Vikan - 13.07.1972, Blaðsíða 27

Þórunn Símonardóttir, Ungfrú Island
nægilega mikið og svo helur
Japan eiginlega aldrei heillað
mig, þvi siður að ég vildi fara
þangað i heilan mánuð ti! að taka
þátt i svona keppni. Mér hefur
skilist, að i slikum keppnum sé si-
fellt vakað yfir manni og frjáls-
ræði litið, þannig að ég held ég
taki áhættuna og stefni að
Japansferð seinna. Til Portúgal
fer Einar Jónsson aftur á móti
með mér, þannig að ég verð
miklu öruggari.
Við sátum heima hjá foreldrum
Þórunnar, þar sem hún bjó
reyndar lika þegar við töluðum
saman og fyrir utan voru börn að
leik, hlátrasköll og skrækir
bárust inn af götunni i Austur-
bænum og einstaka sinnum
orgaði reið stelpurödd á strák
fyrir neðan. Þau Þórunn og
1972.
Harald stóðu i stórræðum, voru
að flytja i ibúðina á hæðinni fyrir
neðan, eftir að hafa opinberað
trúlofun sina i april sl. Þórunn
sagðist vilja eiga mikið af börn-
um, — sex eða sjö, sagði hún og
brosti breitt.
Áður höfðu þau bæði svarað
þeirri spurningu minni neitandi,
hvort titill Þórunnar myndi
breyta einhverju 'um samband
þeirra. f Háskólabiói hafði
Harald svarað.: — Nei, ég von;
ekki, en siðan, eftir andartaks
hik: —Nei. Alls ekki,
— Auðvitað þekkir maður mörg
dæmi um, að slitnað hafi upp úr
trúlofunum og sliku eftir svona
keppnir, sagði Þórunn, — en ég sé
enga ástæðu til að það verði hjá
okkur. Við erum búin að þekkjast
lengi og ég ætla mér ekki að
breyta neinu i háttum minum þo
svo aðég hafi orðið Ungfrú tsland
1972. Eftir að ég kem heim frá
Portúgal ætla ég að halda áfram
að vinna i Pop-húsinu og svo
höfum við talað um að gifta okkur
i haust.
En þrátt fyrir að Þórunn sé á-
kveðin i að taka engum tilboðum
sem hún fengi mögulega i Portú-
gal, er hún starfandi tizkusýn-
ingarstúlka hér heima. Hún fór á
námskeið hjá módelsamtökunum
Karon i fyrrahaust og hefur
starfað með þeim siðan. — Mér
finnst það anzi gaman, sagði hún.
— En ég gæti ekki hugsað mér að
vinna við það eingöngu, og sizt að
vera ljósmyndafyrirsæta. Ég vil
geta hreyft mig á meðan og ég
verð dálitið leið eftir ákveðinn
tima. Það er gaman að geta
gripið i þetta öðru hverju, en af og
frá að leggja það fyrir sig.
Aðaláhugamál Þórunnar er þó
hestamennska. Hún á sjálf sjö
vetra gamlan fola sem hún kgllar
Prins og hefur notað hvert tæki-
færi til að sinna honum, riða út og
vera i samfélagi við dýr og
náttúru. — Áhugann á hestum
fékk ég fyrst þegar ég var bara
smábarn, sagði hún. — Föður-
bróðir minn býr i Miðhjáleigu i
Austur-Landeyjum og hjá honum
var ég i sveit i ein fimm sumur.
Þegar ég var svo 9 ára, tilkynnti
ég foreldrum minum, að ég vildi
fá hest i fermingargjöf og var að
minna þau á það af og til þar til
leið að fermingu. Þá sagði pabbi
mér, að ég fengi ekki hest fyrr en
ég gæti séð um hann að öllu leyti
sjálf, þannig að ég keypti mér
hestinn fyrir 3 árum. Nú er ég þvi
miður nýbúin að senda hann
austur, ætla að hafa hann þar i
sumar, en ég hef svo sannarlega
hugsað mér að nota hvert tæki-
færi til að fara þangað og riða út.
t fyrrasumar fórum við til
dæmis riðandi úr Landeyjunum
og inn i Þórsmörk og ég get
svarið, að sú ferð var mér á við 40
dansleiki. Ég fékk ótrúlega mikið
út úr þeirri ferð og bý enn að þvi.
Já, þú mátt vera viss um, að við
ætlum aðra slika ferð nú i sumar!
Það var greinilegt, að Þórunn
var komin i essið sitt við að tala
um hesta. Móðir hennar, Svan-
hildi Halldórsdóttur, bar að rétt i
þessu en faðir hennar, Simon
Guðjónsson, var upptekinn. Við
ákváðum að fara niður i Fáks-
hesthús og mynda Þórunni þar i
sinu „rétta” umhverfi, og á
meðan Þórunn hafði fataskipti
notaði ég tækifærið og spurði
móður hennar hvað henni þætti til
um allt tilstandið. Frú Svan-
hildur brosti við og sagðist ekki
hafa orðið vör við mikið tilstand.
— Það kemur kannski þegar hún
fer til Portúgal, sagði hún svo. —
En ég er náttúrlega hreykin af
Þórunni og hreyknust er ég af þvi
hversu vel mér þykir hún taka
þessu. Þórunn hefur alltaf verið
sjálfstæð og þvi var ég ekkert á
móti þvi, að hún færi i þessa
keppni. Nei, ég held að við eigum
ennþá okkar sömu Þórunni hesta-
konu. Hestar eru hennar lif og
yndi, þannig að við höfum engar
áhyggjur af henni.
Þar sem Prins „Þórunnarson”
var farinn austur i Landeyjar
fengum við léðan hest til mynda-
tökunnar við Fákshúsin við
Elliðaárnar. Klukkan var farin
að nálgast 11 að kvöldi en þrátt
fyrir það voru margir „hesta-
kallar” á róli við hesthúsin, að
kemba hestum sinum, koma þeim
I hús eftir útreiðatúr og bara að
Framhald á bls 37.
28. TBL. VIKAN 27