Vikan - 17.06.1971, Page 45

—- Ef þér eruð alltaf með ríg
í hálsinum væri ráð að breyta
um skiptingu á hárinu!
— Þú minnir mig á velhirt-
an grafreit!
— Binna, ef þú ætlar að
lialda svona áfram, þá verð-
um við að snúa okkur að
f jölskylduáætlun!
— Ef þú öfundar mig svona
að þessum vistarverum, þá
er auðvelt fyrir þig að losa
herhergið!
þrungin þrá. Á eftir kom tími
fullur óstjórnlegri hamingju.
Heimurinn, þessi hversdags-
lega veröld ljómaði af ham-
ingju þeirra. Ástarljóð runnu
úr penna hennar. Konan tilbað
karlmannlegan likama unga
mannsins. George blóðroðnaði,
þegar hún lýsti breiðri bringu
hans, grönnu mitti, löngum
leggjum og sléttum maga.
Svakalegt, sagði Daphne.
Kannski. Honum fannst það
heldur ósmekklegt.
Það voru líka viðkvæm smá-
ljóð, þar sem hún kvartaði um
tómleika lífs síns, þegar það,
sem ekki yrði hjá komizt hlyti
að gerast. Þegar hann yfirgæfi
hana, en þeim lauk öllum með
yfirlýsingu um það, að þrátt
fyrir allar þjáningarnar væri
það þess virði, slíkrar ham-
ingju hefði hún notið hjá hon-
um. Hún skrifaði um langar
hamingjunætur, sem þau hefðu
notið saman og hvernig þau
hefðu sofnað örþreytt í faðm-
lögum. Hún orti um þær ör-
stuttu hamingjustundir, sem
þau hefðu látið ástríðuna ráða
lögum og lofum og ekkert hirt
um varkárni.
Hún áleit, að þetta yrðu að-
eins fáeinar vikur, en krafta-
verkið varð og samband þeirra
hélt áfram. Eitt Ijóðanna
nefndi að þrjú ár hefðu liðið,
áður en ást þeirra sljóvgaðist
hið minnsta. Hann reyndi
greinilega að telja hana á að
flýja með sér eitthvað langt á
brott, því að hún bað hann um
að hætta öllu slíku í einu ljóð-
anna. Hamingja þeirra var
ósegjanleg. Má vera, að ást
þeirra hafi varðveitt sinn
fyrsta ljóma og hrifningu vegna
þess, hve erfitt var fyrir þau
að hittast. Svo dó ungi mað-
urinn skyndilega. George vissi
ekki hvar né hvernig. Eftir það
kom einlæg og mikil sorg, sorg,
sem hún gat engum sagt og
varð að leyna fyrir umheimin-
um. Hún varð að vera kát, fara
í veizlur og halda þær, vera
eins og hún átti að sér, þótt
lífsneistinn hefði slokknað í
brjósti hennar og skelfingin
ríkti þar ein. Síðasta ljóðið
voru aðeins fjórar örstuttar
línur þar sem skáldkonan lýsti
viðkvæmnislega yfir uppgjöf
sinni og ástríðnanna um leið
og hún þakkaði fyrir myrkra-
völdum þeim, sem stjórna
mannslífum, þannig að hún
fékk þó um skamma stund að
njóta þeirrar mestu hamingju
sem vesælir mannslíkamar geta
nokkru sinni öðlazt.
George Peregrine lagði ekki
bókina frá sér fyrr en klukkan
þrjú um nóttina. Honum fannst
hann hafa heyrt raust Evie í
hverri línu. Það lék enginn efi
á því, að hún var að segja ævi-
sögu sína og það lá einnig í
augum uppi, að hún hafði átt
elskhuga, og að elskhuginn var
látinn. Hann var ekki beint
reiður, skelfdur eða fylltur
viðbjóði, þótt honum hefði
brugðið heldur illilega. Það
var bara jafnóhugsandi, að
Evie hefði lent í ástarævintýri
— og það þá svona ástríðu-
þrungnu — eins og ef silung-
urinn í glerhylkinu yfir skrif-
borðinu hans, sem var sá
stærsti, sem hann hafði nokkru
sinni veitt, hefði veifað sporð-
inum skyndilega. Nú skildi
KLIPPIÐ HÉR
Vinsamlegast sendið mér sniðið, sem ég krossa framan við, I því númeri, sem
ég tilgreini. Greiðsla fylgir með f ávfsun/póstávísun/frfmerkjum (striklð yfir
það sem ekki á við).
..... Nr. 12 (9445) Stærðin á að vera nr...
..... Nr. 13 (9435) Stærðin á að vera nr. .
VIKan - Simpllcity
----------------------------------------------------KLIPPIÐ HÉR -
Nafn
Heimili
24. TBL. VIKAN 45