Vikan - 17.06.1971, Síða 16

Heimurinn, þessi
hversdagslega veröld,
Ijómaði af
hamingju þeirra.
Ástarljóð runnu úr
penna hennar.
Konan tilbað karl-
mannlegan líkama
unga mannsins.
George blóðroðnaði,
þegar hún lýsti
breiðri bringu hans,
grönnu mitti, löngum
leggjum og
sléttum maga...
Þetta gerðist allt tveim eða
þrem árum fyrir styrjöldina.
Hefðarhjónin Peregrin sátu
og snæddu morgunverð. Þau
voru ein og borðið langt, en
samt sátu þau sitt við hvorn
endann. Forfeður George Pere-
grins störðu á þau ofan af
veggjunum. Brytinn kom inn
með morgunpóstinn. Mörg
bréf, flest til ofurstans. Times
og lítill pakki handa Evu,
konu hans. Peregrin leit á
bréfin og opnaði svo Times og
hóf að lesa það. Þau risu upp
frá borðum, þegar þau höfðu
lokið við að snæða. Hann veitti
því eftirtekt, að kona hans
hafði ekki opnað böggulinn.
— Hvað er í honum? spurði
hann.
— Fáeinar bækur.
— Á ég að opna hann fyrir
Þig? •
— Ef þú vilt.
Hann kunni ekki við að
skera á bandið og hann leysti
alla hnútana með vissum erf-
iðismunum.
-t— En þetta er allt sama
bókin, sagði hann, þegar hann
hafði vafið bréfinu utan af
EIGINKONA
OFURSTANS
Smásaga eftir
SOMERSET MAUGHAM
16 VIKAN 24. TBl.