Vikan - 31.07.1969, Qupperneq 18

FRÆKORN Í ÞÁGU FRIÐARINS
Bítlarnir þinga um málefni Apple. Mary Hopkin og Yoko lengst til vinstri.
athöfnin gæti farið fram. Slíka biðlund höfðu
þau ekki, og þess vegna var sú hugmynd yfir-
gefin óðara. Þá datt þeim í hug Gíbraltar. Þar
eru fyrrgreindar reglur ekki gildandi. Fyrr en
nokkurn varði voru þau komin þangað — og í
ektastandið.
Við athöfnina voru þau hvítklædd frá toppi
ofan í tá. Þau hafa miklar mætur á hvítu, tákni
sakleysis og friðar. Hið eina, sem stakk í stúf
við hvíta litinn, var loðfeldur brúðgumans. Hér
var þó ekki um að ræða loðdýrafeld, vel að
merkja. Það voru ósvikin mannshár í loðfeldi
Lennons, sjálfsagt af einhverjum dökkhærðum,
síðhærðum yngismeyjum, sem hafa mátt stytta
hár sitt verulega til þess að tolla í þeirri snoð-
tízku, sem kennd er við Júlíu Driscoll. John og
Yoko eru hugsjón sinni trú að því leyti,
að þau leggja sér aldrei kjöt til munns. Þau eru
„grænmetisætur".
Ekki höfðu John og Yoko langa viðdvöl í
Gíbraltar. Þegar að athöfninni lokinni héldu þau
til Parísar. Þar gerðu þau stór innkaup á hinum
fræga ,flóamarkaði": keyptu fatnað og forngripi
í stórum stíl.
Það er ekki svo ýkja langt síðan að þau hjón-
in urðu fyrir þeirri ógæfu, að Yoko missti fóst-
ur. Hún lá um nokkurt skeið á sjúkrahúsi milli
heims og helju. Allan þann tíma var John við
hlið hennar. Hann lét það ekki á sig fá, þótt
hann þyrfti að hreiðra um sig á gólfinu til þess
að geta fest blund um nætur.
Fræg er orðin maraþonlega þeirra hjóna á
Hilton hótelinu í Amsterdam. I sjö sólarhringa
dvöldu þau í lúxusíbúð hótelsins fyrir 20 pund
(um 3.600 krónur) á sólarhring. Þar tóku þau á
móti forvitnum fréítamönnum, sem flestir gátu
ekki gert upp við sig, hvort þeir ættu að brosa
að tilstandinu eða taka uppátæki þeirra alvar-
lega. Flestir kusu þó síðari kostinn. John sagði,
að með þessu vildu þau fá fólk til að hugsa um
frið á jörðu og um allt það óréttlæti, sem er
ríkjandi í veröldinni og kemur fram í ýmsum
myndum.
Þannig er í stuttu máli sagan um John og
Yoko, sagan um það, þegar þau giftu sig, fóru
til Parísar og Amsterdam og allt það.
Og platan selst og selst og selst. Hún komst
óðara í efsta sætið á vinsældalistanum
brezka. Þá urðu Bítlarnir hressir, því að þá áttu
þeir tvær plötur á listanum: „Get Back" var enn
ofarlega á blaði. í Bandaríkjunum fór þetta á
annan veg. Þeir sögðu sumir, að „Oðurinn um
John og Yoko" væri vond plata; það væri guð-
last í henni. Þetta hafði áhrif í þá átt, að fjöl-
margar útvarpsstöðvar leiddu plötuna hjá sér. í
sögu sinni á plötunni getur Lennon um Krist
nokkrum sinnum.
— Ekki fæ ég séð, hvernig unnt er að skil-
greina það sem guðlast, segir hann. — Uggir
mig, að eitthvað annað búi á bak við slíkan
áburð.
Kannski eru Bandaríkjamenn ekki búnir að
gleyma því, að Lennon sagði fyrir nokkrum ár-
um, að Bítlarnir væru vinsælli en Kristur. Eða
kannski þeir vilji bara ekki fyrirgefa honum
það?
En nú skulum við beina þræði sögunnar að
heimkomu Johns og Yoko frá Amster-
dam: Snjóaði þá til þeirra blaðamönnum úr
öllum áttum. Ein spurning brann á allra vörum:
— Var ekki þreytandi að liggja svona lengi
í rúminu?
John svaraði, hæðinn að vanda:
— Andinn hefur ekki beðið tjón — en holdið
er þreytt. Satt bezt að segja ætlum við að reyna
að jafna okkur á þessu með því að leggjast
fyrir í viku tíma eða svo.
Við þetta tækifæri sýndi John forvitnum
blaðamönnum stórt upplag af dularfullum um-
slögum.
— I hverju umslagi eru tvö frækorn, sagði
hann og bætti við: — Við ætlum að senda ríkis-
stjórnum allra landa heims eitt svona umslag.
Sú ósk fylgir með, að frækornunum verði plant-
að í þágu friðarins.
Og Yoko bætti við:
— Ekki skal standa á okkur að gróðursetja
þau, ef þess verður óskað.
Það kom líka fram við þetta tækifæri, að þau
hjónin hygðust vísitera allsherjarþing Samein-
18 VIKAN 31'tbl-