Vikan - 17.06.1971, Qupperneq 25

Ómar Valdimarsson
ROGER GLOVER
verk eftir Jon Lord, „Con-
certo for Group and Orch-
estra“. í því verki setur Lord
fram skoðanir sínar á því
,,bili“ sem á að ríkja á milli
þessara tveggja tegunda tón-
listar, popps og klassíkur. I
fyrsta þætti verksins berjast
hljómsveitirnar tvær um völd-
in og áhrifin, en smátt og
smátt hliðra báðir aðilar til og
áður en varir leika saman
„Group“ og „Orchestra" af
miklum sannfæringarkrafti og
maður gerir sér grein fyrir því
litla sem þarf til að brúa bil.
Ekki aðeins þetta umrædda bil
heldur mörg fleiri.
Lord hefur látið svo um
mælt, að hann hafi lengi verið
búinn að ganga með hugmynd-
ina að verkinu í maganum og
sennilega hefði ekki orðið af
því að það hefði verið samið,
hefði hann ekki haft þá trú á
félögum sínum sem hann hafði.
Þeir hvöttu hann til dáða
jafnframt því sem hann studdi
þá og draumurinn varð að
veruleika.
Jon Lord er einstaklega
snjall hljóðfæraleikari og er
með eitt skemmtilegasta org-
el-„sánd“ sem maður heyrir.
Hann er líka góður píanóleik-
ari, kompónisti og útsetjari.
Malcolm Arnold lét þau orð
falla skömmu eftir konsertinn
fræga, að sjaldan hefði nokk-
ur komið sér svo á óvart sem
Jon Lord . . . sem stundum er
kallaður „My sweet Lord“!
Ian Gillain er þó sjálfsagt
þekktastur þeirra félaga hér
og vinsælastur um leið — fyr-
ir frammistöðu sína í hlutverki
Krists í rokkóperunni stór-
kostlegu „Jesus Christ —
Superstar". Gillain hsfur ekki
mikið raddsvið og hefur sjálf-
ur sagt, að annaðhvort verði
hann að syngja af sama styrk
og aðrir tala, eða þá að arga.
Hvort tveggja gerir hann af
stakri prýði. Hann semur
flesta texta hljómsveitarinnar
og er örugglega einn skemmti-
legasti söngvari í heiminum í
dag — á sínu sviði, NB!
Skömmu eftir að konsertinn
fræei var haldinn í Albert
Hall í London hélt hljómsveit-
in til Bandaríkjanna og þar
flutti hún „Concerto for Group
and Orchestra“ öðru sinni. Við-
tökur voru stórkostlegar sem
fyrr og af 10.000 manna áheyr-
endafjölda var um það bil
helmingurinn yfir fimmtugt.
Að flutningi loknum, en
„Orchestra" í þetta skiptið var
Fílharmóníuhljómsveitin í Los
Angeles, stóðu áheyrendur á
fætur (skemmtilegur siður
þegar fólk er mjög hrifið —
og við ættum að taka upp) og
fagnaði ákaft.
Aður en flutningur verksins
hófst, léku DEEP PURPLE
tvö lög, rokklög, og vöktu
mikla athygli. Ekki var það þó
sízt gítarleikarinn, Ritchie
Blackmore, sem síðan hefur
verið ákaflega mikils metinn
vestanhafs — og víðar — og
n?ði cinn gapnrýnandi að
þarna væri fundin nýja gítar-
hetjan langþráða, sem hefði
„tvöfaldan hraða og tækni Al-
vins Lee (10 years after) en
ekki nema á að gizka helming-
inn af þeim dýrðarljóma sem
umlykur Lee.“
Trommuleikarinn, Ian Paice,
er yngsti meðlimur hljómsveit-
arinnar, aðeins tæplega tví-
tugur. Hann er einnig, eins og
félagar hans, með gott og sjálf-
stætt ,,sound“, skemmtilega
teknískur og nægir í því sam-
bandi að benda á frammistöðu
hans í „percussion“-kaflanum á
„Concerto".
Bassaleikarinn, Roger Glov-
er, er „þögli maðurinn“ í
hljómsveitinni, en frábærlega
góður hljóðfæraleikari. Vita-
skuld hefur hann líka þróað
IAN GILLAN
með sér sjálfstætt „sound“,
enda er orðið svo mikið um
hæfileikamikla hljóðfæraleik-
ara, að þeir verða að skera sig
úr með tæknikunnáttu og þar
kemur „soundið" til sögunnar.
Hingað koma DEEP PURPLE
frá Frakklandi og fara strax á
laugardaginn til Bretlands, þar
sem þeir eiga að koma fram á
tónleikum eftir rétta viku. í
haust fara þeir í hljómleika-
ferð um heimaland sitt, en í
fvrra mánuði voru þeir í
Astralíu og í næsta mánuði
halda þeir til Bandaríkjanna á
nýjan leik. Áður en það verð-
ur hafa þeir þó hugsað sér að
ljúka við næstu LP-plötu sína.
Vinsælustu lög DEEP
PURPLE hérlendis hafa verið
„Black Night“, „Strange Kind
of Woman“ og „Into the Fire“,
sem var á „DEEP PURPLE IN
ROCK“, LP-plötu þeirra sem
kom út fyrir ári síðan og er
tvímælalaust ein bezta rokk-
plata sem út heíur komið.
VIKAN og íslendingar bjóða
DEEP PURPLE velkomna til
íslands og við þökkum Invi-
bergi Þorkelssyni fyrir fram-
takið.
24.TBL. VIKAN 25