Vikan - 28.03.1974, Blaðsíða 24

V
I
^Éfeú£S«
Furöulegar
bréfaskriftir
Ég sendi þetta bréf ekki, af þvi að ég ætl-
aði að hreinskrifa það daginn eftir. En
siðan er mikið vatn runnið til sjávar —oft
hálfsalt vatn er ég smeykur um...
ÞEGAR Róbert Braine var við
guðfræðinám i Cambridge á 7da
tug aldarinnar, var Filippus Dell
sá eini, sem áleit hann sanna
hetju. Þessir tveir menn kvöddust
júnidag einn á ömurlegu brautar-
stöðinni neðan við hæðina og sá-
ust aldrei framar. En hin undar-
legu kynni þeirra héldust engu að
siður, meðan báðir lifðu.
Þegar Filippus var vigður til
prests, skrifaði Róbert honum frá
Paris, en varaðist, vafalaust
vegna þessa hátiðlega atburðar
að skýra nokkuð að ráði frá þvi,
hvað hann hefði sjálfur fyrir
stafni. Samt sem áður var róm-
antiskur og heimsmannslegur
blær yfir þvi fáa, sem hann lét
getið.
En þegar Filippus skrifaði vini
sinum tveim árum seinna til Wilt-
shire til að láta hann vita, að hann
væri að hverfa frá preststarfinu i
Norður-Lundúnum, af þvi að hon-
um hefði boðizt embætti i Norfolk,
fékk hann einum eða tveim mán-
uðum siðar langt og ýtarlegt bréf.
1 bréfi sinu hafði Filippus minnzt
á, að hann væri i þann veginn að
kvænast.
„Dórotea er bliðlynd og vin-
gjarnleg stúlka. Hún hefur stjórn-
að kórnum hjá okkur”, hafði hann
skrifað. Fögur rithönd hans og
settleg frasögn höfðu ekki látið i
ljós heitar tilfinningar. ,,Ég hef
átt alvarlegt samtal við hana og
varað hana við leiðindunum og
örðugleikunum, sem ég býst við,
að biði hennar öðru hverju á stóru
og fornlegu prestsetri, þar sem
ekki eru nein þeirra þæginda,
sem talin eru sjálfsögð i stórborg.
En af þvi hve dásamleg kona hún
er, kveðst hún vera við þvi búin
að þola allt min vegna”.
Svarbréf Róberts kom, þegar
þau Filippus og Dórótea voru
setzt að 20 km frá næstu járn-
brautarstöð, eins langt frá um-
heiminum og þau hefðu farið til
trúboðsstarfs i Kina.
„Mér gezt vel að nafni konunn-
ar þinnar”, skrifaði hann, ,,og ég
ætla að biðja þig að bera henni
kveðju mina. Leyfö'u mér að
segja, að ég dáist að-kjarki þin-
um. Sannast að segja hryllir mig
við tilhugsuninni um hjónaband.
Ef þú lifðir minu lifi, vinur sæll,
myndirðu skilja mig. Ég læt hjá
liða að skrifa þér nokkuð af sjálf-
um mér. 1 raurúnni er ég að vissu
leyti neyddur lil að þegja, þvi að
sú starfsgrein, sem ég stunda, er
andstyggilega leyndardómsrik.
Þú verður sjálfsagt forviða, þeg-
ar þú heyrir, að ég hef átt heima i
fremur sviplausu hverfi Berlinar-
24 VIKAN 13.TBL.