Vikan - 27.05.1971, Síða 8

Um það bil tveir tugir manna
þokuðu sér hægt inn
kirkjugöngin í áttina að
altarinu. Sumir voru óstöðugir
á fótunum, og einn gekk við
hækjur. Presturinn dýfði þum-
alfingri í „fingurbjörg“ sem í
var olía úr olíuviði. Hann gekk
fram fyrir manneskjurnar, sem
kropið höfðu á kné, gerði kross-
mark á hvert enni og mælti um
leið:
„Ég smyr þig með olíu í nafni
föðursins, sonarins og heilags
anda. Ég bið um miskunn
frelsarans Jesú Krists, bið að
þjáning og sjúkdómur líkamans
megi víkja fyrir blessaðri heil-
brigði.“
Hér var ekki um að ræða
frumstæða timburkirkju við af-
skekktan veg eða prédikunar-
tjald. Þetta gerðist í kapellu
biskupakirkjunnar í hinum rík-
mannlega austurhluta New
York-borgar. Og maðurinn, sem
framkvæmdi þessa lækninga-
guðsþjónustu, var mikilsvirtur
klerkur af gamla skólanum.
Meðal þeirra sjúklinga, sem
hann hefur smurt, eru víð-
þekktur leikari frá Hollywood,
stálframleiðandi, kona fjár-
málamanns í Wall Street, for-
maður góðgerðastofnunar einn-
ar og ungur listamaður. Þetta
fólk kom ekki fyrir forvitnis-
sakir. Það var að leita eftir
lækningu við sjúkleika sínum.
Og þessi kirkja er ekki ein-
asta dæmið um þessa starfsemi.
Kirkjur í þrjátíu stórum borg-
um halda reglulega sérstakar
lækningamessur til viðbótar
sinni venjulegu starfsemi.
Skýrsla, er kirkjumálastjórn-
in hefur gert, sýnir að af 460
þekktum mótmælendaprestum
flytja 142 reglulega lækninga-
bænir, og eru þeir sannfærðir
um, að þessar bænir eigi oft
stóran þátt í bata sjúklinganna.
Bandaríska læknafélagið við-
urkennir ekki, að þessar lækn-
ingar eigi sér stað. Batinn sé
ýmist fenginn með öðru móti
eða að siúkdómurinn sé í sum-
um tilfellum ýktur, ellegar ekki
rétt greindur. En sumir mikils-
virtir læknar eru alls ekki sam-
mála læknafélaginu í þessu. Yf-
irlæknir geðsjúkdómadeildar
Roosevelt-sjúkrahússins í New
York-fylki, var nýlega spurður
eftirfarandi spurningar:
„Haldið þér, að til sé einhver
hulinn lækningamáttur?“
Læknirinn svaraði:
HVAD
ERII
HUGLÆKNINGAR?
Huglækningar
vekja fleiri spurningar
en hægt er aS svara. Sumt í sambandi við
þær byggist ugglaust á hjátrú
eða oftrú. Hins vegar eru
nú margirfrægir vísindamenn orðnir
sannfærðir um, að
huglækningar eru síður en svo
eintóm vitleysa. í þessu
spjalli um huglækningar, sem byggt er að
að mestu á nýlegri grein eftir
bandarísku hjónin John og June Robb-
ins, segir meðal
annars frá vísindalegri
rannsókn á huglækningum og þeim
niðurstöðum, sem hún leiddi til.
„Ég held, að hægt sé að svara
þessu eindregið játandi."
En allir mun uviðurkenna,
að ekki sé auðvelt að færa full-
ar sönnur á þessar lækningar.
Auk hinna kirkjulegu lækni-
inga fást einnig leikmenn
við huglækningar, því að til
er fólk, er hefur bersýnilega yf-
ir lækningamætti að ráða, —
mætti, sem það hvorki getur
haft st.jórn á eða skilið. Oft er
fólk þetta fremur kvíðandi en
hreykið af þessum hæfileika og
forðast að láta mikið á sér bera.
Meðal þessara leikmanna er
Ambrose Worrall, verkfræðing-
ur hjá flugvélaverksmiðjunum
í Baltimore í Bandaríkjunum.
Hann uppgötvaði dulargáfu
sína, á meðan hann stundaði
háskólanám.
Hann segir:
„Ég átti systur, sem hét Bar-
bara, og var hún yngri en ég.
Einu sinni datt hún illa, og
hakan á henni rakst á borð.
Þetta var mjög alvarlegt slys,
því að hún varð máttlaus í háls-
inum eða gat að minnsta kosti
ekki hreyft hann. Ýmsir sér-
fræðingar voru til kvaddir, en
það bar ekki árangur. Næstum
mánuði eftir slysið sat ég í dag-
stofunni og var að lesa og Bar-
bara sat nálægt mér. Skyndi-
leea fékk ég einkennilega til-
kenningu í handleggina. Það
var eins og þeir væru allt í
einu orðnir blýþungir. Ég gat
ekki haldið þeim uppi og varð
að láta þá falla niður í kiöltu
mér og slenoa dagblaðinu.
Fyrst varð ég hræddur, en svo
fannst mér sem eitthvað afl hið
'nnra með mér vildi knýia mig
til að standa upp og leggia
hendurnar á háls systur minn-
ar. Ég varð að láta undan þessu
pfli. og um leið og ég snerti
Barböru, sneri hún höfðinu,
leit upp til mín og brosti.
Lömunin hvarf á einu andar-
taki.
Ég reyndi ekki að leita mér
skvringar á þessu, en mér varð
fliótlega Ijóst, að í hvert skipti
sem ég fann þungann koma yf-
ir handleggina á mér, gat ég
ýmist framkallað lækningu á
sjúklingum eða dregið mjög úr
vanlíðan þeirra“.
Fyrir nokkrum árum var
Worrall beðinn að hjálpa ungl-
ingi, sem hafði lamazt í bíl-
slysi. Sérfræðingar höfðu kveð-
ið upp þann dóm, að stúlkan
mundi aldrei framar geta geng-
ið. Læknir stúlkunnar kvaðst
8 VIKAN 21.TBL.