Vikan - 28.03.1974, Blaðsíða 29

— Ég get ekki tekið þig fram
yfir aðra, góði minn, sagði hún
við háttsettan oíursta með ein-
glyrni, — þá myndi ég finna til
sektar, ef einhver hinna dregur
þig út og skýtur þig.
— Ó, svaraði hann, — ég hefði
ekkert á móti slikum dauðdaga,
það yrði mér aðeins heiður.
— Maðurinn hlýtur að vera
snarbrjálaður, sagði Aleka.
Kirby hlaut fyrsta dansinn Hún
dansaði óvenjulega vel. Likami
hennar var stæltur og fjaður-
magnaður. Dökk augun glóðu og
reyndu að halda augnaráði hans
föstu. En hann gat helzt ekki haft
augun af Olgu Nicolaievnu, sem
hóf dansinn með ungum og glæsi-
legum liðsforingja. Hún ljómaði
af ánægju, en svo mættust a'ugu
þeirra, hennar og Kirbys og hún
brosti til hans. Hann gat varla
gert sér grein fyrir tilfinningum
sinum. Honum fannst sem hjarta
sitt væri á hvolfi.
— Ivan?
— Prinsessa?
— Ivan, ef þú ert að horfa á ein-
hverja aðra konu, þá...
— Ég er að drukkna i töfrum
þinum, min kæra.
— Lygari. Aleka hló lágt, lyfti
pilsinu með annarri hendinni, en
tyllti hinni á öxl hans, meðan þau
sveifluðust i dansinum.
Siðar skrifaði Kirby nafn sitt á
danskort annarra stúlkna og
Aleka dansaöi lika við aðra menn.
Hann var að virða Aleku fyrir sér,
þar sem hún sveif i dansinum,
þegar snert var við öxl hans. Það
var einn af glæsilega klæddu
Framþald á næstu siðu

13. TBL. VIKAN 29