Vikan - 27.01.1966, Síða 48

uoran n UEcinum
Eyðilegur og illa upplýstur vegurinn, sem lá að enska smá-
þorpinu West Hendred, var votur, háll og’ hættulegur kvöld
eitt í janúar síðastliðnum, þegar frú Margaret Prior kom ak-
andi í litla bílnum sínum á 60 kílómetra hraða.
Við hiið hennar sat systir hennar, frú Marcia Collinghill.
Hún var 29 ára gömul, tveim árum eldri en systirin. Einasta
ósk Marciu var að komast sem fyrst heim til sín, í Wantage,
en þær áttu ennþá eftir þrjár mílur ófarnar á þessum dimma
og einmanalega vegi.
Þær voru rétt búnar að taka litla beygju á veginum, þegar
frú Prior öskraði: — Ó, guð minn góður! Fótur hennar steig
ósjálfrátt af aleíli á bremsurnar og hún beygði snöggt til
vinstri.
A miðjum veginum fyrir framan bílinn stóð gamall maður.
Þær sáu hann greinilega í Ijósunum frá bílnum. Hann var í
dökkum frakka með belti og á höfðinu hafði hann derhúfu.
Hann líktist heizt myndastyttu, þar sem hann stóð og starði
á bílinn.
Frú Prior var búin að aka bíl í fimm ár og hún sá strax
að hún gat ekki komizt hjá því að aka á manninn, og þegar
hægra frambrettið snerti liann voru þær báðar máttlausar
af hræðslu. Frú Prior hélt dauðahaldi um stýrið og beið eft-
ir högginu þegar bíllinn hitti hann.
Það tók konurnar sekúndur að átta sig á því að það kom
ekkert högg. Litli bíllinn rann smáspöl en stanzaði svo með
vinstra framhjólið upp að hæð sem var við vegbrúnina.
Konurnar fóru út úr bílnum, máttlausar af hræðslu. Frú
Prior tók vasaljós upp úr hanzkahólfinu og lýsti með því
eftir veginum, þar sem maðurinn hlaut að liggja. Hún bjóst
við að finna hann, annaðhvort dauðan eða mikið særðan,
þótt hvorug systranna hefði fundið fyrir árekstrinum. Þær
leituðu árangurslaust, og eftir tíu mínútur komu þær sér
saman um að maðurinn liefði á einhvern ótrúlegan hátt
komizt hjá árekstri og hefði hlaupið burt.
Þær voru báðar í miklu uppnámi og frú Prior sagði að þær
væru neyddar til að aka til West Hendred og skýx-a lögregl-
unni frá þessu.
Það gæti vel verið að maðurinn hefði íækizt á stuðarann,
án þess að við yrðum varar við það, þess vegna er miklu
öruggara að tilkynna þetta, annars getur það haft alvar-
legar afleiðingar í för með sér.
Systirin kinkaði kolli. Henni var hrollkalt því að veðrið
var andstyggilega hráslagalegt og það eina sem liún hafði
hug á, var að komast heim og fá sér eitthvað heitt að drekka.
Lögregluþjónninn sern var á verði þetta kvöld, hlustaði
með athygli á það sem konurnar höfðu að segja, og bað þær
um nauðsynlegar upplýsingar, eins og nafn, heimilisfang og
annað þess háttar. En hann sagði þeim ekki, og það liðu
margir dagar þangað til systurnar fengu að vita það að þetta
var í fimmta sinn sem lögreglan í West Hendred hafði fært
samskonar skýrslu inn í bækur sínar, skýrslur um þennan
sanxa gamla mann, sem hafði orðið fyrir árekstri á nákværn-
lega sama stað og nákvæmlega sama tíma að kvöldinu, milli
kl. 22 og 22,30.
Lögregluþjónninn sagði ekki heldur þessum ofsaliræddu
konum frá því að þetta mál gamla mannsins hefði verið til
athugunar síðan í janúar 1964, þegar fyrsta tilkynningin barst.
Kvöld. nokkurt í janúar 1964 kom maður akandi rólega
í bíl sínum þennan sama einmanalega og dimma veg. Skyggn-
ið var gott, þrátt fyrir að það var bæði kalt og hráslagalegt
þetta kvökl. Þegar hann kom að beygjunni, sá hann gamla
manninn standa á miðri götunni.
— Eg vissi að ég gat elcki komizt hjá því að rekast á hann,
sagði hinn 28 ára gamli Raymond Donald lögreglunni.
— Et' ég hefði snarbremsað og beygt snöggt til vinstri,
hefði ég án el’a drepið sjálfan mig. Þessvegna hemlaði ég hægt,
því að maðurinn hlaut að sjá bílinn og sterk framljósin, en
stóð grafkyrr og starði á bílinn, án þess að hreyfa sig. En á
því augnabliki sem Donald bjóst við árekstrinum, var mað-
urinn horfinn.
Aðrar svipaðar skýi-slur höfðu lögreglunni boiúzt og þeir
höfðu keyrt um þennan spotta af veginum þrjú kvöld í röð,
án þess að sjá nokkurn mann. Svo var það, síðast í nóvenxber
í íyrrra, nokkrum mínútum eftir klukkan tíu, að lögreglu-
bíll ók eftir veginum og nálgaðist West Hendred, með 50
kílómetra hraða.
Þegar þeir komu að beygjunni sá lögregluþjónninn, sem
var við stýrið gamla manninn. Hann snarbremsaði og stað-
Fimm sinnum hafa bílstjórar oröið að aka út af veginum
til þess aö rekast ekki á manninn sem stóð á miðri götunni.
Tvennt hefir bókstaflega keyrt manninn um koll á eyði-
vegi í Englandi.
Ég vissi aá ég 'gat ekki kbmizt hjá l>v’í að áká á inatiniuii, sagði hinn 28 ára gamli Donalð 0
við lögregluna, þegar hann, fyrstur manna skýrði Xrá .þessari dularfullu veru á vcginum, scm
hvarf algerlega eftir áreksturinn.
ID VIKAN 4. tbl.