Vikan - 17.06.1971, Qupperneq 26

r
GLYMUR DANS
Viötal við Sigríði Þ. Valgeirsdóttur, kennara og
stofnanda Þjóðdansafélags Reykjavíkur, í tilefni af 20 ára
afmæli félagsins, sem er 17. júní
Meðfylgjandi myndir eru teknar á sýninqu félagsins
í Háskólabíói í fyrra mánuði.
MYNDIR: EGILL SIGURÐSSON
TEXTI: ÓMAR VALDIMARSSON
Fyrir nákvæmlega 20 árum
eða þann 17. júní árið 1951, kom
saman hópur fólks og stofnaði
Þjóðdansafélag Reykjavíkur.
Aðalhvatamanneskjan að
stofnun félagsins var Sigríður
Þ. Valgeirsdóttir, kennari, og í
tilefni 20 ára afmælisins heim-
sóttum við Sigríði og ræddum
við hana um aðdragandann að
stofnun félagsins og starf þess.
Þegar við höfðum komið okkur
þægilega fyrir og þegið kaffi og
meðlæti, varð okkur á að spyrja
hverjir það hefðu verið sem
stóðu að stofnun félagsins.
„Jú,“ svaraði Sigríður, „ég
skal viðurkenna að það var ég
sem boðaði fund til að stofna
félagið. Það voru kunningjar
og fyrrverandi nemendur mínir
frá íþróttakennaraskólanum á
Laugarvatni, sem áttu það sam-
eiginlegt að hafa áhuga á þjóð-
dönsum og þjóðlegum verð-
mætum. En strax á stofnfund-
inum kom í ljós, að áhuginn var
svo mikill, og fleiri kusu að
vera með en voru á þessum
fyTsta fundi, að við boðuðum
til framhaldsstofnfundar um
haustið og var hann mjög fiöl-
mennur.“
„En hvað hefur þú sjálf dans-
að þjóðdansa lengi?
„Ja, eiginlega síðan ég var
átta eða níu ára gömul. Lengst
af var ég nemandi Ásthildar
Kolbeins, sem var ein þeirra
kvenna sem stjórnuðu sýning-
unni á Þingvöllum Alþingis-
hátíðarárið.
Ásthildur stjórnaði og sýn-
ingarflokki á vegum ung-
mennafélagsins Velvakanda í
mörg ár eftir það, og dansaði
ég lengi með þeim hópi. Síðar
dansaði ég þjóðdariSa erlendis í
nokkúr ár.“
„En hver var þá tilgangur
félagsins? Að viðhalda þeim
áhuga sem fyrir var og glæða
hann hjá fleirum?“
„f lögum félagsins frá 1951 er
tilgangur félagsins talinn í
þremur liðum:
Að vekja áhuga á in-nlendum
og erlendum þjóðdönsum og
stuðla að kennslu þeirra og út-
. breiðslu.
Að safna og skrá dansa, kvæði
og lög og að stuðla að áhuga á
og endurvakningu islenzku
þjóðbúninganna.
Tilgangurinn með stofnun fé-
lagsins var því víðtækari en að-
eins að viðhalda þeim vikivök-
um sem til voru, þótt það væri
vissulega einn þátturinn.
Söfnun og skrásetning dansa,
danskvæða og laga var ofar-
lega í mínum huga frá upphafi.
Eflaust var ég þar undir áhrif-
um frá Lucile Czarnowski, sem
er vel þekkt sem þjóðdansa-
safnari vestan hafs. Sem nem-