Vikan - 17.06.1971, Page 29

manni að hægt sé að dansa
dansana á sama hátt og gert
var fyrir til dæmis 200 árum,
slíkt væri óhugsandi, en við
megum vissulega ekki vanmeta
þann þjóðararf sem við eiguvn í
dönsum, vikivakaleikjum, dans-
kvæðum og þjóðlögum.
Alls hafa verið skráðir yfir
100 dansar sl. 10 ár. Um það bil
% hlutar eru gömlu dansarnir,
sem til eru í ýmsum afbrigðum
eftir byggðarlögum. Söfnunin
gengur seint, þar sem þetta er
algjör tómstundavinna og
sjaldnast aðstaða til að ferðast
nema annað hvert ár og þá ekki
nema fáar vikur.“
„Þið ferðist þá um og leitið
uppi dansa?“
„Já. Ég hefi fengið með mér
Mínervu Jónsdóttur, íþrótta-
kennara, sem er sérstaklega
lærð í að skrifa danslýsingar
með alþjóðlegum merkjum, sem
hægt er að lesa úr á svipaðan
hátt og maður les nótur. Viðtöl
eru tekin upp á segulbönd og
danslýsingar í merkjum skráð-
ar um leið og dansarnir eru
dansaðir og þá skrifa ég líka
langhendis lýsingar. Saman-
burður á svo að tryggja að rétt
sé skráð.“
„Hvar er það hélzt sem þið
finnið dansa? Á elliheimilum og
sveitabœjum?“
„Já, við leitum helzt til elztu
borgaranna. Við vorum til dærr-
is i Skaftafellssýslu í fyrra og
svo höfum við verið í Húna-
vatnssýslu, Eyjafirði, Eyrar-
bakka, Hafnarfirði og víðar. Við
éigum heilmargt eftir, erum
rétt að byrja.“
„Svo það verður framtíðar-
verkefni félagsins að halda
þessu áfram?“
„Ég vona það. Hvort verður
farið inn á eitthvað nýtt að
auki, veit ég ekki, en ég gæti
svo sem hugsað mér að fara inn
á þá braut sem ég hafði ætlað
mér 3—4 árum áður en Þjóð-
dansafélagið var stofnað, að
iðka hér þjóðlegan listdans.“
„Ef við snúum okkur aðeins
aftur að búningunum: Er œtlun
ykkar að gera þá almennari en
þeir eru?“
„Viðleitni okkar hefur stefnt
óbeint að því, en beint að því
að fá hentugri búninga fyrir
dansinn. Við ákváðum strax að
reyna að fara algjörlega eftir
fyrirmyndum og var þjóðminia-
vörður og starfsmenn hans
ákaflega hjálplegir í þeim efn-
um. Búninganefndir hafa starf-
að innan félagsins í mörg ár og
svo er enn, og leyfi ég mér að
fullyrða, að þar hefur unnizt
mikið á. Lögð er áherzla á að
nota ull í búninga í staðinn
fyrir silki. Einnig er nú farið að
vefa svuntur, prjóna skotthúf-
ur og gera skó. Búningurinn er
orðinn allur annar — allavega
á dönsurunum og líklega gætir
óbeinu áhrifanna þó nokkuð.
Félagið á nú einnig mjög gott
safn eriendra þjóðbúninga, sem
yfirleitt eru unnir eftir fyrir-
myndum og vandaðir mjög.
Búningavörður félagsins, Ing-
veldur Markúsdóttir, hefur unn-
ið ómetanlegt starf á þessu
sviði í nær 20 ár.“
„Hvernig hefur almenningur
tekið starfseminni?"
„Yfirleitt mjög vel. Fyrst i
stað vorum við ef til vill litin
nokkru hornauga, en það
breyttist fljótt og margir ein-
staklingar og opinberir aðilar
sýndu félaginu mikinn áhuga
strax frá upphafi."
„Af hverju stafaði tortryggn-
in?“
„Tja, ég veit eiginlega ekki.
Einstaka vildu ekki sjá íslenzka
dansa, en aðrir ömuðust við er-
lendu dönsunum. Þetta voru
raunar mjög eðlileg viðbrögð
við nýstofnuðu félagi, en þetta
hvarf ótrúlega fljótt.“
„Hvað er þér minnisstæðast
frá 20 ára starfi félagsins?“
„Það er margs að minnast frá
samskiptum við samstarfsfólk-
ið, en af atburðum er það senni-
lega fyrsta sýningin, sem við
Framhald á bls. 48.
24. TBL. VIKAN 29