Vikan - 18.05.1972, Síða 36

Við framleiðslu
íspan-einangr-
unarglers er
notuð nýjasta
tækni með reyndu
starfsfólki.
Leitið tilboða og
nánari upplýsinga.
Athugið að gera
pantanir
tímanlega.
0®!
fi
bbb
jgjglSC
imr.nnii
imniTWJ
niinnn*'
mn
nminga
mnnnin
EINANGRUNARGLER
Framleitt með
r“

nmrni
nnnimn
nnnmni
mnnEisii
| Aðferð
í
10 ára ábyrgö
i mm d0ir
EINANGRUNARGLER
Smiðjuvegi 7 - Kópavogi - Sími 43100
Furuvöllum 5 - Akureyri - Sími 21332
LYKILLINN
Framhald af bls. 22.
við værum nakin. En mér var
ljóst að við vorum örugg, þang-
að til honum tækist að finna
einhverja rauf milli skurðanna.
Hann stöðvaði vélina og á
næsta augnabliki heyrðum við
rödd hans.
— Camber! Hlustið á mig!
Ég virðist hafa vanmetið yður
og að vanmeta mótstöðumann
sinn, er það versta sem fyrir
nokkurn getur komið. Þess
vegna er ég reiðubúinn að
semja við yður.
Þegar hann fékk ekki svar,
hélt hann áfram: — Ég veit að
þið heyrið til mín og þið meg-
ið leika dautt fólk mín vegna.
Það sem ég sting upp á er
þetta: þið fáið tíu þúsund doll-
ara fyrir lykilinn. Ég er með
peninga á mér. Svo gleymum
við þessu öllu. Ef Lenny er i
bátnum með ykkur, þá lofa ég
því að láta hana i friði. Ef þið
viljið fá hana, þá megið þið
eiga hana mín vegna.
Alice horfði á mig, andlit
hennar var eins og gríma.
En ekkert okkar svaraði.
Hann beið í eina mínútu, svo
ræsti hann vélina og þaut í
suðurátt. Ég vissi að hann var
að leita að einhverri rennu til
að finna okkur og fyrr eða síð-
ar myndi hann finna hana, en
þetta gaf mér dálítinn frest og
ég hafði aðeins eitt í huga; að
komast út úr sefinu út á meira
dýpi. Ef við aðeins kæmumst
yfir lónið og inn að ánni sjálfri,
þá var okkur borgið.
En Montez lét ekki að sér
hæða. Um leið og hann heyrði
í vélinni á okkar bát, sneri
hann við. Hann var aðeins
þrjátíu metrum fyrir aftan mig
og það tók hann ekki nema
smástund að ná okkur.
Ég drap á vélinni og það
gerði hann líka og bátarnir
voru þá hlið við hlið. Alice
þrýsti Polly fastar að sér.
Lenny var hreyfingalaus. Ég
sat líka kyrr og starði inn í
byssuhlaupið.
— Og hvað ætlið þér að
gera nú, herra Montez? spurði
Alice. — Ætlið þér að drepa
okkur öll?
Alveg rétt. En fyrst vil
ég fá lykilinn.
Ó, já, alveg rétt, lykil-
inn! hreytti Alice út úr sér. —•
Ég er svo þreytt á að heyra
þennan lykil nefndan, að ég
gæti öskrað. Við höfum ekki
lykilinn, herra Montez. Hann
er týndur.
Þér skuluð ekki reyna
slíkt, frú Camber. — Þessi
getur kannski komið fyrir yð-
ur vitinu. Hann lyfti skamm-
byssunni hærra. — Á ég að
skjóta manninn yðar fyrst,
eða barnið? Hvað kjósið þér
heldur?
- Þér eruö viðbjóðslegur,
sagði Alice.
Ég hafði auga með Lenny.
Hún hafði opnað tösku og tek-
ið upp litla skammbyssu, svo
laumulega að enginn sá. Hún
hélt henni fyrir neðan borð-
stokkinn.
— Þegið þér, frú Camber!
öskraði Montez og beindi byss-
unni að Alice, en hönd hans
skalf, svo hann varð að styðja
við hana með hinni hendinni
til að halda byssunni stöðugri.
En þegar hann var búinn að
hagræða sér, skaut Lenny
hann. Byssan féll í vatnið og
hann valt um koll og lá graf-
kyrr, Lenny horfði stundar-
korn á byssuna í hendi sér, svo
fleygði hún henni i vatnið.
Það er eiginlega ekki mikið
að segja úr þessu. Lenny bað
36 VIKAN 20. TBL.