar að auki er hlýtt hús
(vel einangrað) niun notalegri
vistarvera en hálfkalt (illa
einangrað).
STEINULL H.F.
Lickjargötn — tlafiwrfirði — Sirni 50975.
VIKAN 31. tbl. —