Vikan - 11.01.1973, Síða 9

NálstunguaðferSin
svokallaða, sem upprunnin
er í Austur-Asíu og hefur
verið notuð þar til lækninga í
tvö þúsund ár eða lengur,
hefur nú náð miklum
vinsældum á Vesturlöndum,
enda þótt enn séu margir
tortryggnir á gildi hennar.
Nils Björkman, sænskur
prófessor í líffærafræði,
lætur í þessari grein í Ijós
álit sitt á þessum lækna-
vísindum að austan.
sókna hvort sjúklingurinn trú-
ir á aðferðina eða ekki. Ein
rannsókn á þessum hugrænu
áhrifum var framkvæmd á
þann hátt, að allmörgum sjúkl-
ingum voru eftir meiriháttar
skurðaðgerðir gefnar sprautur,
ýmist með morfíni eða upp-
lausn, sem var að vísu mein-
laus, en gagnslaus líka. Hvorki
sjúklingarnir né þeir, sem
sprauturnar gáfu, höfðu hug-
mynd um hvað var í hverri.
Áttatíu af hundraði þeirra, sem
morfínið höfðu fengið, til-
kynntu að kvalirnar hefðu
horfið, en líka sextíu af hundr-
aði þeirra, sem engar kvala-
stillandi sprautur höfðu feng-
ið. Hér er um að ræða það, að
sjúklingurinn er talinn á að
trúa því, að sú meðferð, sem
hann hefur óskað eftir og feng-
ið, hafi tilætluð áhrif.
Nálaaðferðin er bæði sárs-
aukafull og fyrirhafnarsöm.
Ekki er óhugsandi að læknandi
áhrif hennar séu sumpart und-
ir því komin, hversu trúaður
sjúklingurinn er á hana. En nú
hendir það líka að sumir þeir
sjúkdómar og krankleikar, sem
kvað mega lækna með nál-
stunguaðferðinni, læknast af
sjálfu sér, svo sem andlitslöm-
un.
Kenningunni gömlu um röra-
kerfið í líkamanum er ekki
mikið haldið fram nú á dögum.
Þó eru margir staðir á líkam-
anum, sem hafa má áhrif á
gegnum annað svæði líkamans.
Þannig er það með vinstra
handlegg og hjarta, herðarnar
og þindina, eyrun og rófuna á
hundinum, og svo frarnvegis.
Skýringarinnar á þessu er að
leita í taugakerfinu og við-
brögðum þess. Þessarar vitn-
eskju er til dæmis oft neytt við
Framhald á bls. 45.
{X- & jtfí
& $’■> -fi
f & 9'
” jic- 'K
Hsú Sjang hét maður,
sem var mikill meistari í
nálstunguaðferðinni á
ríkisárum Súng-ættarinnar
f Kína, en sú ætt ríkti þar
frá árinu 960 til 1279.
Hann gerði þessa teikn-
ingu af rörakerfi manns-
líkamans til að sýna stað-
ina, sem stinga mætti á.

2. TBL. VIKAN 9