Vikan - 18.05.1972, Síða 37

okkur að setja sig á land, strax
þegar við komum að ánni. Við
sáum á eftir henni upp ár-
bakkann þar sem hún gekk
áleiðis að þjóðveginum. Alice
horfði á eftir henni. Hún hafði
hvorki kvatt hana eða þakkað
henni fyrir það sem hún gerði
og hún sagði .ekki orð á meðan
við snerum við og fórum upp
með ánni.
Mullingham beið okkar á
bryggjunni, þegar við komum
upp að. Hann ók okkur heim
og á leiðinni sagði Alice hon-
um alla söguna og hún sagði
hana á þann hátt að Mulling-
ham leit á mig með viðurkenn-
ingarsvip. Það skipti svo sem
ekki máli, en mér fannst það
óneitanlega mjög þægilegt.
Hann sat þögull um stund.
en svo sagði hann: — Þetta er
ljót saga og það er ekki þægi-
legt að vera meðsekur um
morð og það erum við öll þrjú.
Hjá því verður ekki komizt.
Hvernig ætlið þið að sanna að
það voru ekki þið, sem skut-
uð Shlakmann? Og Montez er
ekki venjulegur glæpamaður,
hann er stjórnarerindreki. Nú
er spurningin sú, hvort lög-
reglan getur rakið sporin til
ykkar. Það er auðvitað senni-
legt að frú Montez haldi sér
saman, en hvað um fingraför?
— Eg þurrkaði þau rækilega
i burtu í káetunni, áður en ég
fór frá borði, sagði ég.
Þau virtu mig fyrir sér, bæði
tvö. Ég hafði aldrei séð Alice
þannig á sVipinn áður og ég
varð miklu léttari í skapi.
Polly svaf, alla leiðina í bíln-
um og hún vaknaði ekki held-
ur, þegar Alice háttaði hana.
Það var farið að birta og ég
var dauðþreyttur, en ég fór í
vel heitt bað, fannst ég þurfa
að þvo mér vel, bæði likama
og sál.
Alice var komin í rúmið og
lá á bakinu, þegar ég skreið
upp í minn helming af gamla
hjónarúminu okkar. En eftir
stundarkorn fann ég að hún
mjakaði sér upp að mér.
— Ég get ekki verið reið við
þig lengur, hvíslaði hún.
Það er yndislegt, sagði ég
hálfsofandi og vafði hana örm-
um.
— Johnny, ertu spfandi?
Nei.
— Þú verður að segja mér
eitt, ertu hrifinn af henni?
Ég rankaði skjótlega við
mér. — Ertu frá þér, hvernig
ætti ég að vera hrifinn af
henni, þegar ég hef þig! Og
það var sannarlega ekki lygi,
hugsunin ein var fráleit.
— Þú mátt kyssa mig núna,
ef þú vilt, sagði Alice.
Nú eru sjö vikur liðnar síð-
an allt þetta skeði og lögregl-
an hefur gefið það á bátinn
að upplýsa þetta mál, eitt af
þessum dularfullu málum, sem
ekki hafa verið upplýst. Meðal
þeirra spurninga, sem blöðin
leggja fyrir lesendur er þessi:
— Hvað hefur orðið um konu
sendiherrans? Það hefur ekk-
ert spurzt til hennar, síðan hún
fór úr sendiráðinu á rauða
sportbílnum sínum. Liggur lík
hennar á botni fenjanna? Er
hún fórnarlamb í morðmáli,
sem ábyggilega er stjórnmála-
legs eðlis?
Enginn setti þetta mál í sam-
band við litla klausu, sem við
rákumst á i dagblaði tveim
dögum síðar, þar sem sagt var
að lögreglan hefði nú fundið
bankahólfið, sem Shlakmann
gamli hafði verið á leið til að
opna, þegar hann féll á járn-
brautarteinana. í bankahólfinu
voru sjö kíló af heróíni, þriggja
milljón dollara virði á mark-
aðsverði . . .
Svo er það aðeins eitt, sem
ég á eftir að segja. Dag nokk-
urn gekk ég framhjá leik-
fangabúð og þá sá ég í glugg-
anum skemmtilega lykla, ör-
smáa, til að nota í brúðuhús.
Ég keypti einn handa Polly og
þegar ég gaf henni hann, þá
sagði hún:
—■ En pabbi, ég á lykil.
Svo lyfti hún upp dyramott-
unni í brúðuhúsinu sínu og
þar lá litli, flati lykillinn, með
litla bókstafnum f.
Sögulok.
EG LIFÐI ÞAÐ AF
Framhald aj bls. 18.
honum sá ég spor eftir skjald-
böku. Þú getur borðað skjald-
bökuegg, ef þú verður svöng,
hugsaði ég. Ég ætlaði að sofna,
en sá þá fimm litla krókódíla
rétt hjá mér. Þeir voru að vísu
ungar, ekki nema þrjátíu senti-
metra langir. En ég vissi ekki
nema stærri krókódílar kynnu
að ráðast á mig, ef þeir fyndu
mig hjá ungunum. Ég varð að
halda áfram án taíar. Og þó
var ég svo þreytt.
í NÆSTU VIKU.
Ég gerði sjálf á mér uppskurd.
Svo mœtti ég fuglakönguló. Ég
varð hrœdd, þar eð litli bróðir
minn hafði dáið af biti fugla-
köngulóar. Eftir níu daga voru
kraftar mínir og viljaþrek á
þrotum. A
LlKAMINN LÆKNAR
SIG SJALFUR
Framhald af bls. 9.
augljóst.
Svo sýnir hann mér aðra
prjóna úr safni sínu.
Þar eru prjónar úr stáli,
platinu, gulli, silfri og kopar.
Með löngum koparprjónum
hefir hann haft til meðferðar
vissar tegundir af heyrnar-
deyfu og náð furðulegum ár-
angri, með því að nota saman
prjónaaðferðina og stuttbylgj-
ur með svo hárri tíðni að það
verður aðeins numið sem titr-
ingur með ótrúlegum hraða.
Gull og silfurprjónarnir eru
svo stuttir og digrir, að það er
ekki hægt að stinga þeim inn
undir húðina á venjulegan hátt
heldur verður að nota til þess
úrvalsferöir til
Maflorca
FERÐASKFUFSTOFAN
URVAL
Eimskipafélagshúsinu simi 26900
litla byssú, sem er likust kúlu-
penna.
Það er þörf fyrir fleiri
aðstoðarmenn
Hvernig stóð á því að Erik
Bergström fór að fá áhuga á
þessan kinversku lækningaað-
ferð? Það kemur kannski und-
arlega fyrir sjónir. Hann var
upphaflega sjómaður, síðan
sölumaður og tæknimaður hjá
ensku fyrirtæki, sem fram-
leiddi og seldi borvélar.
— Ég hefi alltaf haft feiki-
legan áhuga á Kína og kín-
verskri menningarsögu. f Engl
landi kynntist ég mörgum Kín-
verjum, svarar hann. — Ég
heyrði þá oft tala um þessar
ævafornu prjónalækningar og
varð hugfanginn af þvi. Þá fékk
ég þá hugmynd að eyða því
sem eftir var ævinnar til að
kynna mér þessar merkilegu
lækningaaðferðir. Ég lét ekki
þar við sitja, heldur sneri mér
strax til sérfræðinga á þessu
sviði, bæði í Englandi og
Þýzkalandi. Þess verður örugg-
lega ekki langt að bíða að sett-
ur verði upp stofnanir fyrir
þessar prjónalækningar í Ev-
rópu og að fleiri og fleiri fari
að leggja stund á þær.
Nú koma sjúklingar allsstað-
er að úr Svíþjóð til Eriks Berg-
ström í Gautaborg og hann
kvartar sáran yfir því að ekki
skuli fleiri fást við þetta.
— Það er mjög dýrt fyrir
sjúklinga að koma hingað frá
fjarlægum stöðum og svo bæt-
ist líka oftast hótelkostnaður
við, en það er samt ekki eins
kostnaðarsamt eins og að fara
til Glasgow, þar sem ég stund-
aði yfir 5 þúsund Svía.
— Hvað kosta slikar aðgerð-
ir?
— Það er ekki gott að segja,
þar sem tilfellin eru oft ólík.
Stundum verð ég að sitja heilu
kvöldin við að reikna út hvaða
prjónasamstæða hentar. Stund-
umum sé ég þetta strax.
En venjulega tek ég 75
krónur (sænskar) fyrir fyrstu
tkoðun og síðan 50 krónur fyr-
i.- hverja aðgerð þar á eftir. Og
ég ætla mér aldrei minna en
einn klukkutíma fyrir hvern
sjúkling. Stundum kemur til
mín fólk, sem hefir reynt allt
annað og er orðið uppgefið og
(irvæntingarfullt. Þá verð ég
að hafa gott næði og ætla mér
meiri tíma, fara i gegnum
sjúkdómssögu þeirra og reyna
að skýra fyrir sjúklingnum
hvernig likamsástandi hans er
háttað.
Ruth, konan mín, og ég, sinn-
20. TBL. VIKAN 37